Pierwsza Czarownica Polanii • Jak wyglądałby Kraków, gdyby postacie z legend istniały naprawdę? • Uniwersytet Jagielloński prowadzi Wydział Magiczny, najeźdźców podczas Potopu Szwedzkiego odpierał Smok Wawelski, a piękne sny można kupić w aptece. W krakowskim zamku wciąż urzęduje król, a jego najbardziej zaufaną powiernicą jest Pierwsza Czarownica Polanii, zwana Saniką. Jest wiedźmą nietypową. Miotłę zamieniła na służbowy samochód, dworskie zasady ignoruje zawodowo, a tajników magii uczyła się w wysoce nies­form­aliz­owan­y sposób, przez co uznawana jest za maga bez wyższego wykształcenia. W książce Spalić wiedźmę poznajemy niesforną czarownicę, która z taką samą beztroską rozprawia się z magicznymi straszydłami, jak i nadwornymi intrygami. Sanika musi znaleźć mordercę posługującego się magią, rozprawić się z szalejącymi na wolności biesami i zaufać odpowiednim osobom. W drugiej części Wiedźma jego Królewskiej Mości przed Saniką pojawiają się kolejne wyzwania. Ktoś zamordował profesora magii praktycznej, w całym Krakowie pojawia się coraz więcej duchów i zjaw, a do tego wracają też niewyjaśnione sprawy sprzed lat. • Kraków staje się w tej serii jeszcze bardziej magiczny. Z każdym przeczy- Pierwsza Czarownica Polanii tanym rozdziałem spotykamy coraz więcej fantastycznych postaci z guseł i legend, które nie tylko znajdują swoje miejsce we współczesnym świecie, ale zawsze były jego częścią. Książki Magdaleny Kubasiewicz czyta się lekko, a dzięki ich lekturze możemy wyobrazić sobie, jak świat za oknem domu czy tramwaju wyglądałby, gdyby Smok Wawelski nadal mieszkał na Wawelu. • Biblioteka Kraków • Joanna Pękala

Pierwsza Czarownica Polanii • Jak wyglądałby Kraków, gdyby postacie z legend istniały naprawdę? • Uniwersytet Jagielloński prowadzi Wydział Magiczny, najeźdźców podczas Potopu Szwedzkiego odpierał Smok Wawelski, a piękne sny można kupić w aptece. W krakowskim zamku wciąż urzęduje król, a jego najbardziej zaufaną powiernicą jest Pierwsza Czarownica Polanii, zwana Saniką. Jest wiedźmą nietypową. Miotłę zamieniła na służbowy samochód, dworskie zasady ignoruje zawodowo, a tajników magii uczyła się w wysoce nies­form­aliz­owan­y sposób, przez co uznawana jest za maga bez wyższego wykształcenia. W książce Spalić wiedźmę poznajemy niesforną czarownicę, która z taką samą beztroską rozprawia się z magicznymi straszydłami, jak i nadwornymi intrygami. Sanika musi znaleźć mordercę posługującego się magią, rozprawić się z szalejącymi na wolności biesami i zaufać odpowiednim osobom. W drugiej części Wiedźma jego Królewskiej Mości przed Saniką pojawiają się kolejne wyzwania. Ktoś zamordował profesora magii praktycznej, w całym Krakowie pojawia się coraz więcej duchów i zjaw, a do tego wracają też niewyjaśnione sprawy sprzed lat. • Kraków staje się w tej serii jeszcze bardziej magiczny. Z każdym przeczy- Pierwsza Czarownica Polanii tanym rozdziałem spotykamy coraz więcej fantastycznych postaci z guseł i legend, które nie tylko znajdują swoje miejsce we współczesnym świecie, ale zawsze były jego częścią. Książki Magdaleny Kubasiewicz czyta się lekko, a dzięki ich lekturze możemy wyobrazić sobie, jak świat za oknem domu czy tramwaju wyglądałby, gdyby Smok Wawelski nadal mieszkał na Wawelu. • Biblioteka Kraków • Joanna Pękala

Wstrząsająca rzeczywistość • Kobieta musi (…). Żadne statystyki, liczby ani słowa nie oddadzą tego, co oznacza dla kobiety urodzenie nieuleczalnie chorego dziecka. Jak wywraca to do góry nogami cały jej świat i determinuje rzeczywistość. Każdego dnia. Do końca życia. Jak wpływa to na jej związek,rodzinę, sytuację materialną i społeczną, relacje z innymi ludźmi, kondycję fizyczną i psychiczną. Nikt nie jest w stanie przekazać, co czuje żona porzucona z powodu wady genetycznej dziecka. (…) Matka próbująca opanować atak szału niep­ełno­spra­wneg­o intelektualnie dwud­zies­topi­ęcio­latka. Kobieta patrząca na wijącą się z bólu kilkumiesięczną córkę. Matka żegnająca dziecko w szpitalnej kostnicy. Nikt oprócz nich samych. • Książka Żeby umarło przede mną stanowi dowód, z jak wieloma przeciwnościami spotykają się opiekunowie dziecka z niep­ełno­spra­wnoś­cią. • Publikacja napisana jest językiem prostym i bardzo emocjonalnym, niejednokrotnie czytelnik uroni łzę nie tylko ze wzruszenia, ale i złości. Wiele z pojawiających się tam informacji i opisów ma charakter intymny – bardzo rzadko rodziny dzielą się ze światem takimi przeżyciami – w opowieściach brzmią one jednak bardzo mocno, są dobitne, często nawet skandaliczne. Żeby umarło przede mną: opowieści matek niep­ełno­spra­wnyc­h dzieci to książka pełna emocji, frustracji, bezsilności, ale także niezwykłej miłości i ciepła. Jest przykładem reportażu, który czyta się jednym tchem, mimo iż nie jest lekturą przyjemną i łatwą. Wychowanie dziecka z niep­ełno­spra­wnoś­cią to nie tylko praca z 24 godzinnym dyżurem, to także pokonywanie ogromu barier każdego dnia i walka o prawa, już i tak wykluczanych z życia społecznego, dzieci i rodziców. Jednym z największych atutów tej książki jest jej prawda – czytelnik nie znajdzie tutaj słodkich opisów dzieci chętnie uczęszczających na rehabilitację – w zamian otrzyma brutalną rzeczywistość często połączoną z krzykiem, bólem, cierpieniem i bezradnością. Zapewniam, że po lekturze bulwersująca teza zawarta w tytule książki nie będzie już tak szokować, a każdy z czytelników zupełnie inaczej spojrzy na rodziny zmagające się z niep­ełno­spra­wnoś­cią dzieci. • Książka jest opowieścią matek-bohaterek, które mimo zwątpień i trudów stawiają czoła każdej sytuacji i codziennie wygrywają bitwy z realiami życia. Społeczeństwo nie może odwracać oczu od i tak już wykluczonych rodziców i dzieci, którzy mimo trudnej sytuacji każdego dnia walczą o godne życie dla siebie i rodziny. • Biblioteka Kraków • Jolanta Oleksa

Wiosna Mademoiselle Oiseau • Wiosna nie jest ulubioną porą roku Mademoiselle Oiseau. Nie zachwyca jej pięknie rozkwitający i pachnący Paryż. Wiosna kojarzy jej się z płaczem, może dlatego, że jej młoda przyjaciółka Isabella Atrioli jest właśnie w kiepskim nastroju. Wiele ostatnio działo się w życiu Isabelli, odbyła niezwykłą podróż do dzieciństwa Mademoiselle Oiseau, odzyskała dla niej kilka rzeczy, które kiedyś straciła, przede wszystkim listy od starszej, ukochanej siostry Matyldy. Dawno temu Matylda zakochała się w argentyńskim dżokeju, wyjechała za nim do Ameryki Południowej i zniknęła bez śladu. Wprawdzie wysłała wiele listów pocztą gołębią, ale nie docierały one do adresatki. Dzięki Isabelli Mademoiselle dowiedziała się, że starsza siostra nigdy o niej nie zapomniała, to pomogło jej pogodzić się z bolesnymi wydarzeniami minionych czasów. • Teraz Mademoiselle Oiseau chce pomóc Isabelli, ostatnio nieco apatycznej, żyjącej jakby w półśnie. Zabiera ją więc w podróż do znajdującej się ponad dachami Paryża Srebrnej Krainy, Argentynii. • Mademoiselle Oiseau w Argentynii Andrei de la Barre de Nanteuil i Lovisy Burfi tt to trzecia część cyklu o ekscentrycznej damie z Paryża i jej młodej przyjaciółce. Tym razem jednak Mademoiselle Oiseau pozostaje trochę w cieniu, a opowieść bardziej skupia się na Isabelli. Dziewczynka przechodzi przemianę, z której nie do końca zdaje sobie sprawę, a Mademoiselle przeprowadza ją przez ten trudny czas pomiędzy. Zanim jednak Isabella przemieni się w motyla, zanim na dobre rozpocznie • się wiosna jej życia, dziewczynka musi pożegnać się ze swoim dzieciństwem. Isabella często śni o babci, która zmarła, gdy miała sześć lat. Dawno o niej nie myślała, ale teraz przypomina sobie chwile spędzone z babcią w jej niezwykłym, kolorowym domu. Tym razem to Mademoiselle Oiseau jest przewodniczką Isabelli po jej minionych czasach i pomaga zrozumieć jej, kim naprawdę była jej babcia i kim jest Isabella. • Mademoiselle Oiseau w Argentynii to piękna, pełna metafor i symboli opowieść o budzącej się dojrzałości. I tajemnicy pewnego nieoczekiwanego pokrewieństwa… • Maria Twardowska-Hadyniak • Biblioteka Kraków

Kto zna autorkę osobiście, wie, że jest twórczynią o niespożytej energii, działającą na wielu polach sztuki (poezja, wokalistyka, plastyka oraz animacja kultury). Przede wszystkim jest konserwatorem dzieł sztuki. Na swym literackim koncie ma kilka tomików poezji, jako wokalistka niezliczoną ilość koncertów oraz autorskie płyty, a w roli animatorki Międzynarodowy Krakowski Festiwal Akordeonowy, do tego osiągnięcia na niwie plastyki i konserwacji zabytków… Książka, którą gorąco polecam, opatrzona jest interesującym posłowiem – również znanej poetki – Ewy Sonnenberg. Po jej lekturze zapewne poczujemy, iż także posiadamy w sobie osobisty rozrusznik, a na ile go potrafimy uruchomić i wykorzystać – to już inna sprawa. • Janusz M. Paluch • **Biblioteka Kraków