Ta książka to nie jest opowieść o Australii. Owszem dzieje się na tym kontynencie, tło społeczno-kulturowe stanowi XIX wiek ale to powieść o walce człowieka z obrazem samego siebie. O braku pokory, wierze w moc człowieczą, wyimaginowanej miłości i chorobliwych ambicjach. Książka napisana tak, że odrzuca i przyciąga jednocześnie. Dziwna. Jeśli przebrniecie pierwszych 100 stron to dalej jest już zdecydowanie łatwiejsza w lekturze. Nota 4-.

Rewelacyjna seria. Mój 6 latek z niec­ierp­liwo­ścią­ czeka na kolejne części. Ja jako mama też lubię te książki.

Ta książka należy do moich ulubionych lektur. Jej autorem jest prof. Zbigniew Sudolski – polski literaturoznawca, epistolograf, historyk literatury polskiej, profesor nauk humanistycznych. Pierwszorzędnie opisał życie Słowackiego, Mickiewicza, Krasińskiego, rodziny Szymanowskich, opracował i wydał listy Zygmunta Krasińskiego • do żony Elizy z Branickich Krasińskiej, przyjaciół i rodziny. • Tytułowe panny Szymanowskie to córki Marii z domu Wołowskiej (1789–1831), wybitnej polskiej pianistki i kompozytorki – Helena (1811–1861) i Celina (1812–1855) oraz ich przyrodnia siostra, córka ojca z drugiego małżeństwa – Zofia (1825–1870). • Maria z Wołowskich, będąc małą dziewczynką, znana była w Warszawie jako cudowne dziecko. Obdarzona fenomenalnym słuchem od wczesnego dzieciństwa interesowała się muzyką. Kształcona w tym kierunku, w wieku 20 lat zachwycała światowe sławy muzyczne. Wkrótce wyszła za Józefa Szymanowskiego i na świat przyszło troje dzieci. Maria dzięki talentowi i pracowitości zdobyła sławę i popularność. Otworzyły się przed nią drzwi najlepszych salonów warszawskich. Wkrótce koncertowała poza granicami kraju, była obsypywana kwiatami i obdarowywana kosztownymi podarunkami. Zdobyła tytuł pierwszej „fortepianistki” cesarzowej rosyjskiej. Podczas jej wojaży córki zwykle przebywały pod opieką dziadków, ciotki lub na pensji. W 1827 Szymanowska z córkami opuściła Królestwo, zamierzając osiąść na stałe w Rosji. W jej moskiewskim salonie bywali m. in. Adam Mickiewicz i Franciszek Malewski, z którym Helena była zaręczona. Radość przerwał wybuch epidemii cholery w Petersburgu, gdzie przebywały. Osłabiona Maria umarła, pozostawiając w rozpaczy rodzinę, Malewskiego i Polonię petersburską. Helena w lutym 1832 poślubiła Malewskiego, a kilka dni później Celina po zerwaniu zaręczyn wróciła do Warszawy. Jej przyszłość rysowała się ponuro, zwłaszcza po stracie ojca. Zupełnie nieoczekiwanie doszło do propozycji małżeństwa z Adamem Mickiewiczem! Celina z radością wyraziła zgodę i udała się do Paryża. Jak wyglądało życie z poetą i jak potoczyły się losy ich dzieci, co ujawnił pamiętnik Zofii z Szymanowskich Lenartowiczowej, jaką batalię musiały stoczyć dzieci w obronie matki i ojca, to wszystko opisano w tej lekturze. • Joanna Muniak • Biblioteka Kraków

Lubię thrillery autorstwa Louise Jensen, ich mroczność, elementy zaskoczenia na każdym kroku, wciąganie czytelnika coraz głębiej w fabułę i obecne zazwyczaj drugie dno, które poznajemy dopiero pod koniec. Najnowsza powieść tej autorki jednak nieco mnie rozczarowała. Dlaczego? • Tym razem fabuła opisuje historię matki i córki. Sied­emna­stol­etni­a Tilly i Laura przeżywają właśnie żałobę po tragicznie zmarłym ojcu. Gavan ginie w wypadku na budowie, którą prowadzi jego firma. Niestety grunt, na którym stawiają budynek był wcześniej wysypiskiem śmieci i w miasteczku oskarżają go o to, że z powodu jego budowy zachorowała jedna z dziewczynek. Po śmierci męża, Laura traci dom, prowadzoną kwiaciarnię, a towarzystwo ubezpieczeniowe zwleka z wypłatą środków z polisy. Kobieta czuje, że zaczyna tracić grunt pod nogami, a kiedy dodatkowo odwraca się od niej najbliższa rodzina (podobnie jak jej rodzice przed laty) kobieta znajduje oparcie w zamkniętej społeczności, na której czele stoi Alex. • Wspólnota, wraz z którą zamieszkuje zajmuje się uprawą ekologicznych warzyw, praktykuje nurt zero waste i ogólnie bardzo ma na sercu wszelkie kwestie dotyczące ekologii. Kiedy Laura wraz z Tilly wprowadzają się na farmę przejmują w pewnym stopniu zachowania grupy. Alex jest dla obu kobiet niezwykle opiekuńczy, pragnie je "uzdrowić" i "wyzwolić". Oferuje pomoc przy sporze z ubezpieczycielem, troszczy się o Laurę kiedy zaczyna nawracać u niej epilepsja, namawia ją do wyjawienia skrywanej tajemnicy. • Alexa łączą bliższe relacje również z Tilly. Dziewczyna jest pod silnym wrażeniem mężczyzny i bez wahania wdaje się z nim w romans. Wdzięk Alexa nie pozostaje też obojętny dla Laury, która nie wie jeszcze o miłosnych wyborach córki. • Sama farma posiada jednak też drugie oblicze. Nieużywana owczarnia, w której Laura znajduje wielką plamę krwi. Podejrzane ceremonie, niewyjaśniona śmierć jednej z członkiń wspólnoty - to wszystko zaczyna budzić niepokój Laury. Odkrycie przez nią prawdy sprawia, że musi walczyć o najważniejszą dla niej osobę. • Książka niewątpliwie wciąga, nie pozwalając się oderwać od lektury. Niestety samo zakończenie i wyjaśnienie historii jest dla mnie najsłabszym jej punktem. Mam wrażenie, że nie został tu do końca wykorzystany potencjał powieści. Nie odczułam tego zaskoczenia, które odnajdywałam w poprzednich thrillerach Jensen. Zabrakło mi tego WOW. Niemniej jednak uważam, że to całkiem przyzwoity thriller

Autor "Paradoksu szympansa" psychiatra Steve Peters, który opracował tę teorię, stworzył książkę dla dzieci, która ma pomóc im w radzeniu sobie z własnymi emocjami i lepszemu ich zrozumieniu. • Według autora tytułowy szympans to pozostałość po czasach prehistorycznych. Szympansi mózg odpowiada za zachowania instynktowne, wysoce emocjonalne, natomiast ludzki za analizę, logikę i przemyślane zachowanie. Siedzący w nas szympans- podobnie do naszych przodków ma za zadanie unikać sytuacji zagrożenia (najczęściej poprzez ucieczkę) oraz zaspokajać podstawowe potrzeby (głód, pragnienie i sen). Dla naszego szympansa wszelkie sytuacje i otoczenie jest czarno-białe. To dopiero mózg ludzki cechuje opanowanie i interpretacja wydarzeń. Często zdarza sie, ze szympans dochodzi do głosu w sytuacjach zagrożenia, kiedy brak jest czasu na dokładne zanalizowanie sytuacji, a pośpiech w działaniu sprawia, że decyzje podejmujemy instynktownie. Kierując się więc chęcią przetrwania i zaspokojenia własnych potrzeb, nie wybieramy ścieżki racjonalnej, nie postępujemy w poszanowaniu granic drugiego człowieka, a do głosu dochodzi nasza nieco "zwierzęca" natura. Później najczęściej odczuwamy wyrzuty sumienia, choć nie do końca rozumiemy nasz uprzedni tok rozumowania- co często budzi gniew na samego siebie i frustrację. • W książce znajdziecie wyjaśnienie genezy naszego postępowania, wytłumaczenia dlaczego być może postąpiliśmy tak, a nie inaczej- w sposób zrozumiały dla dzieci. Tak aby oswajając naszego szympansa, lepiej możemy poradzić sobie z trudnymi, gwałtownymi emocjami. • 🙉 • Książka ta, skierowana do dzieci nie jest tylko naukowym opracowaniem, wypełnionym teorią. Jest zestawieniem ćwiczeń i zadań mających na celu poznanie zasad kierujących naszymi emocjami. Lepsze zaś ich zrozumienie pozwoli na większą kontrolę tych niepożądanych. W książce, żadna z emocji nie jest zła- ale niektóre mogą sprawiać nam czy naszym bliskim przykrość. • Wykonywane proste ćwiczenia czy udzielanie odpowiedzi na pytania pokazują drogi, alternatywne rozwiązania, które dziecko może zastosować w kryzysowej sytuacji. • 🙉 • Barwna, komiksowa forma z towarzyszącym dzieciom zabawnym szympansem, dodatkowo umila pracę nad emocjami. Moim zdaniem książka sprawdzi się zarówno w domowym zaciszu, jak i podczas zajęć w przedszkolu czy szkole.