Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
![[awatar]](/static/gen/avatars/kkarwacka/m0.png?5 "kkarwacka"){kind=avatar}
Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.
Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek przewartościowało mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.
Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.
-
Niewymagająca niczego od czytelnika rozrywka kryminalna. Niespecjalnie angażuje w zgadywanie "kto zabił", ale też dość lekko prowadzi przez całkiem wartką akcję toczącą się na przestrzeni kilku dni z dala od cywilizacji, w luksusowym ośrodku wypoczynkowym w Bieszczadach. Konstrukcja powieści nie jest odkrywcza, znam podobne pozycje bazujące na umieszczeniu w niedostępnej dla świata zewnętrznego przestrzeni kilku osób o skrajnie odmiennych charakterach i doświadczeniach. Ta może wypada nieco słabiej od innych tego typu, a może temat mi się przejadł, w każdym razie zdarzyło mi się podczas czytania nawet zasnąć.
-
Dobrze napisana książka, choć historia sama w sobie jakaś szczególna nie jest. Tytuł ma się do treści jak pięść do nosa. Autor tą historią nie przekonał mnie do swojej twórczości na tyle, bym chętnie sięgała po inne jego książki.
-
Czuję dziwny żal, że nie byłam w stanie przeczytać tej książki. Podejść miałam kilka, za każdym razem z entuzjazmem wchodziłam w snute rozważania na temat miasta z kategorii... Właściwie jakich? Filozoficznych? Egzystencjalnych? Duchowych? Sama nie wiem. • Mam sentyment do tematyki miejskiej. Może dlatego tak bardzo chciałam wchłonąć tę powieść. Niestety, mój umysł każdorazowo już po chwili czytania traktował ją jako lekarstwo nasenne - i to niezależnie od pory dnia. Co by nie było, lektura jest niewątpliwie gimnastyką wyobraźni i swoistą próbą wytrwałości. • Nie jest to powieść słaba, choć jak widać - zdecydowanie nie dla każdego, nawet mimo najszczerszych chęci. To jednak zdecydowanie coś nieoczywistego. Bardzo dziwna proza.
-
Oj, słabiutka książka... To humorystyczne przedstawienie postaci tygrysa, który twierdzi, że nie wyrządza żadnej krzywdy swoim ofiarom; jak wpada między stado ptaków to po to, by tańczyły, jak skrada się do jajek, to po to, by je wysiedzieć... Czytając robiłam dobrą minę do złej gry, nie dając się jednak ani na moment porwać tej dziwnej zabawie. Z tyłu głowy wciąż miałam pytanie, ile złego zrobi ta lektura; pokazuje oszukiwanie w pozytywnym świetle, bohater jest przedstawiony tak, by wzbudzić sympatię dziecka. Ilustracje są kolorowe ale dość zwyczajne, na pewno nie wybitne, chyba tak je najprościej określić. • Książka ostatecznie ani grzeje ani chłodzi, Synkowi co prawda zapadło w pamięć to nieszczęsne wysiadywanie jaj, na szczęście opowiadał o tym babci jako o zasłyszanej bzdurze.
-
Piękna, choć nielekka powieść dla młodszego odbiorcy, inspirowana prawdziwym wydarzeniem zatrzymania na polskiej granicy ciężarówki z grupą tygrysów przewożonych w skrajnie złych warunkach. • Książka porusza wiele trudnych tematów. Pierwszoosobowa narracja głównego bohatera, tygrysa Tigre, naprawdę wciąga. To opowieść o życiu jego i poznanych przez niego innych tygrysów, gdy sam... Umarł podczas transportu. Bardzo ciekawy zabieg, choć czytelnikom oodmiennym światopoglądzie na temat "życia po śmierci" może nieco przeszkadzać. • Historia wzruszała, koiła, bulwersowała i sprzyjała rozważaniom natury egzystencjalnej 4-latka i jego mamy. Polecam.
![[awatar]](/static/gen/avatars/kkarwacka/m2.png?5 "kkarwacka"){kind=avatar}
![[awatar]](/static/gen/avatars/grp^las_w_nas/m2.png?2 "las w nas"){kind=avatar}
![[awatar]](/static/gen/avatars/grp^montessori/m2.png?1 "Wartościowe książki dla dzieci głównie w duchu nurtu pedagogiki Montessori"){kind=avatar}
