„Jedyna z archipelagu” to poruszająca historia o rodzinnych relacjach, w których Nora Bridge – felietonistka i prezenterka radiowa, odnosząca sukcesy, ciesząca się pieniędzmi i sławą – w życiu osobistym ponosi porażkę, którą skrzętnie ukrywa przed światem. Brzemię jakie dźwiga wiąże się z tym, że kilka lat wcześniej odeszła od męża i dzieci, w konsekwencji czego młodsza córka nie potrafi wybaczyć jej porzucenia, nienawidzi jej i wini za osobiste nieszczęścia. Pewnego dnia Nora staje się bohaterką głośnego skandalu, a córka znajduje okazję, aby się na niej zemścić. Otrzymuje propozycję napisania książki, w której chce ujawnić światu całą ciemną stronę swojej matki, dotychczas ubóstwianej przez wszystkich i uznawanej za ikonę przyzwoitości. • Czy głównej bohaterce “Jedynej z archipelagu” uda się naprawić relacje z córkami? Jakie tajemnice ukrywa Nora i co było prawdziwą przyczyną jej odejścia od męża? Po odpowiedzi na te i inne pytania zapraszamy lektury, niezwykle ciekawej i pełnej głębokich emocji. • ~EF

Kawaguchi opisuje małą, klimatyczną kawiarnię w Tokio, która od ponad stu lat serwuje klientom pyszną kawę. Swoim gościom oferuje też niezwykłą możliwość podróży w czasie. Warunków tej podróży jest wiele, ale naji­stot­niej­szym­ jest ten, że powrót jest możliwy tylko, zanim kawa wystygnie. Autor zamieścił w książce cztery opowieści. Każda dotyczy innej osoby, która decyduje się na podróż w czasie. Historie poszczególnych bohaterów chwytają za serce, wzruszają do łez, a przede wszystkim skłaniają nas do refleksji. Każda opowiastka zwraca naszą uwagę i uczy niebagatelnych rzeczy: jak ważna jest rozmowa w związku i relacjach, jak ważne są proste słowa „kocham”, „przepraszam”, „wybaczam”, które nic nie kosztują a wiele w nas zmieniają oraz jak niep­rzew­idyw­alne­ i krótkie jest życie i wiele więcej. • Książka bardzo się podobała uczestniczkom spotkania, napisana jest prostym językiem i mimo swojej niewielkiej objętości, pozostaje w głowie czytelnika jeszcze długo po zakończeniu lektury, a jej klimat sprawia, że jest idealna do poczytania w jesienne wieczory. Polecamy. • ~EF • „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchi to wzruszająca i pouczająca powieść, która eksploruje tematy żalu, wybaczenia i drugiej szansy. • Akcja toczy się w małej kawiarni w Tokio, gdzie klienci mogą podróżować w czasie. Jednak jest jeden warunek: nie można zmienić przeszłości. Ta moc wiąże się z ceną: podróżnicy muszą zostawić coś cennego w zamian. • Kawaguchi umiejętnie splata historie różnych postaci, których życie na zawsze zmieniło się dzięki wizycie w kawiarni. Każda podróż w czasie przynosi nieoczekiwane konsekwencje, ucząc bohaterów o znaczeniu doceniania teraźniejszości i pogodzenia się z przeszłością. • “Zanim wystygnie kawa” to powieść, która pozostanie z czytelnikami na długo po jej zakończeniu, skłaniając do refleksji nad wyborem, który podejmujemy i wartościami, które cenimy. • ~KD

„Zulejka otwiera oczy” to przetłumaczony na kilkanaście języków świetny debiut rosyjskiej pisarki Guzel Jachiny. Akcja powieści rozgrywa się w latach 1930-1946. Tytułowa bohaterka to Tatarka, która tak jak miliony obywateli byłego ZSRR została poddana rozkułaczaniu i zesłana w głąb Syberii w celu budowania nowego kołchozu. Nie jest to powieść stricte historyczna, bowiem na pierwszy plan wysuwa się proces dojrzewania Zulejki. Na początku 30-letnia Tatarka jest całkowicie podporządkowana mężowi i jego matce, traktowana przez nich przedmiotowo, niesamodzielna, wierząca w przesądy. W drodze na Wschód i później, w nowo wybudowanej osadzie, w skrajnie trudnych warunkach bohaterka zaczyna dojrzewać, „otwierać oczy”. Chociaż jest to proces bolesny, Zulejka dopiero tam powoli odkrywa swoją wolę, siłę i kobiecość. Uczy się walczyć o siebie i syna, przekonuje się, że istnieje świat innych norm i wartości niż te, które znała dotąd ze swojej rodzinnej wioski. • ~MP

Powieść Williamsa ukazała się pierwotnie w 1965 roku, ale dopiero w XXI wieku została zauważona i okrzyknięta mianem klasyka. Zainteresowanie historią tytułowego bohatera skłoniło nawet filmowców do zekranizowania książki Williamsa. • O czym jest „Stoner”? Przede wszystkim jest opowieścią o człowieku, który doszedł ciężką pracą, uporem, ambicją i marzeniami do celu. Był farmerem. Został wykładowcą na wyższej uczelni. Ożenił się . Został ojcem. Te sukcesy jednak zostały przeplatane zawiścią, problemami małżeńskimi, chorobą. „Stoner” to opowieść o nas. Ta historia jest uniwersalna i mogłaby się przydarzyć każdemu. Uniwersalna, ale nie banalna. Intrygująca i wciągająca. • W opinii klubowiczów DKK „Oddziału Czechowice” książka Williamsa została odebrana i oceniona jako wybitna. Polecamy! • ~KD

De Barbaro dostrzega dwa sposoby funkcjonowania człowieka w świecie, które metaforycznie nazywa tkactwem i łucznictwem i to im właśnie poświęcona jest nowa książka. Postawy te nie wykluczają się, lecz uzupełniają, choć autorka zdecydowanie preferuje tkactwo jako z natury bardziej przynależne kobietom. • „Przędzę” należy czytać powoli, z namysłem, tak jak powoli oddajemy się czynności tkania. Niespieszne rozważania skłaniają do zajrzenia w głąb siebie, by potem móc pójść naprzód i żyć swoje życie, nie spełniając cudzych oczekiwań wobec nas. Do tego potrzebne jest powiedzenie „nie” wszechobecnemu „rushmageddonowi” i przyjęcie postawy, którą de Barbaro nazywa „lekkoduszeniem”. Ważny jest sam proces tkania, umiejętność cieszenia się codziennością, a nie rezerwowanie przeżywania radości tylko na momenty sukcesu. • Dbałość o to, co „przed” ważnym zadaniem i „po” nim, jest tak samo istotna jak sam cel. De Barbaro zaleca zaopiekowanie się sobą i reagowanie z czułością na każdy niepokój, każde poruszenie naszego wewnętrznego dziecka. Nigdy nie jest za późno, żeby zatroszczyć się o siebie. A to przyglądanie się sobie z uważnością i okazywanie sobie troski możemy zacząć np. od przeczytania „Przędzy”. • Zapraszamy do lektury. • ~MP