Tą pozycję przeczytałam już jakiś czas temu i przypomniałam sobie o niej dzięki „Pięknemu nieznajomemu”, czyli drugiej części „Pięknego drania”. Co przyciąga uwagę? Oczywiście piękna okładka. Lubię kiedy moje oczy widzą przystojnego pana w garniturze, pomimo, że nie widać jego twarzy. Co lepsze, model na zdjęciu idealnie pasuje do osobowości i charakteru Ryana Bennetta, czyli pierwszoplanowego bohatera powieści. • Od początku akcji, poznajemy dwoje bohaterów, Ryana Bennetta, który od 9 miesięcy pracuje w swojej rodzinnej firmie Ryan Media Group i Chloe Mills – asystentka z 6-letnim stażem. Co mnie urzekło w ich relacji to to, że oboje mają cięty język. Ich relacja ulega zmianie już na pierwszych stronach powieści, co pozwala czytelnikowi całkowicie wciągnąć się w ich świat. Kolejnym wątkiem ich związku jest praca nad prezentacją dla Papadakisa, która to całkowicie ich do siebie zbliży. Pożądanie i rządza zgubiła ich dwoje, kiedy to Ryan zaprosił Chloe do sali konferencyjnej po godzinach pracy. Znowu sprawdza się powiedzenie „Kto się czubi, ten się lubi”. Dwoje nienawidzących się ludzi, rzucających się sobie do gardeł, nagle odkrywa, że są dla siebie niesamowicie atrakcyjni. Facet myślący ciągle o swojej asystentce, który błędnie myśli, że chce się z nią tylko przespać, nieoczekiwanie lub oczekiwanie zakochuje się w niej. Wiedzą jednak, że największym ich problemem jest zasada panująca w firmie, która mówi, że nie wolno wchodzić pracownikom w bliższe relacje. Przełomowym dniem w ich stosunkach jest pewna kolacja, na której dochodzi do incydentu, w którym o mały włos nie doszło do odkrycia ich tajemnicy. Nadal starają się trwać jako szef – asystentka, jednak coraz trudniej im utrzymać swoje uczucia i emocje w ukryciu. Jak dokładniej wygląda ich walka o swoją miłość? Musicie sami przeczytać! • Pomysł na tą powieść naprawdę oryginalny, interesujące i wciągające sceny miłosne i nie nużące opisy wykonywanej przez nich pracy czy wewnętrznych przeżyć bohaterów dodają całej akcji dynamiki i szerszego spojrzenia na ich postawy i cele działań. Książkę czyta się wyjątkowo szybko, wystarczy zaledwie jedno dłuższe posiedzenie, po to aby nie stracić ani chwili z życia Chloe i Ryana.

Kryminał „Trzy sekundy” stworzony przez dwóch Szwedów, Andersa Roslund’a i Börge’a Hellström’a to najbardziej dopracowane dzieło jakie udało mi się przeczytać. Wszystko, każde zdanie, każda postać jest przemyślana i dokładnie opracowana. Fabuła pełna takich szczegółów, że czytelnik odnosi wrażenie, że stoi w centrum akcji, w tym wypadku czytelnik może wcielić się w przyjaciela Pieta Hoffmanna, który jest szpiegiem w szwedzkiej policji, pomaga mu Erik Wilson – oficer prowadzący. Powieść dzieli się na dwie narracje, pierwsza prowadzona przez tajnego szpiega, druga natomiast opowiadana jest przez Ewerta Grensa, inspektora, który prowadzi sprawy przestępstw, w których udział bierze Piet Hoffmann. Całość ciężko w skrócie opisać, bo książka jest obfita w zawiłe wątki i niespodziewane zwroty akcji. Nie ma się co dziwić jeśli rozmiar tej książki jest potężny, bo ma około 600 stron, ale pochłania się ją w mgnieniu oka. Przeczytanie jej zajęło mi zaledwie cztery dni. Wciąga niesamowicie, dlatego nie zawahałam się na zakup kolejnej części z tej serii, w której bierze udział inspektor Ewert Grens, a mianowicie „Dziewczyna w tuneli”, również autorstwa Andersa Roslund’a i Börge’a Hellström’a. Ciekawe jest również to, że mężczyźni pracując nad tą książką zasięgali porad(?), pomysłów u prawdziwych więźniów. Prowadzili własne „śledztwa” tak aby czytelnik miał wrażenie, że cała akcja prowadzona w powieści dzieje się naprawdę. Główny bohater zostaje wysłany na misję, która zagraża jego życiu. Ma być szpiegiem, a raczej jest w szajce narkotykowej. Niestety plan legnie w gruzach po popełnieniu koniecznego zabójstwa przez Pieta. Tym samym zabójstwem zajmuje się inspektor Ewert Grens i tym samym depcze po piętach tajnego agenta. Zawsze zastanawiało mnie to jak funkcjonują tacy ludzie, zazwyczaj wydawało mi się, że każdy w policji o takich osobach wie, jednak tutaj dowiedziałam się, że tak nie jest, o ile to prawda. Jeden człowiek w policji, tysiące ludzi po tej złej stronie wie o istnieniu jednego człowieka, który działa na dwa fronty, co może z tego wyniknąć? Zapewniam, że nic dobrego! • Szczegółowe opisy pobytu w więzieniu głównego bohatera czasami przyprawiają o dreszcze. A rozmowy osób na najwyższych stanowiskach są takie realistyczne, jak w żadnej innej książce, które do tej pory miałam okazję przeczytać. Sytuacje tam przedstawione, jak wyparcie się przez policjantów i rządzących, którym pomagał Piet, że on z nimi współpracował, przez co więźniowie dowiedzieli się, że Hoffmann jest wtyką, mogło doprowadzić do nieszczęścia, ale czy doprowadziło? Tego dowiedzie się czytając genialny Szwedzki utwór. Dodatkowo w całą akcję wplątana jest rodzina Pieta Hoffmanna, która myśli, że mężczyzna prowadzi firmę ochroniarską. Niczego nieświadoma żona traci na kilka miesięcy męża, ale czy do niej wróci? Czy Piet zobaczy się jeszcze ze swoimi dziećmi, które kocha nad życie i dla nich zastanawia się nad sensem dalszej pracy dla policji? • Tytułowe trzy sekundy, to czas, w którym Piet Hoffmann musi uratować swoje życie w idealnie dopracowanym przez niego planie. Jednak czy uda mu się przeżyć? Czy przezwycięży wszystkie przeciwności losu i czy przeskoczy kłody, które jego przełożeni rzucali mu pod nogi? Wspaniała akcja z jeszcze lepszym, zaskakującym zakończeniem to najlepsza powieść dla wymagających czytelników, nie polecam czytać na szybko, bo łatwo się zagubić, trzeba poświęcić jej trochę więcej czasu i uwagi, ale warto, na prawdę warto!

Co by było, gdybyśmy byli zmuszeni wybrać ostateczną drogę życiową w wieku 16 lat? Gdybyśmy musieli walczyć o swoją tożsamość i na każdym kroku udowadniać swoją wartość? Byłoby to przerażająco trudne zadanie. Dlatego bardzo cenię główną bohaterkę Beatrice. Pomimo wszystkich przeciwności losu, wstaje, podnosi się i walczy dopóty, dopóki ma siłę. • Pięć frakcji, Nieustraszoność, Altruizm, Erudycja, Prawość i Serdeczność, to wyznaczniki stworzonego życia przez Veronicę Roth. Młodziutka kobieta a taka wyobraźnia! Osobiście podziwiam! Frakcja Nieustraszoności brzydzi się tchórzostwem, przez to są odważni, dzielni. Altruiści przejawiają ogromną dobroć w bezinteresownych czynach i są wrogami egoizmu, Erudycja to inteligencja, są aroganccy ale tworzą pomocną technologię. Prawość to ludzie, którzy są bezwzględnie szczerzy, nienawidzą kłamstwa, przez co często ranią innych. Ostatnia frakcja to Serdeczność, frakcja ta zajmuje się uprawą roli, są wiecznie szczęśliwi, pomocni, boją się agresji, której nie tolerują. Poza frakcjami znajdują się Bezfrakcyjni. Są to ludzie poza systemem, wykluczeni, margines społeczny, to właśnie im Altruiści najczęściej pomagają. W powieści tej urzekła mnie cała fabuła książki. Niezgodność to stan, w którym okazuje się, że człowiek pasuje do kilku frakcji jednocześnie, co postrzegane jest przez społeczeństwo i liderów frakcji jako coś złego. Coś co trzeba wyeliminować. Główna bohaterka przechodzi mordercze treningi po tym, jak wybiera drogę nieustraszonej. Traci przyjaciół oraz rodzinę. Poznaje nowych ludzi, którzy okażą się czasem okrutni dla niej, jednak dziewczyna nie poddaje się. Na samym początku poznaje mężczyznę, jeden z liderów Nieustraszoności, Cztery. Dziwne imię prawda? Jednak wzięło się to od jego słabości, o których więcej dowiecie się podczas czytania. Zakochują się, ich związek jest burzliwy, jednak mają nadzieję przetrwać wszystko. Wojna wybucha pomiędzy dwoma frakcjami, jednak zamieszana jest w to wszystko trzecia frakcja, która została wykorzystana. Mózgi ludzi znajdujących się w niej, zostały "przeprogramowane" na to, aby zabijać i być podatnym na sugestie tych, którzy nimi sterują dzięki specjalnemu serum. Walka trwa, giną tysiące ludzi, jednak są osoby, które potrafią powstrzymać okrucieństwo władz. • Veronica Roth przedstawia nam świat, który wydaje się bardzo odległy, jednak można dostrzec ogromne podobieństwo do teraźniejszych czasów. Walka, zawiść i podział międzyludzki to coś co występowało kiedyś, jest teraz i będzie za kilkadziesiąt lat. Może nie istnieją tak drastyczne podziały, ale jednak. Musimy starać się za wszelką cenę walczyć o swoje i nie poddawać się. Chciałabym, aby każdy z nas mógł być choć w połowie tak odważny jak Beatrice Prior! Niedługo zapraszam na kolejne recenzje trzech książek z serii Niezgodna, a mianowicie "Zbuntowana", "Wierna" i "Cztery".

Podobnie jak w pierwszej części, dziewczyna zmaga się z całym systemem stworzonym przez "założycieli". Miłość Tobiasa daje jej ogromną siłę, dzięki niemu nie poddaje się. Tutaj nadal mamy narrację pierwszoosobową, dzięki temu znamy myśli Tris. Po wydostaniu się z świata wojny, z którego uciekli jako Niezgodni, czyli osoby do wyeliminowania, poznajemy od wewnątrz świat frakcji Serdeczności. Tam się na prawdę wiele dzieje! Poznamy ich sekrety i przepis na wieczny spokój i opanowanie. Jednakże bohaterowie nie mogą odpoczywać, wiedzą, że są poszukiwani i prędzej czy później liderzy Erudycji czy Nieustraszoności ich znajdą. Koniec frakcji, koniec systemu. Wszystko legło w gruzach. W tej części dochodzi do wielu ekscytujących momentów, że sama nie wiem o czym pisać. Zdrady przyjaciół, sztuczna śmierć, walki, nieporozumienia wynikające z niedomówień oraz na końcu odkryjemy przerażającą prawdę o ludzkości i nie dotyczy to tylko tych, którzy mieszkali w określonych frakcjach. Główna bohaterka będzie zmuszona stawić czoła swoim słabościom i wyjawić swoje najbardziej ukryte tajemnice. A Ty co byś zrobił, gdyby Twój największy wróg uratował Ci życie, zaś najbliższa Ci osoba zdradziła Cię w najokrutniejszy sposób? ... O serii Veroniki Roth na prawdę ciężko się piszę, bo pomimo tego, że jest to książka z rodzaju fantasy, to pokazuje jacy my, ludzie jesteśmy. Jakie mamy słabości i jak reagujemy w danych sytuacjach. • Trudno mi przelać to jak bardzo podobała mi się ta książka, podobnie jak część pierwsza oraz trzecia - "Wierna", którą też postaram się opisać na blogu. Mam ogromny sentyment do tej serii dlatego, że były to pierwsze książki z wyżej wymienionego gatunku, które przeczytałam w życiu i cóż mogę powiedzieć? Zakochałam się w nim i od tego czasu na moich półkach przybyło kilka pozycji z gatunku fantastyki. Szczerze polecam serię Niezgodna wszystkim tym, którzy lubią przenosić się podczas czytania w całkiem inny, odległy i niewyobrażalny świat!

Odkrywamy dalsze przygody młodej i doświadczonej przez los Tris. Po tym, jak Beatrice odkrywa tajemnice swojej rodziny, którą Altruiści skrzętnie ukrywali, system legł w gruzach całkowicie. Nie działają frakcje, zaś wybucha kolejna wojna. Tym wszystkim starannie manipuluje Evelyn, przywódczyni Bezfrakcyjnych, a zarazem, uznawana za zmarłą matka Tobiasa Eatona, zwanego Cztery oraz Markus, jego ojciec. Podobnie jak w poprzednich częściach wspominanej trylogii, Veronika Roth zawiera w swojej książce, ogromną ilość opisów sytuacji, wybuchy wojny Bezfrakcyjnych z Erudytami i całą resztą frakcji, które uważają, że Niezgodni wraz z Bezfrakcyjnymi są źli i zagrażają bezpieczeństwu w tym małym stworzonym świecie. Tej części na pewno nie należy czytać wtedy, gdy nie mieliście okazji wgłębić się w akcje od początku. Ta część według mnie była momentami brzydko mówiąc nudna i to zakończenie! Nieszczęsne zakończenie, które było takim ogromnym zaskoczeniem, że dany rozdział czytałam dwa razy, żeby upewnić się, czy przypadkiem nie przekręciłam jakiegoś zdania. Dlatego też moja ocena spada, chociaż uważam, że pomysły i wyobraźnia Veronici Roth są godne podziwu, bo w wieku 26 lat stworzyć taki realny i wręcz genialny świat to spore osiągnięcie. Recenzje tej serii nie są bogate w opisy, dlatego, że musiałabym zdradzić zbyt wiele faktów, które mają nas zaskakiwać podczas czytania. Poznamy wiele nowych postaci, odkryjemy kolejne zaskakujące tajemnice dotyczące świata "za ogrodzeniem" oraz doświadczymy wybuchowej mieszanki uczuć, od miłości po nienawiść i zdrady. Dzięki wprowadzeniu dodatkowej narracji, w którą wciela się Tobias, możemy zmienić perspektywę widzenia, na niektóre sprawy, oraz poznać większą ilość wątków pobocznych akcji. • Jeśli lubisz książki, które niekoniecznie poruszają ważne życiowo, politycznie sprawy, a chcesz zapomnieć o istniejącym świecie i zatracić się w wyimaginowanym, wraz z nowymi przyjaciółmi, których poznałeś już w poprzednich częściach to z całego serca polecam. Pomimo tego, że główna bohaterka ma 16 lat, nie odczuwa się tego podczas czytania. Mam prawie 21 lat i wydawać by się mogło, że cóż, nie powinnam sięgać po książki, tzw. "młodzieżówki", jednak ta odbiega od tego określenia i można ją zaliczyć do całkiem dobrej partii fantastyki, pomijając niektóre, nużące opisy lub przemyślenia bohaterów, które czasem wybijają z akcji i wówczas tracimy cały wątek, który zapowiadał się obiecująco.