Gdy książka ta pojawiła się na polskim rynku wydawniczym bardzo chciałam ją przeczytać, ponieważ poruszony w niej problem w pewnym stopniu również mnie dotyczył… Długo jednak odwlekałam to w czasie. Obawiałam się, że dowiem się z niej czegoś z czym będzie mi się trudno pogodzić… Sprawowałam bowiem przez osiem lat opiekę nad swym dziadkiem, który chorował na Alzheimera… W końcu zdobyłam się na odwagę i sięgnęłam po „Motyla”. Książka ta wywarła na mnie ogromne wrażenie. Jest w doskonały sposób napisana. Jako osoba, posiadająca pewne doświadczenie w temacie, który podjęła autorka muszę przyznać, że w sposób niemalże idealny udało jej się przedstawić rozwój oraz życie z tą neur­odeg­ener­atyw­ną chorobą. Bohaterka tej opowieści i tak miała dużo „szczęścia”, ponieważ w większości przypadków osoby, które spotyka taka diagnoza zazwyczaj mają już na tyle duże problemy ze swoją świadomością, że nie są w stanie podejść do swojego schorzenia chociaż przez moment w sposób prawie całkowicie w pełni świadomy. Po prostu nie zdają sobie sprawy z tego co je czeka. Jest to niewątpliwie przykra historia. Strach pomyśleć, że mamy XXI wiek, a o tak niewielu rzeczach możemy zadecydować, w gruncie rzeczy tak niewiele możemy w pewnych kwestiach zmienić. Serdecznie polecam tą niezwykle inteligentną powieść. Uważam, że jest ona jedną z tych nielicznych, które powinien przeczytać każdy.

Książka Szczygieł zanim pojawiła się w Polsce została okrzyknięta światowym bestsellerem, a także największym wydarzeniem literackim ostatniej dekady. Otrzymała Nagrodę Pulitzera oraz Carnegie Medal. Jest to powieść napisana z dużym rozmachem, przedstawiająca głębokie, osobiste przeżycia chłopca Theo Deckera jakie towarzyszyły mu od czasów dzieciństwa po dorosłe życie. Opowiada o próbie przetrwania, złośliwych kolejach losu, utracie osób bliskich, a także o chęci oszukania czasu. Jest powieścią kilkuwątkową z zagadką kryminalną w tle. Autorka przedstawiła w niej życie cudem uratowanego od wybuchu Theo. Theo pod wpływem dzikiego impulsu decyduje się na kradzież z ruin muzeum niewielkiego obrazu, którym niegdyś zafascynowana była jego nieżyjąca matka. Szczygieł, bo to o nim mowa od tej pory zostanie już z nim na zawsze. Będzie pilnie strzeżony przez chłopca, stanowiąc dla niego symbol bezpowrotnie utraconego życia. Odtąd stanowić będą oni jedność. Czy aby na pewno? Theo zabiera go ze sobą w tę nieustającą podróż po ekskluzywnych apartamentach przy Park Avenue, poprzez rozpustne Las Vegas, po najciemniejsze zakątki holenderskiego Amsterdamu. Jednakże z czasem chłopiec zda sobie sprawę z faktu, że to tak wielbione przez niego dzieło sztuki właśnie zesłało na niego śmiertelne wręcz nieb­ezpi­ecze­ństw­o. Myślę, że jest to powieść godna polecenia. Owszem zdarzały się pewne momenty, w których strony "nie przelatywały" same przez palce, ale warto było brnąć do samego końca. Serdecznie zatem polecam, chociaż to nie jest lektura na plażę ;)

Olav jest jednocześnie narratorem oraz głównym bohaterem kryminalnej powieści Jo Nesbø. Zarabia na swoje utrzymanie jako płatny morderca. Jest samotnikiem, nie ma ani przyjaciół, ani bliskiej rodziny. Zabija po to, aby żyć. „Eliminuje” osoby, które w jego mniemaniu na to zasłużyły. Są to zazwyczaj przestępcy przynależący do jakichś gangów. Ogromną pasją Olava jest czytanie książek. To właśnie z nich stara się czerpać wszelką wiedzę, ponieważ uważa się za osobę mało wyedukowaną. Jego pasja do literatury okazuje się być niesłychanie przydatna w życiu. Często wykorzystuje w nim wiele informacji przeczytanych w rozmaitych książkach. W pewnym momencie też w życiu Olava pojawia się kobieta… Olav uważa, że jest to osoba wprost z jego najskrytszych marzeń, ideał. Jednakże ta w jego mniemaniu boska postać jest żoną jego szefa, na którą w dodatku otrzymał zlecenie zabójstwa. Tym razem Jo Nesbø mistrz szwedzkiego kryminału postawił przede wszystkim na akcję. Akcję niezwykle wartką, bo rozstrzygającą się na zaledwie 160 stronach powieści, co do Jo Nesbø jest całkowicie niepodobne, a jednak… Serdecznie polecam na 2 godzinki ;)

Kolejny już zaraz zafascynowała mnie pisarska elokwencja Mitch'a Albom'a. To jeden z moich ulubionych autorów, czego nie sposób jest nie zauważyć. "Jeszcze jeden dzień" to historia Chicka, który w wyniku nieszczęśliwego wypadku przeżywa śmierć kliniczną. To niefortunne wydarzenie sprawa, że Chick dostaje od losu kolejną szansę, aby wytłumaczyć się ze swych błędów popełnionych w przeszłości i otrzymać niejako "rozgrzeszenie". Od kogo? Od swej ukochanej matki, której miłość do tej pory lekceważył... To ona wyrusza mu na spotkanie po to, aby uświadomić mu na czym polega matczyna miłość, jak ogromną wartość stanowi rodzina i że z pewnymi sprawami trzeba zwyczajnie się pogodzić... Nic nie trwa wiecznie. Powinniśmy szanować się nawzajem, poświęcać sobie czas i okazywać miłość... bo nadejdzie taki moment, że zabraknie nam nawet kilku sekund na okazanie uczuciami bliskiej nam osobie. Na te własnie wartości Paulina stara się ponownie zwrócić uwagę swojego syna. Ta pełna głębokich wyznań opowieść przede wszystkim wzrusza czytelnika, ale także uczy nowego spojrzenia na świat i na rzeczy w nim naprawdę ważne. Niezwykle wartościowa literatura. Serdecznie polecam ;)

To niesamowita, autentyczna historia, którą polecam w szczególności osobom chwilowo zagubionym w kwestii wiary oraz poszukiwania życiowego celu. Tego właśnie doświadczył sam autor tej powieści. Jednakże dzięki dwóm niezwykle wartościowym osobom (rabinowi Albertowi oraz pastorowi Henremu), które spotkał w swoim życiu ponownie doświadczył na czym polega potęga miłości, a także dlaczego triumfuje nad śmiercią. Ponadto dowiedział • się również jak ogromną siłę potrafi mieć wiara i jak pomaga zwyciężać największe przeciwności losu. Głęboko refleksyjna powieść. Polecam gorąco.