Na wstępie swej powieści autorka zabiera nas do Maine na pola pełne borówek. To tu pewna liczna rodzina z plemienia Mikmaków zajmuje się zbieraniem owoców. I to tu dochodzi do niewyjaśnionej tragedii. Sześcioletni Joe, mający zajmować się swoją najmłodszą siostrą Ruthie na sekundę spuszcza dziewczynkę ze swych oczu. Gdy ponownie zerka na skałę na skraju pola, małej Ruthie zwyczajnie tam nie ma. Mimo szybko podjętych poszukiwań rodzina nie natrafia nawet na najmniejszy jej ślad… I tak odtąd trwają w swej niewiedzy na temat jej zaginięcia przez kilkadziesiąt długich lat. • Następnie poznajemy niejaką Normę. Dziewczynę, która dorasta na przedmieściach i jest córką zamożnego małżeństwa. Wychowywana jest w dostatku i miłości, choć jej matka zdaje się być osobą nieco zgorzkniałą i nieufną. Normie niby niczego nie brakuje, ale nie doznaje też uczucia prawdziwego szczęścia. Z biegiem uciekającego czasu w jej głowie rodzi się mnóstwo pytań, dotyczących jej wyglądu, w sposób znaczny odbiegającego od wyglądu jej rodziców. Ciągle otrzymuje niezadowalające ją odpowiedzi na bardzo istotne wówczas dla niej pytania. Czuje, że są rzeczy, o których bliscy jej nie mówią. Zaczyna dostrzegać pewne nieścisłości w ich wypowiedziach, które zmuszają ją do podjęcia konkretnych działań w dotarciu do prawdy o swym pochodzeniu… • Historia bohaterów „Zbieraczy borówek” jest przedstawiona z perspektywy dwóch rodzin dotkniętych wspólną krzywdą. To opowieść o mało doskonałych kłamstwach, najdotkliwszym bólu, najm­rocz­niej­szym­ sekrecie, ale też niesamowitej sile miłości i przeznaczeniu. To pięknie opowiedziana debiutancka proza. Polecam gorąco.

„Drobny szczegół” to mikropowieść, która ma maksymalną moc rażenia, jeśli chodzi o treść. Traktuje o ofiarach konfliktu izraelsko-palestyńskiego, na których losy spuszczono zasłonę milczenia. A tych, którzy choć nawet odrobinę próbowaliby zza niej cokolwiek podejrzeć, może spotkać zupełnie to samo. Shibli przedstawia nam dwie bohaterki. Jedna w 1949 roku gdzieś na pustyni Negew zostaje wzięta do niewoli, brutalnie zgwałcona i zabita przez stacjonujących tam wówczas żołnierzy. Po wielu latach zbrodnia ta zaczyna interesować pewną mieszkankę Ramallah. Dziewczyna robi wszystko, by dostać się do Negewu i móc znaleźć chodź odrobinę więcej informacji o zamordowanej wówczas dziewczynie. Wie, że podjęte przez nią działania są bardzo niebezpieczne, ale jest jeden element, który łączy ją z ofiarą. To on motywuje ją do działania i nie pozwala zapomnieć o tej tajemniczej zbrodni sprzed lat. Szybko jednak przekonuje się na własnej skórze jakimi mechanizmami posługuje się wojna, która zawsze jest bezwzględna, pełna grozy, przemocy, zła w najczystszej postaci. I tylko zwycięscy wychodzą z niej obronną ręką, dla których losy ofiar są niestety mało istotne. „Drobny szczegół” to krótka i trudna rzecz, ale godna uwagi. Polecam.

„Jeden dzień z życia Abeda Salamy” to reportaż, który jest i jeszcze przez długie lata będzie bardzo aktualny w swym wyrazie. A historia w nim opowiedziana rozpoczyna się od pewnego nieszczęśliwego wypadku autokaru, wiozącego dzieci na szkolną wycieczkę. To ona stanowi tutaj podwalinę, dzięki której Nathan Trall w tak rzeczowy, a zarazem bardzo przejmujący sposób przedstawia nam życie w państwie izraelskim z jego wszelkimi podziałami. Główny bohater Abed Salama opowiada nam historię całego swego życia, aż do momentu owego wypadku, w którym uczestniczył jego syn Milad, ukazując przy tym różnice kulturowe, społeczne oraz religijne między Izraelczykami, a Palestyńczykami. Są to bardzo poruszające wyznania, obrazy z przeszłości, na które niebagatelny wpływ miały i mają po dziś dzień decyzje polityków tego kraju. Wiele rzeczy tutaj bulwersuje, zaskakuje i wydaje się być wprost niepojętymi. Mur, który fizycznie dzieli to niewielkie państwo zdaje się być barierą nie do przebicia. Polecam wszystkim ten fascynujący reportaż, który w mojej ocenie absolutnie jest warty otrzymanej Nagrody Pulitzera. Fenomenalna rzecz.

Pewnego dnia niedźwiedź podsłuchuje nierozważne zające, spacerujące beztrosko po lesie. Uważa, że ich zachowanie jest niestosowne i może sprowadzić na nie jakąś katastrofę. By uchronić je przed złem postanawia rozpuścić w lesie pewną plotkę. Zaprasza także zające do siebie na ciasto z malinami. Ku jego zaskoczeniu uszaci mieszkańcy nie pojawiają się u niedźwiedzia na podwieczorku. Jaka jest tego przyczyna, sprawdźcie sami. Powiem Wam tylko w tajemnicy, że niedźwiedź w swym postępowaniu chciał dla wszystkich dobrze, a wyszło jak zwykle. Udanej lektury 😉

A oto przed Wami królewska rodzina w całej swej okazałości. Królowa babka najstarsza z rodu, jej mops o imieniu Pusia, miłościwy król, miłościwa pani oraz królewna Tuberoza. Żyją razem dostatnio w swym frytkowym królestwie i codziennie stawiają czoła przeciwnościom losu. Jednym słowem mają przygód bez liku. A w swych przezabawnych ekscesach przy okazji dokonują bardzo wielu zmian w królewskiej etykiecie. Spod­ziew­alib­yści­e się tego po królewskiej rodzinie? To taka, jak się okazuje rodzinka na opak, z którą obcowanie dostarcza całe mnóstwo dobrej zabawy. Zajrzyjcie do niej koniecznie, a z pewnością będzie to dobrze spędzony czas z ogromną dozą dobrego humoru.