Clara Gardner poznała już swój cel i odkryła po co została zesłana na ziemię. Stawiła czoło pożarowi ze swoich wizji. Lecz on był dopiero początkiem. Dziewczyna coraz bardziej zagłębia się w świat aniołów, w walkę dobra ze złem i doświadcza nowych, przerażających wizji. Czy to początek nowego zadania? I czy wizje podpowiedzą jej, który z chłopaków jest jej przeznaczony: Christian, którego darzy skomplikowanym uczuciem czy Tucker, dla którego miłość Clary może okazać się najstraszliwszą groźbą? • Nie wiem dlaczego, ale kiedy zaczęłam czytać tą książkę, zaczęła mnie nudzić do tego stopnia, że odłożyłam ją na kilka dni i dopiero potem ponownie po nią sięgnęłam. Niektóre dialogi bohaterów irytowały mnie, co mogło być tego przyczyną. Jednak nie oznacza to, że powieść była zła, wręcz przeciwnie - gdy ponownie zagłębiłam się w lekturze, dostrzegłam jej urok. • W tej części Clara, nasza główna bohaterka doświadcza nowych, źle wróżących wizji. Musi stawić temu czoło. Doświadczyłam przyjemnych chwil, śledząc z uwagą jej postępowanie. Pojawiają się także nowi, czasem dość zaskakujący bohaterowie. • Tak jak w "Nieziemskiej", tak i tutaj pojawia się trójkąt miłosny. Clara, Tucker i Christian. I choć dziewczyna definitywnie wybrała już jednego z nich, to okazuje się, że tego drugiego wciąż darzy uczuciem. Pewna sytuacja wszystko komplikuje. Clara musi wreszcie zdecydować, którego z nich wybiera - ot, typowy wątek miłosny. • Powieść tą czyta się szybko za sprawą wielu dialogów ( tak samo jak w "Nieziemskiej" ). Nie ma zbyt wielu opisów i chwała autorce za to. Odznacza się też lekko specyficzny styl pani Hand. • Chociaż pozycja ta podobała mi się, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że ta część jest gorsza od swojej poprzedniczki ( pamiętacie, jak zachwycałam się nad "Nieziemską"? ). Czegoś mi tu brakowało , a może po prostu kolejny tom jest całkiem niepotrzebny. Mimo wszystko, jeśli jesteście zainteresowani, polecam i trochę żałuję, że wydawnictwo Amber nie ma zamiar wydać ostatniego tomu z tej serii.

Clara Gardner całkiem niedawno dowiedziała się, że w jej żyłach płynie anielska krew. Jest zdolniejsza, silniejsza i szybsza od innych, ale ma także misję do wypełnienia, przez którą została zesłana na ziemię. Dziewczynę zaczynają dręczyć wizje: płonący las i piękny chłopak. Kiedy go spotyka, wszystko zaczyna się układać, ale równocześnie staje się niejasne, bo jest jeszcze jeden chłopak - Tucker. Clara usiłuje odkryć swoją drogę, przez co zmierzy się z nieb­ezpi­ecze­ństw­em i wyborami, jakich nie przeczuwała oraz będzie pomiędzy prawdą a kłamstwem, miłością a obowiązkiem. Lecz kiedy wreszcie wybuchnie ogień z jej wizji, czy będzie gotowa zmierzyć się ze swoim przeznaczeniem? • Nie ukrywam, że opis bardzo mnie zaciekawił. Jak dla mnie brzmi intrygująco. Ale, prawdę mówiąc, to okładka przyciągnęła mnie i sprawiła, że zakupiłam tą książkę. • Zaczynając czytać, obawiałam się jednak lekko tego, jak ta pozycja będzie napisana. Nie chciałam, żeby była to kolejna słodka historyjka o miłości. Dostałam, no może nie zupełnie co innego, ale coś lekko odbiegającego od ciągłego schematu. Bardzo mi się to podobało. • W powieści jednym z głównych wątków jest wątek miłosny. Z jednej strony mamy do czynienia z Christianem - zabójczo przystojnym i popularnym chłopakiem z wizji Clary, a z drugiej - z Tuckerem, z pozoru nielubiącym dziewczyny, ale potem, jak się okazuje, jest zupełnie odwrotnie. Na początku kibicowałam Christianowi, lecz potem zmieniłam zdanie i teraz kibicuję Tuckerowi. • Powieść ta porusza temat aniołów, który ja zresztą lubię w książkach. Spodobał mi się świat, który stworzyła autorka. Miło było o tym czytać. • Kolejną świetną rzeczą jest to, że książkę pochłonęłam niemal błyskawicznie. Sama byłam zdziwiona, jak prędko ją przeczytałam, jak szybko zmniejszała się ilość stron, które pozostały do końca. A to za sprawą dialogów, których w tej książce jest mnóstwo. Opisów w niej praktycznie nie ma. I uwierzcie mi - "Nieziemska" wcale na tym nie traci, wręcz przeciwnie, jest to duży plus. • Podsumowując, "Nieziemska" jest pozycją wartą uwagi i polecenia. Wszystko w niej jest doskonale wyrównane - światy aniołów i ludzi, które łączą się ze sobą. Polecam szczególnie wszystkim miłośników książek dla młodzieży.

Sied­emna­stol­etni­a Karou, którą poznaliśmy w poprzedniej części znalazła wreszcie odpowiedź, której tak długo szukała: już wie, kim jest. Ta wiedza niesie, niestety, kolejną smutną prawdę. Dziewczyna pokochała wroga, a on ją zdradził. Odwieczna wojna wybucha ze zdwojoną siłą, a ci, którzy tak bardzo się kochali, stoją po przeciwnych stronach. Teraz Karou musi zdecydować, jak daleko się posunie, żeby pomścić swoją rasę. Tymczasem Akiva szuka Karou, bez której nie może już żyć i prowadzi własną walkę: o odkupienie i nadzieję. • Po "Córce dymu i kości", którą się zachwyciłam, miałam wysokie wymagania co do tej części. Niestety, już na samym początku czytania zniechęciłam się, mimo, iż bardzo chciałam wiedzieć, jak dalej potoczy się ta historia. A to wszystko przez wojnę, której w tej książce jest zdecydowanie więcej niż w jej poprzedniczce. Na szczęście, dalej szybko dobrnęłam do końca, przyzwyczajając się do opisanych sytuacji. • W powieści dalej możemy śledzić losy Karou i Akivy. I po raz kolejny muszę napisać, że im kibicowałam, pomimo, że przez większość książki żyli oddzielnie. Akiva zdradził Karou, zrobił coś, co jest niewybaczalne dla niej. Podczas wojny oni walczą po przeciwnych stronach. • Emocje są dla mnie bardzo ważne podczas czytania, dlatego cieszę się, że, podobnie jak w "Córce dymu i kości" w jej kontynuacji wydarzenia są opisane nie tylko z perspektywy Karou, lecz także Akivy i czasami także innych osób. Dzięki temu dowiadujemy się, jak czuli się bohaterowie w konkretnych sytuacjach i jak zmieniał się ich świat. • W tej oto książce opisów jest bardzo dużo, a dialogów naprawdę niewiele. To niestety dla mnie jest jej drobna wada. Myślę, że także to przyczyniło się do tego, że na początku powieści zniechęciłam się. • "Dni krwi i światła gwiazd" jest, niestety, odrobinę gorsza niż pierwsza część, ale to nie zmienia faktu, że warto ją przeczytać. Pomimo kilku wad ta pozycja jest naprawdę dobra. Także, jeśli przeczytaliście "Córkę dymu i kości", a kontynuacji jeszcze nie, to zachęcam Was do zapoznania się z nią.

Niedawno robiłam zakupy na jednej z internetowych księgarni i wpadła mi w oko ta książka. Pamiętam, że jakieś dwa lata temu widziałam jej reklamę w kolorowym czasopiśmie. Opis wydawał się być interesujący. Postanowiłam, że ją kupię, wraz z drugą częścią. Tak też zrobiłam. Dowiedziałam się również, że w tym miesiącu będzie miała premierę jej trzecia część, więc tym bardziej pragnęłam szybciej ją przeczytać. • Zainteresowała mnie postać Karou, czyli głównej bohaterki. Jest ona dość specyficzną postacią, szczególnie z wyglądu - ma jask­rawo­nieb­iesk­ie włosy, ciało pokryte mnóstwem tatuaży. Umie także posługiwać się wieloma językami, i to nie tylko ludzkimi... Coś się za tym kryje, a Karou sama nie wie, co. Nie wie, kim jest i do którego świata należy. Brimstone i kilka innych chimer z jego sklepu są dla niej jak rodzina, bo przecież to oni ją wychowali. Dziewczyna pytając o swoje pochodzenie, nie uzyskuje odpowiedzi. Jej historia owiana jest tajemnicą. • W powieści pojawia się, a raczej jest jednym z głównych, wątek miłosny. Karou i on, Akiva, który jest najpiękniejszą istotą, jaką Karou kiedykolwiek widziała. Przyznam, że kibicowałam im jak najbardziej, pomimo przeciwności losu, które ich dzielą. Czytając fragmenty z Akivą i Karou w rolach głównych, te fragmenty ich bliskości, że tak to nazwę, czułam się niebywale podekscytowana. Po prostu trzymam za nich kciuki. I szczerze mówiąc jestem zauroczona Akivą. Jest to niezwykła postać, którą jestem oczarowana tak, jak nigdy dotychczas. • Bardzo podobała mi się także szata graficzna książki. Okładka według mnie jest bardzo ładna. W środku urzekły mnie widoczne pióra na początku każdego z rozdziałów. • Co do zakończenia: z lekka jest ono do przewidzenia. Jednak to ani trochę nie popsuło mi radości z czytania, więc, moim zdaniem, jest to tylko malutki minusik, podkreślam: malutki. • Pani Taylor stworzyła magiczny, intrygujący świat, który u mnie wzbudził zachwyt już na samym początku czytania. Chimery, serafini i wiele więcej różnorodnych postaci czy przedmiotów - tego możemy się spodziewać, zaczynając lekturę. Podziwiam autorkę za jej wielką wyobraźnię, której użyła, by stworzyć tą niesamowitą i wciągającą od pierwszej strony książkę, która z pewnością spodoba się każdemu fanowi fantastyki. • Podsumowując, "Córkę dymu i kości" polecam każdemu, kto interesuje się gatunkiem fantasy, ale myślę też, że innym osobom także się ona spodoba. Jest to powieść warta uwagi, z niesamowicie wyczarowanym tłem dla wszystkich wydarzeń.

Minęły trzy lata od tragicznego wypadku, który zmienił życie Mii. Dziewczyna obudziła się ze śpiączki, tym samym znikając z życia Adama. Teraz żyją osobno po dwóch stronach Ameryki. Mia jest wschodzącą gwiazdą wśród wiolonczelistek, Adam zaś - idolem nastolatek, rockmanem. Pewnego dnia Adam wybiera się na koncert Mii. Po nim spotykają się i przemierzają ulice Nowego Jorku, wyruszając w podróż w przeszłość. Czy los da im drugą szansę? • W ostatniej części serii "Jeśli zostanę" narratorem zostaje Adam. Trzeba przyznać, że jest to bardzo dobry wybór. Dzięki temu możemy poznać wypadek Mii z perspektywy innej niż jej samej. • Po wypadku drogi Mii i Adama rozeszły się. I choć dziewczyna zapewniała, że go kocha, to jednak nie wróciła. Coraz rzadziej dzwoniła, pisała - aż w końcu całkiem przestała się odzywać. Adam jednak, siedząc przy jej szpitalnym łóżku, dał jej wolną wolę. Powiedział, że da jej odejść - jeśli zostanie. Mimo tego, chłopak wciąż zadaje sobie pytanie "Dlaczego odeszła?". Odpowiedź poznajemy pod koniec książki. • Rozdziały są napisane na przemian: teraźniejszość, wspomnienie, teraźniejszość, itd. Bardzo podobało mi się umieszczanie przed rozdziałami z teraźniejszości fragmentów piosenek z płyty kapeli Adama, która przyniosła mi ogromny sukces. • Marzenie Adama spełniło się. Został gwiazdą. Ma fanów. Powinien być szczęśliwy... Lecz wcale taki nie jest. Ciągła rozpoznawalność, tłumy paparazzi usiłujących zrobić mu zdjęcia w niekorzystnej sytuacji sprawia, że nie może normalnie wyjść na ulicę. Ma swoje lęki. Ponadto coraz częściej kłóci się z resztą zespołu... • Podsumowując, "Wróć, jeśli pamiętasz" to książka warta przeczytania. Mnie osobiście zachwyciła. Jest naładowana emocjami, nieco lepiej, niż jej poprzedniczka. Zdecydowanie godna polecenia dla osób lubiących lubiących takie historie.