Fajna lektura na jeden wieczór. Klimat post­apok­alip­tycz­ny, mroczny, wcześniejszy niż Mad Max a jednak i motocykle i krew leje się gęsto a na końcu happy end. Polecam 4.

Książka o straconym pokoleniu ludzi radzieckich po gorbaczowskiej pierestrojce. Opowieści przypominają mam komunistyczny świat, który miał miejsce i u nas choć nie w tak morderczym wymiarze. Zawsze warto sięgnąć aby przypomnieć sobie do czego zdolny jest człowiek. Nota 3+

Niewątpliwym walorem tej pozycji jest jej oprawa graficzna; stonowana, niby wprost z głębin oceanów, a jednak ciepła kolorystyka i łagodne formy powodują, że każdą kolejną stronę z przyjemnością się ogląda. Wzrok się nie męczy ani na obrazie, ani na treści pisanej - ta jest napisana poprawną i niezbyt infantylną polszczyzną. Dla młodszych dzieci będzie to niezrozumiała, spokojna usypianka. Dla starszych? Jeszcze nie wiem. Mnie - dorosłego odbiorcy doceniającego dobrą literaturę dla dzieci - ta historia nie porwała, nie wzruszyła. Nie wywołała też niczego ponad chęć zapoznania się z nią do końca i oddania do biblioteki.

Książka ma 592 strony, podzielona została na 21 rozdziałów. W książce nie ma indeksu rzeczowego i indeksu nazwisk. Indeksy ułatwiły by czytanie i poszukiwanie interesujących informacji. Przy komputerowym składzie książek napisanie takich indeksów nie powinno stanowić problemu. • W ostatnich dzie­sięc­iole­ciac­h nastąpił gwałtowny rozwój prawie we wszystkich dziedzinach nauki/życia, musiał on też pojawić się w medycynie, która nie jest przecież nie powinna być oderwana od rzeczywistości. • Motto do rozdziału 21 książki jest: • „Dawniej chirurgia oznaczała krew i flaki. W przyszłości będą to bity i bajty.” • Medyczne nadużycia • Autor włożył bardzo dużo wysiłku w napisanie książki. Była to jak napisał „trwająca przez trzy dziesięciolecia podróż w dziedzinę nauki i chirurgii” stanowiąca podstawę do napisania książki. • Czy autor nie popełnił gdzieś błędów i czy wszystkie podane informacje w książce są prawdziwe? Trudno to potwierdzić. Na stronie 423 możemy przeczytać, że wartość współczynnika tarcia μ przekracza 1. Oznaczałoby to, że siła tarcia jest większa od przesuwanego ciężaru. Jak na razie nauka/mechanika tego nie potwierdza. • Str. 257 „mój dzisiejszy anes­tezj­olog­iczn­y guru, za pomocą ultrasonografu śledził na ekranie komputera drogę igły, która delikatnie przeszła przez skórę i zagłębiła w tkanki na karku.” Gdy czubek igły zbliżył się do odpowiedniego miejsca zaaplikował wokół niego całą zawartość strzykawki z lekiem. • Kiedy to u nas będzie powszechnie zastosowane? Gdy po zastrzyku dostałem ataku epileptycznego, to żona w przychodni dowiedziała się, że lekarz nie przyjdzie i ma zadzwonić po pogotowie. Na drugi dzień lekarka kierująca na zastrzyk beztrosko stwierdziła „widocznie pielęgniarka źle zrobiła zastrzyk”. Bez komentarza. • Str. 297. „Autorzy powieści fantastycznonaukowych przypominają niekiedy proroków. Jules Verne powiedział: „Wszystko, co jeden człowiek potrafi sobie wyobrazić, inni ludzie potrafią urzeczywistnić”, możliwe zatem, że to właśnie doktor Frankenstein zasugerował dr. Gluckowi pierwsze przypuszczenia— w sprawie regeneracji tkanek. Z końcem lat osiemdziesiątych XIX wieku Gluck w swoich badaniach na zwierzętach skupił się na wymianie tkanek.” Gluck zamierzał przedstawić swoje doraźne sukcesy w Berlińskim Towarzystwie Medycznym. • Str. 298 „Prezes niemieckiego stowarzyszenia chirurgicznego napisał do niego: ,Jako przywódca niemieckiej chirurgii nie mogę pozwolić, aby kompromitował Pan niemiecką naukę w obecności prezydium złożonego z międzynarodowych specjalistów chirurgicznych. Moi uczniowie i ja będziemy zwalczać Pana wszelkimi środkami”. • Str. 298. Wiemy dziś, że innowacja Glucka o wiele za bardzo wybiegała w przyszłość, w naszą epokę antybiotyków, nowoczesnej metalurgii i technik sterylizacji implantów. • A jak jest obecnie? Czy nie ma będących na stanowiskach, „upartych naukowców”, którzy mówią „nie bo nie” i nie wzywają do siebie niepokornych (myślących inaczej) na dywanik strasząc ich utratą pracy. • Str. 337. Theodore Roosevelt gdy zwyciężył w wyborach prezydenckich w 1905 roku, przemawiał do Kongresu słowami: „Handel artykułami spożywczymi, które pozbawiono wartości lub sfałszowano tak, że mogą zaszkodzić zdrowiu albo oszukiwać kupujących, powinien być zakazany”. 30 czerwca 1906 roku prezydent Roosevelt podpisał „Ustawę o czystej żywności i lekach.” • „……amerykańscy przedsiębiorcy napełniali angielskie butelki niemal wszystkim, co uznawali za odpowiednią imitację leku ... była to li tylko opakowana fantazja, a opakowanie miało zasadnicze znaczenie” • Str. 354 „Pozwy zbiorowe rzadko trafiają do sądu, konsumenci zostają wykiwani, a adwokaci strony powodowej często otrzymują hojną zapłatę za porzucenie sprawy.” • Str. 355. „Pacjenci, gdy słyszą o ugodzie opiewającej na cztery miliardy dolarów, muszą z pewnością dochodzić do wniosku, że dostaną fortunę, jednak po odliczeniu honorariów prawników każdemu z nich przypadnie jedynie około stu sześćdziesięciu tysięcy jako cała rekompensata za ból i cierpienie.” • „Jeszcze głębsza być może jest frustracja pacjentów płynąca z poczucia, że zostali zdradzeni przez system, którego uczestników - producentów, FDA, sądy, szpitale, a nawet chirurgów - raczej to nie obchodzi.” • Str. 356. „Nawet w najlepszej sytuacji pacjenci uczestniczą w istocie w wielkim niekontrolowanym eksperymencie, a jeśli w jakimś społeczeństwie nadzór nie istnieje, jest niemrawy albo jego ramy są byle jakie, to czy można się dziwić, że poszkodowanych pacjentów liczy się w tysiącach?” • Str. 393. „…realia funkcjonowania szpitala miejskiego (nawet dziś). Jest tam zwyczajnie za dużo pracy jak na ograniczoną liczbę personelu, a ponieważ wszystkie szpitale samorządowe są pełne studentów medycyny i rezydentów, pacjentami zajmują się często niewykwalifikowani praktykanci. Po prostu taka jest prawda.” • Niestety na okładce książki, prawdopodobnie w ramach reklamy, napisano co innego. • Str. 395. „Tak właśnie uczy się medycyny - poprzez wyczerpującą serię zadań wykonywanych metodą prób i błędów, niepowodzeń i tryumfów, przytłaczającej niepewności i wyrażanego od czasu do czasu uznania. Zdarza się często, że niepowodzenie studenta medycyny lub rezydenta spowodowane brakiem jakiegoś okrucha wiedzy ściąga nieszczęście na niego samego, a co ważniejsze, na jego pacjenta. „ • Na okładce książki możemy przeczytać: „Przez 295 pokoleń człowiek, który zachorował, musiał polegać przede wszystkim na sobie. Dopiero od pięciu pokoleń możemy liczyć na prawdziwą pomoc ze strony lekarzy.” A jak jest w Polsce? «Teleporady», lub po wcześniejszym zarejestrowaniu na wizytę do lekarza specjalisty czeka się bardzo długo, bywa też tak, że pomimo posiadanego skierowania, nie można się zarejestrować do lekarza specjalisty, bo nie rejestrują i nie wiedzą kiedy będą rejestrować. • Składkę na ubezpieczenie zdrowotne należy zapłacić co miesiąc. • Książkę warto przeczytać można dowiedzieć się wielu ciekawych spostrzeżeń podanych przez autora.

Ciekawe, inspirujące historie ludzi o różnych punktach widzenia. Wspólny jest motyw podróży, ale każdy przedstawił jej inną formę i każdy może wybrać coś bliższego swoim wyobrażeniom.