Wiecie co lubię w książkach i literaturze najbardziej? Jej różnorodność i możliwość dopasowania pod najróżniejsze gusta. Są książki, których głównym celem jest edukacja, są takie które mają nas wzruszyć i poruszyć. Są te, czytane pod kołdrą z wypiekami na twarzy, są inne, które ubogacają nasz język i poszerzają horyzonty. Są też takie, które mają nas przede wszystkim bawić i te, które można zaliczyć do tzw. "guilty pleasure"🤭 • "Abecadło Pierdziołki" to książka, której nie przeczytam moim dzieciom- przynajmniej na razie. W moim odczuciu są jeszcze za małe na niektóre umieszczone w niej wierszyki, choć niewątpliwie właśnie te zapamiętałyby najszybciej 🙈😂🙈 • Pomijając jednak ten fakt, sama podczas lektury ubawiłam się bardzo. Choć żeby przeczytać tę pozycję, trzeba do niej podejść z dużym dystansem - głównie do siebie. Wierszyki o kupie💩, bąkach czy tępych osiłkach to nie jest może literatura górnych lotów, jednak mi przypomniały nieco własne dzieciństwo. Kto bowiem nie pamięta tych nie zawsze grzecznych i "ładnych" wyliczanek, skandowanych chóralnie pod blokiem? • Pierdziołka mimo swojej kontrowersyjności i momentami dostrzegalnej absurdalności mnie rozbawił. • Nie napiszę czy polecam czy odradzam tę książkę. Napiszę, zastanówcie się sami, na ile Wasz osobisty dystans do siebie i świata pozwoli Wam na jej poznanie.

Siedmioletnia Misia przybyła do naszego domu już jakiś czas temu i...skradła serca moim dzieciom zupełnie 😍 Nic dziwnego, skoro opowiadania o małej pani weterynarz aż kipią od serdeczności, empatii i miłości do zwierząt 🙂 • Moja siedmioletnia córka trochę utożsamia się z główną bohaterką, choć na szczęście jeszcze nie znosi rannych zwierząt do domu 🙈. Natomiast synek (2 lata 3 m-ce) reaguje najbardziej entuzjastycznie na opisywane zwierzątka i fantastyczne ilustracje Agnieszki Filipkowskiej • 🐰 • W tej części serii o Misi, dziewczynka pomoże zwierzętom korzystając z pomocy swojej przyjaciółki Ewci, ponieważ sama będzie chora. Pomogą sikorce (która finalnie zamieszka tuż obok Lipowej kliniki), sarence (poruszając tym samym kwestie dokarmiania zwierząt zimą) oraz malutkiemu króliczkowi, pupilowi kolegi Misi, który tymczasowo zamieszka w domu naszej bohaterki. A wszystkim działaniom pani weterynarz z Lipowej Kliniki będzie towarzyszył nieodłączny Popik 🐕 • 🐰 • Misia obok Tappiego i Emi z Klubu Superdziewczyn stała się ulubioną serią książeczek i polecamy Wam ją serdecznie 👍

Książka, która moim zdaniem odpowiada klimatem "Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes i "Jesiennej miłości" Nicholasa Sparksa. • Powieść, która ogrzeje Was, wzruszy i wzbudzi nadzieję jednocześnie. • 🎨 • Charlotte, zwana przez wszystkich Charlie mimo swoich 27 lat, ciągle szuka pomysłu na siebie. Szybko rozpoczynane i jeszcze szybciej porzucane kolejne studia i kursy, przygodne - rzadko rokujące - znajomości, to niemalże jej styl życia. • Dziewczyna pracuje w bistro, którego nie znosi, mieszka z najlepszą przyjaciółką Helen i ciągle porównuje siebie do młodszego brata (ulubieńca rodziców). • Kiedy pewnego wieczoru pod swoim domem spotykają Adama, który szuka drogi do własnego domu, życie Charlie ulega zmianie. Noc spędzona w jego lofcie zdaje się być początkiem pięknej znajomości, ale rano kochanek...wyrzuca ją obcesowo za drzwi. Upokorzona, zraniona dziewczyna boleśnie odczuwa tę sytuację, jednak wspomnienie tej nocy jej nie opuszcza. • Pół roku później niespodziewanie dostrzega siebie namalowaną na muralu niedaleko jej domu. Autorem dzieła jest Adam, co oznacza, że jej uczucia zdają się być odwzajemnione. Mimo, że wówczas bohaterka zaczyna spotykać się z przystojnym baseballistą postanawia odszukać malarza. • Kiedy jej się to udaje, odkrywa tajemnicę, która zupełnie zmienia jej punkt widzenia... • 🎨 • W tej powieści nie brakuje wzruszeń - mnie najbardziej utkwił w pamięci fragment, w którym Charlie otrzymuje list, który Adam napisał po ich wspólnej nocy. Nie brakuje też romantycznych uniesień czy momentów pełnych nadziei. • Książka ta, nie podejmuje tylko tematu romansu, ale też odnajdywania własnej drogi i pewności siebie. • Lektura w sam raz na jesienny wieczór

Na okładce Time'a można zobaczyć idealną, duńską rodzinę. Artysta-muzyk zasiadający za fortepianem, dwoje dzieci - szesnastoletnie bliźniaki ze skrzypcami w rękach - i matka, wybitna uczona, fizyk. Wszyscy wiodą niemalże idealne życie, które nieco się komplikuje podczas wakacji w Indiach. Syn Susan jest zamieszany w aferę narkotykową, córka ucieka z jednym z kapłanów, ojca ściga indyjska mafia (ponieważ uciekł z córką maharadży), a Susan jest oskarżona o zabójstwo swojego kochanka. • Pojawia się jednak propozycja, która ma uratować rodzinę głównej bohaterki. Tajemniczy wysłannik polityczny obiecuje wyciągnięcie rodziny z kłopotów pod warunkiem, że Susan dotrze do członków Komisji Przyszłości i dowie się czego dotyczył ich ostatni raport. • Dlaczego akurat Susan? Ponieważ ta kobieta to chodzące serum prawdy. W jej towarzystwie ludzie odczuwają nieodpartą potrzebę opowiedzenia jej o najskrytszych pragnieniach i tajemnicach. • Susan otrzymuje pierwsze nazwisko, jednak kiedy dociera na miejsce okazuje się, że osoba ta nie żyje. Tak dzieje się również przy kolejnych osobach. Ktoś bardzo groźny i wpływowy nie chce aby raport ujrzał światło dzienne. • Książka z początku wydała mi się zagmatwana i haotyczna. Trudno było mi się odnaleźć w prezentowanych wątkach. Jednak po kilkudziesięciu stronach akcja zdecydowanie przyspieszyła, pojawiły się nieoczekiwane zwroty akcji oraz coraz to nowi bohaterowie, którzy nadawali tej historii coraz bardziej intrygujący wymiar. W finalnym rozrachunku to była naprawdę wciągająca lektura, po której gdzieś z tyłu głowy pozostaje pytanie: a jeśli tak byłoby naprawdę?

Książka niecodzienna. Z jednej strony niesamowicie bajkowa, niemalże mityczna. Z drugiej uderzająca realizmem i współczesnością. Napisana w sposób skłaniający do refleksji i zastanowienia się nad znaczeniem każdego rozdziału. • Powieść opowiada historię chłopca o imieniu Lanny, mieszkającego w małym miasteczku pod Londynem. Lanny jest chłopcem szczególnym, o pona­dprz­ecię­tnej­ wrażliwości, wielkiej inteligencji i zmyśle intuicji. Lanny czuje się związany ze swoim nowym domem, tak bardzo, że zdaje się wyczuwać wioskę. Czuje jej emocje, nastroje i przeszłość. Wyczuwa historię własnego domu i okolicznej roślinności. Czuje się też związany z Praszczurem Łuskiewnikiem - mitycznym stworzeniem, najczęściej przedstawianym jako stwór zbudowany z gałęzi i liści, z dodatkiem kory drzewa i wijącymi się witkami. • Rodzice Lannego to dwie zuperłnie różne osobowości. Matka to empatyczna kobieta, która całymi dniami stara się ukończyć swoją książkę- krwawy kryminał, pełen brutalności. • Ojciec to wycofany z życia rodzinnego karierowicz, który dostrzega tylko wartość pieniądza. Pewnego dnia matka, z uwagi na wrażliwość syna (mimo obiekcji ojca i niepochlebnej opinii w wiosce) namawia lokalnego artystę Pete'a na udzielanie Lanny'emu lekcji rysunku. W efekcie obaj się zaprzyjaźniają i dzielą swoim postrzeganiem świata. • Kiedy Lanny ginie Pete jest pierwszym podejrzanym. Posiada jednak niepodważalne alibi. Pod koniec powieści dowiadujemy się jak bardzo mały chłopiec jest związany z okolicą i co naprawdę się stało. Jedna z mieszkanek wioski Peggy utrzymuje, że Lanny został zabrany przez Łuskiewnika - i ten wątek również został tutaj zaprezentowany. • Nie jest to prosta lektura. Rozdziały są jakby urywkami, przedstawiającymi rzeczywistość z perspektywy poszczególnych bohaterów (pisane w pierwszej osobie), w tym również Praszczura. Jedno jednak jest pewne- powieść ta to pochwała emocjonalności i kreatywności. To powieść ukazująca potęgę marzeń i to jak łatwo, my ludzie, je tłamsimy i szufladkujemy. • Na tę książkę trzeba się jednak otworzyć, bo jej sens tkwi "między wierszami".