Jestem wielką fanką twórczości tej autorki. Przeczytałam jak dotąd wszystkie jej powieści i począwszy od "Za zamkniętymi drzwiami" niezmiennie jestem oczarowana jest sposobem budowania fabuły. • Najnowsza powieść jest jednak zupełnie inna od tych, do których przyzwyczaiła swoich czytelników autorka. Czy jest zatem gorsza? Absolutnie nie, śmiem nawet twierdzić, że pod względem rysu char­akte­rolo­gicz­nego postaci i wiel­opoz­iomo­wośc­i spojrzenia na opisane wydarzenia jest to najlepsza pozycja. • Fabuła umiejscowiona jest głównie w ogrodzie przyległym do stuletniego domu, należącego do Liv i Adama, rodziców Josha i Marnie. Liv, która obchodzi właśnie 40-ste urodziny, z pomocą rodziny, planuje wydać tego wieczoru wystawne przyjęcie urodzinowe. Przyjęcie, którego organizację planowała od lat, a które ma jej niejako zrekompensować brak wesela. • Jej mąż Adam jest ogromnie zaangażowany w przygotowania, pragnąc aby był to jeden z najszczęśliwszych dni w życiu jego żony. W tajemnicy przed nią planuje więc dodatkowy prezent-niespodziankę. W porozumieniu z córką Marnie, która studiuje w Hongkongu planuje jej niespodziewany przyjazd, który z całą pewnością ucieszyłby ogromnie Liv. • Marnie ma dotrzeć do rodzinnego domu późnym wieczorem, po odbyciu kilku lotów, gdyż nie decyduje się na bezpośrednie połączenie. Niestety w wyniku katastrofy lotniczej, jej samolot rozbija się tuż po wylocie z lotniska w Kairze, a informacja o tym dociera do Adama - który nie chcąc ranić żony, w tak ważnym dla niej dniu postanawia chwilowo zachować ją w tajemnicy. • Tajemnicę ukrywa również przed Adamem Liv, pragnąc chronić swojego męża przed ciężarem prawdy. • Swoje piętno na relacjach rodzinnych odciskają też wydarzenia z przeszłości. Jedne z pozoru błahe, inne dość istotne - wszystkie zsumowane tworzą niewidzialne mury pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny, które powoli znikają pod wpływem momentów szczerości. • Genialne zarysowanie postaci i przedstawienie wydarzeń z wielu perspektyw to największe atuty tej powieści. Ukazanie, że dobre chęci i troska o drugą osobę, w formie w jakiej jest postrzegana przez jedną osobę - wcale nie musi być dobra dla drugiej. Przedstawienie jak brak szczerości i otwartości wpływa na wzajemne relacje. • Wiem, że wiele osób po lekturze "Dylematu" czuło się zawiedzionych. To prawda, że nie znajdziemy w tej książce tej mroczności, do której przyzwyczaiła nas autorska. Jednak mimo wszystko uważam, że ta powieść psychologiczna (bo tak należy postrzegać tę książkę) jest genialna i zasługuje na uwagę.

Aktualny czas u większości z nas wywołuje uczucie strachu i niepewności, zmieszane z bezsilnością. U mnie także. Dodatkowo jako osoba wysoko wrażliwa jestem bardzo podatna na uleganie wszelkim panującym nastrojom. • Dlatego postanowiłam sięgnąć po książkę, która pozwoli mi oderwać się na chwilę od aktualnych wydarzeń i nie obarczając mnie nadmiernie, pozwoli się zrelaksować. • Mój wybór padł na marcową premierę @zysk­_wyd­awni­ctwo­ "Pudełko z pamiątkami" i nie zawiodłam się. Ta ciepła, rodzinno-przyjacielska historia z miłością w tle, pozwoliła mi przenieść się na chwilę do upalnego Grodziska i przeżywać razem z bohaterami mniej lub bardziej istotne wydarzenia. • Główna bohaterka Aśka to młoda, niepokorna pani fotograf, która porzuca karierę tłumaczki i postanawia zarabiać na swojej pasji. Podobnie do swojej przyjaciółki Wiktorii, która z kolei zostaje konsultantką ślubną, ku wielkiemu rozczarowaniu rodziców. Trzecia z przyjaciółek Lilka, dziennikarka, właśnie wychodzi za mąż za redaktora gazety, w której pracuje. Oczywiście jak można się domyśleć Wiki i Aśka uczestniczą aktywnie w przygotowaniach i całej ceremonii, która ma miejsce w domu Aśki. • W domu tym oprócz dziewczyny mieszka też Maryla- babcia Joanny, która zaopiekowała się nią po wypadku, w którym zginęli jej rodzice. Asia była wówczas ośmioletnim dzieckiem, jednak trauma, którą przeżyła spowodował, że nie pamięta praktycznie niczego sprzed wypadku - w tym własnych rodziców. Dowiaduje się jednak przypadkiem o istnieniu pudelka po kapeluszach, w którym babcia zachowała pamiątki z przeszłości. Babcia jednak nie chce ujawnić jego zawartości, tłumacząc, że nie warto wracać do przeszłości bo życie toczy się dalej. Okazja do odnalezienia pudełka nadarza się kiedy Maryla trafia do szpitala, po przebytym zawale. Niestety skutkiem poszukiwań jest uraz kostki, który ogranicza możliwości przemieszczania się Aśki. A zlecenia czekają... • Dobrą stroną jest wizyta u Adama, brata Wiktorii, który jest ortopedą i do którego dziewczyna zaczyna pałać sympatią. • Książka jest napisana w humorystyczny, prosty sposób. Jej fabuła zawiera sporo zabawnych sytuacji, które przydają się nie tylko głównej bohaterce, ale też innym z jej otoczenia. I tak mamy tu siedemnastoletnią, zbuntowaną Kalinę, która sprawia kłopoty w domu, a jedynym jej autorytetem zdaje się być właśnie główna bohaterka. Mamy babcię Marylkę, z której nota bene jest niezłe ziółko, o czym przekonuje się nie tylko wnuczka, ale też personel szpitalny. • Z wydarzeń oprócz ślubu, wypadku babci i wnuczki, mamy też wątek detektywistyczny, spory rodzinne i romans - także na nudę tutaj nie liczcie. • Mnie osobiście bardzo wciągnął wątek konfliktu Wiki i jej rodziców. Młoda kobieta nadal starająca się sprostać oczekiwaniom rodziców, którzy uważają się zawiedzeni wyborem ścieżki kariery przez córkę. Wiktoria, która stara się za na każdym kroku udowodnić matce swoją wartość i raz po raz przyjmuje ciosy niedocenienia. Moim zdaniem ten wątek zasługuje na głębsze poznanie. • Historia mimo, że słodko-gorzka dostarcza też dużą dawkę radości, nadziei i otuchy. W sam raz na pokrzepienie.

Książka ta to drugi tom opowieści o dwunastoletnim Alanie, amerykańskim uczniu, który ujawnia swoją odmienną orientację seksualną. Tak Alan jest gejem i jest tego pewien już w tak młodym wieku. • Jego wielki coming out miał miejsce w części pierwszej, jednak jeśli jej nie znacie nic nie stoi na przeszkodzie abyście poznali Alana dopiero teraz. Warto już na wstępie dodać, że o orientacji Alana wiedzą wszyscy w szkole, ale nie mają o niej pojęcia jego rodzice. • Alan posiada także uzdolnienia artystyczne jednak boi się pokazywać na zewnątrz swoje prace. Z jednej strony nastolatek wykazuje się odwagą (np. podczas ogłaszania, że jest gejem przed całą szkołą), z drugiej jest pełen obaw i rezerwy (nie pokazuje swojego kreprojektu, boi się zapisać na warsztaty artystyczne czy przeciwstawić ojcu). Alan jednak powoli, krok po kroku zwalcza swoje lęki i stara się uporać ze strachem. • Codzienność nastolatka nie jest jednak tak bardzo różowa. Wprawdzie stoją za nim przyjaciele i brat (choć ten w zasadzie od niedawna), to jednak spotyka go też wiele szykan i agresji ze strony uczniów. Alan jest przezywany, odsuwany, a w pewnym momencie zostaje nawet pobity. • W domu nie jest wcale lepiej. Jego apodyktyczny ojciec narzuca synowi swoje zdanie i poglądy, trochę z powodu własnych przekonań, trochę z niewiedzy. Ojciec Alana po jego pobiciu oczekuje, że syn zamiast na warsztaty artystyczne (o których marzy) zapisze się na lekcje sztuk walki (w końcu musi się nauczyć bić). Ponadto wywiera na syny obietnicę, że na zbliżające się Zimowe balety zaprosi on córkę szefa - na co Alan nie ma najmniejszej ochoty. • W otoczeniu chłopaka pojawia się również nowy uczeń - Odin, który początkowo odbierany jest nieco negatywnie, ale finalnie okaże się bardzo znaczącym bohaterem. A uczestnicy Zimowych Baletów będą świadkami kolejnej, odważnej decyzji w życiu nastolatka. • Książka skierowana jest do nastolatków właśnie. Osadzona głównie w szkole fabuła moim zdaniem dobrze trafi do młodego czytelnika. Nieco przejaskrawione sceny z dużą dawką humoru stawiają nacisk na zastanowienie się nad zagadnieniem tolerancji. Tolerancji, akceptacji i reagowania na odmienność drugiego człowieka, niekoniecznie tylko w aspekcie orientacji seksualnych. Ta z pozoru lekka lektura niesie ze sobą wartościowy przekaz. I choć uważam, że główny bohater jest nieco zbyt młody na tak śmiałe deklaracje odnośnie własnej seksualności i nie bardzo jestem w stanie uwierzyć, że informacja o której wie cała szkoła nie trafiła do jego rodziców, to myślę że warto podsunąć tę pozycję nastolatkom :)

Ta książka to historia o alkoholizmie w kobiecym, młodym wydaniu. Główna bohaterka, Grace, to niespełna 25-letnia studentka, która ukojenie swoich problemów odnajduje w kieliszku. Dziewczyna zaczyna od nowa kilka razy, po odrzuceniu przez chłopaka, którego kochała (i trochę kocha nadal), po pierwszym odwyku, po tragicznej śmierci przyjaciół i w końcu po poznaniu Marcela. Grace potyka się, upada, ale nadal wstaje, dając nadzieję i pokazują siłę swojej woli. • Temat alkoholizmu poruszony jest tutaj bez zbędnego pietyzmu i dramaturgii. Nie widzimy zataczającej się dziewczyny, która ląduje w rynsztoku. Widzimy przytłoczoną problemami młodą kobietę, która w swoich czterech ścianach ucisza wewnętrzny ból za pomocą procentów. Widzimy jej samotność, o której stara się choć przez chwilę nie pamiętać. Widzimy jak wypijana wódka stopniowo uśmierza jej ból. I chociaż Grace ma świadomość, że jej działania nie przynoszą jej żadnych korzyści, nie potrafi sama przestać. Dlatego sądzę, że przekaz ten jest bliższy rzeczywistości. Bo tak najczęściej wygląda współczesny alkoholizm. Zapijane wieczorem problemy, alkoholowy zapaszek zmywany porannym prysznicem i maskowany pastą do zębów. Problem ukrywany za zamkniętymi drzwiami, widoczny w niebieskiej poświacie telewizora, w ciszy i samotności. Grace nie organizuje libacji, nie chodzi do klubów czy barów. Zwyczajnie odwiedza tylko najbliższy sklep monopolowy i upija się na własnej kanapie, tracąc kontakt z rzeczywistością. Ostatkami świadomości potrafi jednak napisać wiadomość z prośbą o urlop, stwarzając pozory normalności. Jej pijaństwo przebiega w ciszy, skupieniu i próbie chwilowego oderwania się od przytłaczającej rzeczywistości. • Widzimy też walkę o trzeźwość dziewczyny, przez pokazanie jej pobytu na oddziale zamkniętym. To tutaj poznaje Marcela, który także ma problem z alkoholem. Oboje zaczynają coś czuć do siebie jednak istnieje obawa, że będąc razem nie zdołają przeciwstawić się wspólnemu nałogowi. Jak jednak potoczą się ich losy? Sprawdźcie sami. • Książkę czyta się bardzo szybko, napisana jest prostym językiem, a przez to jej przekaz jest bardzo przystępny. Moim zdaniem skierowana jest raczej do młodego czytelnika i przez ten pryzmat starałam się ją odbierać. Pokazanie tematu picia w kontekście wybranym przez autorkę jest moim zdaniem dobrym posunięciem. Nie oczekujcie tu historii umoczonej w wymiocinach, scen odgrywanych w podejrzanych spelunach czy libacji w szerszym gronie. Ale dzięki tej zwyczajności moim zdaniem, książka ta zyskuje. • Myślę, że chciałabym jeszcze poznać punkt widzenia autorki na problem kobiecego alkoholizmu, wobec kobiety już bardziej dojrzałej. może warto podsunąć Grace kieliszek za kilka lat?

Kolejny, trzeci już tom sagi opowiadającej o bydgoskiej rodzinie osadzonej w trudnych politycznie i społecznie czasach w polskiej historii. Kolejny, którego lektura pochłonęła mnie całkowicie. Perypetie rodu Trzeciaków nie dawały się odłożyć dopóki nie dotarłam do ostatniej strony. A teraz...nie mogę się już doczekać kolejnej części. • W taj części docieramy razem z Trzeciakami do czasów stanu wojennego. Ludziom nie żyje się łatwo. Biedę i "trudne czasy" bardzo odczuwa Justyna, która po śmierci męża nadal rozpamiętuje jego śmierć - choć prawda na jej temat nie wyszła na jaw. Kobieta na dobrą sprawę nie zna nawet dokładnej daty śmierci ukochanego, wskutek czego na nagrobku widnieje tylko rok, w którym utonął. Jedyną pociechą Justyny są dzieci - Jola i Michał nie przysparzają matce zmartwień, tworząc zgrane, kochające się rodzeństwo. Justyna może również liczyć na pomoc Tymka, który wiedziony wyrzutami sumienia stara się za wszelką cenę ulżyć nieco wdowie w jej codzienności. • Tymoteusz i Elżbieta natomiast nie mogą zbytnio liczyć na rodzinne szczęście. Zarówno Wiesław, jak i Maria (a pod koniec właściwie Mirella) nie dostarczają im powodów do dumy. Najstarszy syn wpada w ogromne kłopoty, które niestety kończą się dla niego tragicznie. A Maria - cóż z niej wyrasta wielka egoistka, gardząca niżej postawionymi osobami, dbająca tylko o własny wizerunek rodem z Mody Polskiej. Nawet męża wybiera pasującego do katalogu :) • Ciężkie czasu nastały także dla Agaty. Kiedy na jaw wychodzi jej związek z Dereniem, Wojciech postanawia ją opuścić. Podczas procesu rozwodowego dowiaduje się także (ona i były mąż), że Piotr jest synem kochanka. Dereń na wieść o ojcostwie pragnie zbliżyć się do chłopca, działając w bardzo subtelny, wyważony sposób. Zyskuje dzięki temu jego przychylność, choć początkowo Piotr ma wobec niego agresywne nastawienie. Rozwód rodziców i późniejsze wieści bardzo przeżywa natomiast Beata, buntując się przeciw matce, która stara się z jednej strony zrozumieć i wspierać, a z drugiej wychowywać dorastającą córkę. • Kazimierz natomiast jest dumny z Manueli, która nie tylko bardzo dobrze zdaje maturę, ale też wychodzi za mąż za Alberta - chłopaka, który jest wykształconym, rozumnym młodym człowiekiem. To Albert pokazuje rodzinie drugie oblicze rządów partii, zarażając swoimi poglądami nie tylko żonę, ale i teściów. Kazimierz odchodzi na emeryturę i przyłącza się do "oporników". Podczas jednej ze zorganizowanych mszy na okazję usłyszeć nauczanie księdza Popiełuszki, tuż przed jego uprowadzeniem. Odcina się też od Derenia mimo ich wieloletniej przyjaźni. • Wiele się dzieje. Jedni bohaterowie umierają lub giną, inni zakładają rodziny i rodzą dzieci. A wszystko wciąż świetnie osadzone w ciężkich czasach rządów partii i stanu wojennego. Ta opowieść czyta się sama. Podczas lektury wsiąkamy w klimat mieszkania na Kapuściskach, willi Tymka czy mieszkanka Heleny i Justyny. Słyszymy jak dzieci za oknem grają w gumę, warkot przejeżdżającego poloneza i czujemy smród z kominów Zachemu. Z niecierpliwością chcemy poznać kolejne losy zarówno tych bohaterów, których polubiliśmy, jak i tych którzy nie wzbudzają sympatii. • Ja jestem wielką fanką tej sagi i Wam też ja ogromnie polecam.