Zabawna, lekka, przyjemna - tak bym określiła tę pozycję. Znajdziemy tu perypetie Zojki, Chochołka, Kordeckiego i innych mieszkańców Lipówki. Zojka ma niewątpliwy talent do pakowania się w kłopoty i wychodzenia z nich obronną ręką 😂 Chochołek ze swoimi miłosnymi rozterkami i testującą go przyszłą teściową. I babcia Łyczakowa i jej złote rady 😂😂😂 • W książce znajdziecie trochę komedii, nieco romansu i wątek kryminalny. Do nudnych z całą pewnością tej książki zaliczyć nie można 🙂 Polecam Wam tę pozycję, szczególnie jeśli szukacie w lekturze rozrywki i odskoczni od dnia codziennego - nie zawiedziecie się 😀👍

W przypadku książek dla dzieci oprócz autora treści, często umieszcza się również informację o autorze ilustracji. Jednak kiedy są one autorstwa pani Emilii nie sposób przejść obok nich obojętnie. To nie są tylko obrazki w książce, ale dzieła sztuki, które zachwycają, wzruszają i pozostają w pamięci. • Muszę przyznać, że to właśnie dla ilustracji wybrałam tę książkę w bibliotece 😉 • Historia opowiedziana na kartach tej pozycji jest dość smutna. Dwoje dzieci, mieszkających po dwóch stronach morza doświadcza zmiany pory dnia. • Chłopiec po jednej stronie zaraz po zachodzie słońca traci najlepszego przyjaciela- psa Rufusa - i pogrąża się w żałobie. • Dziewczynka po drugiej stronie wraz ze wschodem słońca wyrusza w długą drogę razem ze swoją kotką. Ich wędrówka nie jest łatwa, Sonia często jest głodna, przepędzana przez ludzi lub oszukiwana. Mimo to podąża za kotką, bowiem ta zdaje się mieć pewność co do celu ich wędrówki. • Kiedy docierają na miejsce, pomagają chłopcu odzyskać radość życia, z pomocą małych kociaków 🙂 • Według mnie będzie to lektura odpowiednia dla dzieci od 6-7 lat, ale ilustracje zachwycą i dorosłych

Jeśli miałabym krótko opisać tę książkę, napisałabym że jest intrygująco- niepokojąca. Te uczucia towarzyszyły mi podczas czytania- i był to bardzo przyjemnie spędzony czas 💙 • W książce poznajemy Alinę, sierotę adoptowaną w wieku 8 lat, po znalezieniu jej na skraju lasu. Ona sama nic nie wie o swojej przeszłości, nie pamięta swojej dzieciństwa ani jak znalazła się we wspomnianym lesie. Umierający ojciec przekazuje jej teczkę z artykułami, które mogą jej pomóc w odnalezieniu korzeni. W poszukiwaniach pomaga jej Greta- współlokatorka. • I tu można by było sądzić, że książka ta to powieść obyczajowa, w której napotkamy opowieść o odkrywaniu przeszłości bohaterki. I tak by może było gdyby nie to, że Alina cierpi na zaburzenia snu. Sen w jej przypadku przeplata się z rzeczywistością. Czytając czasem można mieć problem z odróżnieniem czy opisywane zdarzenie to jeszcze jawa czy już sen bohaterki. Opowieść staje się nieoczywista, momentami mroczna i tajemnicza. Zjawiska pranormalne mieszają się ze światem rzeczywistym, wspomnienia zniekształcają sny....lub odwrotnie. A im dalej tym bardziej emocjonująco. • Lubię książki nieoczywiste, momentami nieprzewidywalne, które wywołują we mnie emocje. I "Znak kukułki" do takich właśnie zaliczę. Jeśli chcemy odkryć tajemnicę przeszłości Aliny to naprawdę trzeba się skupić, odróżnić marę senną od realnego życia i przesiewać dostarczone przez autorkę wspomnienia. • Jeśli sięgniecie po tę pozycję z całą pewnością nie będziecie się nudzić 🙂

Bardzo ważny dla dzieci temat jest poruszony w tej niezwykle ciepłej książce. • Trzy małe misie zastanawiają się czy na pewno są najwspanialsze na świecie. Uspokojone i upewnione przez rodziców zadają kolejne pytanie: kto z nas jest najukochańszy? Które z nas kochacie najbardziej? I tu rodzice odpowiadają w ten jedyny możliwy sposób ♥️♥️♥️ • W książce tej nie znajdziecie dużej ilości słów, ale otrzymacie mnóstwo treści 😍

Przyznaję, zmyliła mnie bardzo okładka tej książki. Ta plaża, obraz szczęśliwej mamy i córki, lato - uznałam więc, że będzie to pozycja łatwa, żeby nie powiedzieć błaha. Ot, lekka lektura z latem i morzem w tle 😉 • Jeśli też macie takie skojarzenia, to od razu Wam powiem, że nic z tego...autorka sięgnęła po niełatwy temat macierzyństwa. Cztery kobiety - matki, cztery zupełnie różne (skrajne) wizje macierzyństwa skonfrontowane ze sobą. Zaprezentowana jest postawa mamy- businesswoman, eko-mamy, mamy-pracującej, która stara się pogodzić pracę z opieką nad córką oraz mamy wielodzietnej, w kolejnej (czwartej) ciąży, w krótkim odstępie czasu. • Kobiety te, spotykają się na organizowanych w kawiarni Nie Ma Jak U Mamy klubowych spotkaniach i tam dyskutują na różne okoł­orod­zici­elsk­ie, często kontrowersyjne tematy 😉 Konfrontacja sposobu rodzenia, karmienia, kariery czy oddania wychowaniu- to wszystko jest poruszane przez bohaterki. Ale mimo wielu różnic, te cztery kobiety, przedstawione przez autorkę, pokazują czytelnikowi siłę kobiecej przyjaźni, moc kobiet i ich solidarność w trudnej sytuacji. • Książkę czyta się jednym tchem, im dalej tym bardziej wciąga. W czasach, kiedy matczyne spory na forach internetowych, czy facebookowych grupach są codziennością- jest świetną alternatywą 🙂