Moja pierwsza myśl po przeczytaniu opisu? Igrzyska śmierci. Może między innymi dlatego zdecydowałam się sięgnąć po tą pozycję, pomijając fakt, że sam zarys fabuły mnie zaciekawił. Wiedziałam jednak, że z tego musi wyjść coś dobrego. Nie zawiodłam się. Faktycznie, książka ta może wydawać się podobna do Igrzysk śmierci czy kilku innych pozycji, ale jednak ma w sobie coś oryginalnego, co sprawia, że jest naprawdę interesująca i szaleńczo wciągająca w intrygujący świat stworzony przez autorkę. • W powieści cały czas coś się dzieje, co sprawia, że nie ma takiej chwili, w której czytelnik mógłby narzekać na brak akcji i jej zaskakujących zwrotów. Niekiedy naprawdę można doznać lekkiego szoku po wydarzeniu, którego absolutnie wcale się nie spodziewaliśmy. Było też kilka dość wzruszających momentów i przyznaję się: przy jednym z takich uroniłam łezkę. • Bohaterowie są naprawdę ciekawie wykreowani. Możemy spotkać nie tylko dobre postacie, ale także te złe. Myślę, że to między innymi dlatego książkę czyta się z dużą ciekawością tego, jak wszystko potoczy się dalej. Tutaj na moją szczególną uwagę zasłużył tajemniczy Guy, który jest takim bohaterem, przy którym nie da się przejść obojętnie. • Powieść ta zafundowała mi niesamowite wrażenia i emocje. Chwilami czułam się, jakbym to ja sama brała udział w Piekielnym Wyścigu. Kibicowałam głównej bohaterce najmocniej, jak się tylko da. Przeniosłam w niesamowity, ale czasami jakże brutalny świat wykreowany przez autorkę. Przeżyłam fascynującą przygodę. • Podsumowując: z ręką na sercu polecam Wam tą książkę. Gwarantuję, że doświadczycie efektownego przeżycia. Moim zdaniem Ogień i woda spodoba się nie tylko młodzieży, do której jest adresowana ta książka, ale także nieco starszym czytelnikom, bo na pewno i oni znajdą w niej coś dla siebie. I już czekam na następny tom: Kamień i sól.

Chris Marshall ma siedemnaście lat i ambitne plany na przyszłość. Pewnego razu na letnim balu widzi piękną dziewczynę ubraną w białą suknię i zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Ich początkowo niewinny romans szybko przeradza się w coś poważniejszego. Niestety, wkrótce Chris i Jenny ( bo tak ma na imię owa dziewczyna ) tracą ze sobą kontakt. Gdy w końcu się odnajdą, będzie już za późno. Pracodawca Chrisa to człowiek o podejrzanej przeszłości, a jego wrogowie są ludźmi pozbawionymi skrupułów, którzy nie zawahają się wykorzystać parę nastolatków, by się na nim okrutnie zemścić... • Główny bohater, Chris, wydawał mi się być trochę za bardzo dziecinny. Rozumiem, że miał on tylko siedemnaście lat i był nieśmiały, ale jak na swój wiek w niektórych sytuacjach zachowywał się po prostu dziwnie. Momentami także nie mogłam zrozumieć jego toku myślenia. Ostatecznie jednak go zaakceptowałam, bo pomyślałam i nadal tak myślę, że był to efekt przez autora zamierzony. • Wątek pomiędzy Chrisem a Jenny także wydał mi się nieco naciągany. Okej, wszak jest to miłość od pierwszego wejrzenia, ale wszystko pomiędzy nimi, ich wzajemne relacje i stosunek do siebie potoczyło się za szybko, zdecydowanie za szybko. Pod tym względem miłość Chrisa i Jenny jest raczej odrobinę za bardzo nierealna. • Do pierwszej połowy książka ta niezbyt mnie wciągnęła, powiedziałabym nawet, że nudziłam się przy niektórych fragmentach. Natomiast od mniej więcej drugiej połowy bardziej wciągnęła mnie cała akcja i to pewnie dlatego, że wtedy rozwinął się wątek kryminalny i w lekkim napięciu można było wyczekiwać tego, co się zdarzy. • Jednym wielkim, wręcz ogromnym i rażącym w oczy minusem jest to, że już na początku, po przeczytaniu opisu z tyłu książki wiemy, jak cała ta historia się skończy. Na pewno jest to celowy zabieg autora, ponieważ nawet w pierwszym zdaniu pierwszego rozdziału o tym wspomniał. Cała akcja więc sprowadza się do tego jednego kluczowego momentu. Według mnie to trochę nierozsądne; psuje przyjemność z czytania. • Powieść ta głównie skupia się na miłości pomiędzy Jenny a Chrisem, ale zawiera też poboczne wątki, równie ciekawe i interesujące, między innymi niezwykle ciekawy wątek kryminalny. Jest to dość lekka książka, czyta się ją w okamgnieniu i doskonale nadaje się na wakacje. • Mimo kilku wad autor wad autor przedstawił godną uwagi opowieść. Jeśli poszukujecie książki o nastoletniej miłość z lekkim dreszczykiem, to jak najbardziej polecam sięgnąć po "Tatuaż z motylem".

Na pewno każdy z Was słyszał o bestsellerowej trylogii "Igrzyska śmierci" Suzanne Collins. Z pewnością większość dowiedziała się o niej za sprawą równie głośnych ekranizacji. Ja sama jestem fanką tejże serii, dlatego dziś postanowiłam zrecenzować dla Was pierwszą część. Mam nadzieję, że moja recenzja skłoni jeszcze niez­decy­dowa­nych­ do przeczytania tych książek. • Główną bohaterką, jak i narratorką książki jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, która wraz z matką i siostrą mieszka w Dwunastym Dystrykcie, jednym z najb­iedn­iejs­zych­ w całym totalitarnym państwie Panem. Po tragicznej śmierci ojca w kopalni dziewczyna stała się główną żywicielką rodziny. Kiedy Prim, bo tak ma na imię jej siostra, zostaje wylosowana do wzięcia udziału w Głodowych Igrzyskach, Katniss decyduje się na wielkie poświęcenie - zgłasza się za nią i tym samym automatycznie staje się uczestnikiem igrzysk. Katniss trafia na arenę gdzie będzie musiała stawić czoło najróżniejszym nieb­ezpi­ecze­ństw­om i wybierać między życiem a śmiercią... • "Dwunasty Dystrykt. Tu możesz bezpiecznie umrzeć z głodu". • Czym właściwie są Głodowe Igrzyska? To okrutny turniej transmitowany na żywo przez telewizję. Zasady igrzysk są proste. Raz w roku każdy z dwunastu dystryktów musi dostarczyć daninę za dawną rebelię - dziewczynę i chłopca w wieku od dwunastu do osiemnastu lat, zwanych trybutami. Mają oni wziąć udział w Głodowych Igrzyskach. Dwadzieścia cztery ofiary zostają uwięzione na ogromnej arenie i zmuszone do walki na śmierć i życie. A zwycięzca może być tylko jeden. • Katniss to bohaterka przede wszystkim odważna. Jest dość silna emocjonalnie, nie brak jej determinacji, ale jej niezbyt przyjacielski charakter często przysparza dodatkowe problemy. Potrafi przeciwstawić się nawet najważniejszym zasadom. Między innymi dlatego ją polubiłam. • Suzanne Collins w swojej powieści stworzyła przejmujący i jakże brutalny świat. Panem to państwo powstałe na gruzach dawnej Ameryki Północnej, z Kapitolem jako stolicą. Właśnie w Kapitolu ludzie żyją pod dostatkiem, bawiąc się i szalejąc, podczas gdy w większości dystryktów panuje głód i bieda. Czy czegoś Wam to nie przypomina? • "Oto rada. Nie dajcie się zabić". • Autorka w mistrzowski sposób połączyła przygodę z refleksjami na temat życia w Panemie, a także dodała do tego romans. Zaskakujące zwroty akcji również są wielkim plusem. Do tego bardzo podobał mi się styl, jakim ta książka została napisana - mimo, iż czyta się wolno, jest on przyjemny. • "Igrzyska śmierci" to powieść, która całkowicie zawładnęła moim sercem. Pokazuje, jak bardzo można poświęcić się dla rodziny i do jakich okrucieństw dopuszcza się władza. To także historia o bezwarunkowej miłości, powoli się rodzącej. Napisana w przejmujący sposób poruszy każdego, kto będzie miał okazję ją przeczytać. • " Katniss, dziewczyna, która igra z ogniem". • Teoretycznie rzecz biorąc, książka ta skierowana jest do młodzieży. Moim zdaniem jednak starszym czytelnikom również przypadnie ona do gustu. Naprawdę warto zapoznać się zarówno z pierwszą częścią, jak i z całą trylogią. Gorąco polecam z ręką na sercu.