Główny bohater, Jerzy Arlecki, jest zwyczajnym człowiekiem, któremu trochę w życiu nie wyszło. Z pracą bez perspektyw, bez rodziny i przyjaciół, postanawia zmienić coś w swoim życiu. Zatrudnia się w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Ale i tu nie jest kolorowo. Nasz bohater powoli godzi się z szarą codziennością analityka w agencji rządowej, porzucając marzenia o pełnych akcji pościgach rodem z filmów sensacyjnych. • Wszystko zmienia się, gdy jednostka wysyła go na akcję. W sumie nie powinno go tam być, ale nie będzie przecież sprzeciwiał się takiej szansie. Szansie, która kończy się śmiercią. Jest to jednak dopiero początek jego losów, bo czasem gdy umierasz dla Dnia, budzisz się dla Nocy. A to Nocą rozegra się ta historia... • Książkę czyta się jednym tchem. Sceny akcji przeplatają się z humorem, a z każdej strony uderza nas autentyczność przedstawionego świata. Autorka nie pozostawia nic przypadkowi, kreuje spójny fantastyczny świat wpleciony w naszą zwyczajną, polską rzeczywistość. Jej doświadczenia jako lekarza i żołnierza mocno akcentują historię, nadając jej niepowtarzalnego klimatu. Jest to książka akcji, momentami krwawa, momentami zabawna, gdzie dobro toczy walkę ze złem w każdym z bohaterów... • A gdy już wciągnie Was do świata Nocy, polecam sięgnąć do kolejnych tomów: „Renegat” i „Nikt”, w których naszych bohaterów czekają całkiem nowe wyzwania. JP

Ta książka to wspomnienia ucieczki, ucieczki przed wojną, reżimem, prześladowaniami, w poszukiwaniu wolności i godności. Szlakiem Polska- Syberia-Azja-Afryka Wschodnia wędrują sieroty, tułacze dzieci, wraz z O. Łucjanem Królikowskim, który napisał te, jakże wzruszające i dramatyczne świadectwa. • Jeden z rozdziałów: • Tanzania, Uganda rok 1942. • To tutaj przybywa uciekając przed okrucieństwem wojny ok. 20 tys. polskich sierot. Są mile i gościnnie przyjęci przez mieszkańców. Nie ma mowy o żadnych "niesnaskach" na tle rasowym. • Polacy osiedlają się głównie w Tengeru /Tanzania/ niedaleko Kilimandżaro. Osiedla się tutaj ok. 4, 5tys Polaków. Powstają 22 polskie osiedla. Życie toczy się bardzo intensywnie,dzieci są podzielone na "rodziny" tak by starsze opiekowały się młodszymi. Ukazują się dwie gazety: "Głos Polski" oraz "Nasz Przyjaciel". • Założono 57 szkół, w tym szkoły zawodowe tj. krawieckie, rolnicze, mechaniczne, muzyczne. W sierocińcu powstaje Teatr, który miał nawet małe tourne po Tanzanii - niezwykle gorąco przyjęty. • W 1947 r. komunistyczne władze Polski nakazują likwidację obozów i powrót do kraju, pomimo protestu samych dzieci. Dzięki staraniom Ojca Łucjana, część z nich udaje się przewieść do Kanady. Spora część osób dorosłych zostaje w Tanzanii. Tu żyją, pracują, mieszkają i tam umierają. • Do dzisiaj zostały po Nich Cmentarze Polskie, o których mało kto wie, a nad którymi od niedawna opiekę objęli studenci z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. • Ostatni uchodźca żyjący w Tanzanii - Pan Edward Wójtowicz zmarł w 2015 r. • Polecam gorąco, bo warto zapoznać się z Ich niezwykła historią. • Więcej o Polskich Cmentarzach: • [Link]

Misja Ares 3. Cel: planeta Mars. Czas trwania: 30 dni. • Ekspedycja kończy się jednak po 6 dniach - załoga zostaje zmuszona przez burzę piaskową do wycofania się. Jeden człowiek ginie podczas ewakuacji. A raczej prawie ginie, ponieważ okazuje się, że dziwny zbieg okoliczności ratuje mu życie. Mark Watney - biolog i inżynier mechanik w jednej osobie - staje się tytułowym "Marsjaninem" i szybko zdaje sobie sprawę z tego, że (jak sam to określa) "ma całkowicie przes***e". Będzie się musiał jakoś urządzić w nowym otoczeniu do czasu przylotu kolejnej misji lub... nie bardzo wie do kiedy. Faktem jest, że na najbliższy ratunek może liczyć dopiero za 4 lata. Chyba, że... no właśnie, co? Tego musicie dowiedzieć się sami. • Napisana z humorem książka o walce o przetrwanie w niezwykle trudnych warunkach, poleganiu na sobie i swoich umiejętnościach, a także o uporze i nadziei. Serdecznie polecam! ao

„Podziemny labirynt” Jamesa Rollinsa to książka pełna przygód, niebezpieczeństw, napięcia, zaskakujących zwrotów akcji oraz fantazji. A fabuła nieco rodem z „Wyprawy do wnętrza ziemi” Juliusza Verne'a. • W tajemnicy wybrano grupę naukowców, którzy mają zapuścić się w labirynt jaskiń znajdujących się głęboko pod Antarktydą. W grupie znajdują się dwie kobiety – antropolog Ashley i biolog Linda oraz doświadczony speleolog Ben i geolog Khalid. Towarzyszą im świetnie wyszkoleni komandosi potrafiący zaradzić wielu ewentualnym niebezpieczeństwom. Niestety nikt z nich nie wie, że nie są pierwszą grupą penetrującą to miejsce, a poprzednia grupa nie wróciła. Pod ziemią czeka ich mnóstwo niebezpieczeństw, począwszy od nieznanych drapieżników przypominających nieco dinozaury a skończywszy na społeczności hominidów, o których nikt nie miał pojęcia, że istnieją. Wśród badaczy zaś znajduje się zdrajca, który wcale nie jest naukowcem, lecz ma wyznaczone zadanie do wykonania i nie waha się zabić człowieka. Nie wszyscy tę wyprawę przeżyją.... • Polecam dla czytelników żądnych przygód i dreszczy emocji. ES

Książka „Kraków : historie, anegdoty i plotki” Zbigniewa Leśnickiego ze stylowymi, czarno-białymi fotografiami Krzysztofa Strózika, to niezwykle barwna gawęda o Krakowie sprzed wielu lat. Świetnie napisana, pełna anegdot i pikantnych ploteczek, nie brakuje też historii mrocznych i tajemniczych. Zobaczymy więc Kraków arystokratyczny, z pałacami i ich mieszkańcami (m.in. Potockimi, Tarnowskimi) i zwyczajny, codzienny, lubiący przyjemnie spędzać czas (futbol, kąpiele, tenis, wyścigi bicyklowe). Przeczytamy o wspaniałych balach (karnawałowych, dobroczynnych, sylwestrowych, Prasy), kawiarniach i cukierniach (Redolfi, Maurizio, Zakopianka, Sauera, Secesja, u Noworolskiego, Jama Michalika), lokalach śniadankowych , restauracjach (Pod Różą, Pollera, Grand, Hawełka), festynach, konnych tramwajach. • W 1890 r. krakowska Rada Miasta stanęła przed nie lada dylematem, co budować – wodociągi czy budynek nowego teatru? Na skutek wysokiego zapisu w testamencie hr. Kreuzera, zapadnie decyzja o budowie teatru, któremu dopiero w 1909 r. nadano imię J. Słowackiego. • Autor przytacza słowa znanych felietonistów, autorów przewodników po Krakowie, pisarzy, m.in. : Z. Nowakowskiego, A. Grabowskiego, M. Estreicherówny. • Wielu z nas może nie zdawać sobie sprawy, że są w Krakowie takie miejsca, w których depczemy beztrosko po zmarłych. Cały pl. Szczepański to podziemny cmentarz krypt grobowych zasłużonych i majętnych krakowian. • Nazwa teatru „Bagatela” powstała- bagatelka- w jednej chwili! Boy- Żeleński gdy usłyszał ,że chodzi o wymyślenie nazwy dla wybudowanego już teatru, stropił się i burknął „ ot, bagatela!” • Oczywiście nie zabraknie opowieści o mistrzu J. Matejce, pisarzu i skandaliście S. Przybyszewskim, ekscentrycznym X. Dunikowskim, Kazimierzu Wielkim i jego miłości do pięknej Esterki ani o najniższym malarzu architektury Krakowa S. Tondosie. Są nawet duchy! A to Czarna Dama (Anna z Branickich Lubomirska) w Krzysztoforach przepowiada śmierć napotkanej osobie, gdy druga Czarna Dama straszy w pałacu margrabiów Wielopolskich czyli obecnym Magistracie. Jest jeszcze Czarna Księżniczka- najgroźniejszy krakowski duch. Dlaczego- odsyłam do pasjonującej lektury Zbigniewa Leśnickiego! JM