Kolejna przepiękna historia stworzona przez Michaela Cunninghama, która dogłębnie porusza wszystkie uczucia. Przedstawia losy całej rodziny, począwszy od Constantina Stassos, którego poznajemy już w pierwszych stronach książki, gdzie opisane jest jego bardzo smutne i przygnębiające dzieciństwo. Na prawdę, już na pierwszych stronach płakałam, gdy wyobrażałam sobie Constantina jako małego ośmioletniego, biednego chłopca. Później widzimy już mężczyznę, zaręczonego z Mary. Co prawda jest szczęśliwy, ale nie do końca, to samo można powiedzieć o Mary. Widzimy ich punkty widzenia, dlaczego postanawiają zachować się tak a nie inaczej. Cunningham pokazuje jak ważne są opinie wszystkich bohaterów w danej sprawie. Przedstawia to, że nawet zły uczynek może mieć dobre podłoże. W swojej historii pokazuje małżeństwo heteroseksualne, ale i dotyka wątku homoseksualizmu. Szczególną uwagę przyciąga Will, syn Constantina, który to właśnie zostaje gejem, jak sam mówi, robi to aby swojemu ojcu zrobić na złość. Ukochana córka, najmłodsza Zoe staje się prostytutką, zachodzi w ciążę, dotyka dna i jest narkomanką. Jej koniec jest tragiczny. Najstarsza córka wdaje się w romans z własnym ojcem! To dopiero szaleństwo twórcze, ale czyta się to tak niesamowicie, każdy bohater obciążony jest własnym ładunkiem emocjonalnym. Czasami się wydaje, że przedstawione postacie nawiązują do czasów współczesnych, to tak jakby z każdego środowiska dwudziestego pierwszego wieku zebrać po jednej osobie i umieścić je w jednym pomieszczeniu na kilka dni, miesięcy, lat i przekonać się na własne oczy jak sytuacja się rozwinie. Córka Susan, która wdała się w krótki związek ze swoim tatą, zostaje w związku z mężczyzną, który podobno ją kocha, jednak nie jest z nim szczęśliwa, tak jak jej matka, która zdradza nerwowego i nadpobudliwego Constantina, który również wdaje się w romans. • Podobnie jak w powieści "Dom na krańcu świata", tutaj możemy przeczytać o wszelkich istniejących uczuciach. Poruszające sceny przeradzają się w tragiczne lub przepiękne. Z każdą stroną dzieje się coraz więcej i więcej, tak, że chwilami strach przekręcać kartkę, aby nie doznać szoku. Wyrażam ogromy szacunek dla Michaela Cunninghama, że potrafił tak idealnie pokazać ludzką psychikę od dobrych i złych stron. Pokazać, że nie każdy jest idealny pomimo tego, że chce taki być. • Książkę polecam z całych sił, jeśli ktoś nie znał tego autora, to bardzo zachęcam do zapoznania się z jego twórczością.

Książka zdecydowanie dla odbiorców pełnoletnich, Michael Cunningham porusza w niej wszelkie tematy dotyczące seksu, homoseksualizmu, heteroseksualizmu, przyjaźni, niespełnionych miłości, nienawiści, radości, przedstawia pełną gamę uczuć, które są w każdym z nas. Książka ta trafiła w moje ręce dzięki przyjaciółce, której brat również jest książkoholikiem. Z początku nie sądziłam, że tak bardzo spodoba mi się książka, w której poruszane są emocje par homoseksualnych. Tutaj jest to tak pięknie przedstawione, że zwykłemu, nawet mało tolerancyjnemu człowiekowi powieść ta może przypaść do gustu. • Michael Cunningham przedstawia losy Jonathana i Bobbiego, najbardziej zaskakującą osobą był Bobby, szczególnie gdy czytałam opisy tego, jak chciał zabić swojego ojca. Wracając do początku, to widzimy dwóch chłopaków, przyjaźnią się, pochodzą z dwóch różnych światów, poznają je i próbują robić coś innego, coś zakazanego. Kiedy w młodości odkryli to, że mają skłonności do zakochania się w tej samej płci, wszystko się zmienia. Zakochują się w sobie, matka Jonathana nakrywa ich na gorącym uczynku, myślałam, że wydarzy się coś złego po tym, jednak nie, matka mając swoje problemy z mężem nie reaguje na to, wręcz przeciwnie, jest podporą dla syna. Spędza z chłopakami czas. • Po pewnym czasie, ich losy rozdzielają się. Jednak - nic nie dzieje się przez przypadek- odnajdują się w Nowym Jorku, po tym jak Bobby nie ma już nic. Kiedy stracił swój dom rodzinny i ojca w pożarze, mieszkał u rodziców Jonathana. Nie chcąc nadwyrężać dobrej woli rodziny swojego dawnego przyjaciela, postanawia pojechać do niego. Jak to mówią, stara miłość nie rdzewieje, miłość dwóch dorosłych już mężczyzn po przejściach odradza się na nowo, jednak teraz pojawia się w ich życiu również kobieta. Clare, piękna i ekscentryczna dama, w której zakochują się obaj. W taki sposób rozpoczynają życie w trójkącie, jednak to nie koniec ich przygód. • Książka ma tak wiele wątków, że na prawdę trudno je wszystkie zapamiętać szczegółowo i poruszyć tutaj. Jak dla mnie ta amerykańska powieść jest genialna. Tak poruszających chwil dawno nie przeżyłam. Michael Cunningham dzięki tej książce stał się moim ulubionym autorem, po którego książki wyciągnę rękę nie raz. W kolejce również "Z Ciała i z duszy" oraz w przyszłości "Godziny", których jeszcze niestety nie przeczytałam.

Pierwszy raz z autorką Katarzyną Michalak zetknęłam się jakiś czas temu, wtedy gdy czytałam jej powieść "Mistrz". Zakochałam się w tej powieści, dlatego później kiedy trafiłam na "Czarnego księcia" to wiedziałam, że żałować nie będę. W związku z tym, gdy zobaczyłam reklamę gazety Fakt, do której miały być dołączane książki Pani Michalak wiedziałam, że te dwa tytuły na pewno zakupię. Pierwszy tom kolekcji to "W imię miłości". Książkę czyta się równie przyjemnie jak inne powieści Katarzyny Michalak. Aż miło mi, że mamy tak samo na imię. Rzadko kiedy sięgam po literaturę polską, ale kiedy już to robię, to zdecydowanie po samych najlepszych autorów. • "W imię miłości" to pełna emocji i różnych wątków życiowych powieść. Opowiada nam historię dziesięcioletniej Ani Kraski, która sama opiekuje się matką Małgorzatą Kraską, chorą na raka mózgu. Pokazuje nam jak ludzie mogą być okrutni i obojętni. Dziesięciolatka sprzedaje wszystko co ma w domu po to, aby kupić leki przeciwbólowe i skromne jedzenie dla siebie i matki, która poddała się chorobie. Cała historia opiera się na tym, że matka Małgorzaty Kraski wychowywała ją samotnie, to samo spotkało Małgorzatę, że wychowuje dziecko sama. Anie, kiedy nie radzi już sobie, matka wysyła do dziadka, który przed siedmioma laty nie chciał ich widzieć na oczy. Od tej pory, mała Ania wprowadza w Jabłoniowym Wzgórzu ogromne zamieszanie. Edward - dziadek Ani i właściciel stadniny i hotelu wakacyjnego - musi zadać sobie wiele trudu by przełamać się w stosunku do dziewczynki. Pojawia się również ojciec Ani, która niczego nieświadoma nazywa go wujkiem. Mężczyzna ma wiele problemów i tajemnic z przeszłości, które skomplikują wiele spraw. Edward jednak stanie na wysokości zadania i zobaczy jak wiele tracił, razem z Ned'em zdają sobie sprawę, że ich życie nie miało sensu do pewnego czasu. • Chyba nigdy nie zawiodę się na Katarzynie Michalak. Jej sposób pisania i prowadzona narracja sprawiają, że akcję czyta się z taką zaciekłością, że nie można się od książki oderwać. Zaraz po przebudzeniu brałam książkę do ręki, żeby zobaczyć co się dalej wydarzy w Jabłoniowym Wzgórzu. Oby takich książek na polskim rynku było więcej. Może nie jest to literatura wysokich lotów z bogatą fabułą, ale za to, pokazuje prawdziwe życie, wady i zalety każdego z nas.

Nie, nie, nie i jeszcze raz nie. Tak bardzo zawiodłam się na tej pozycji! Czytałam ją w wersji e-book'a i całe szczęście. Jako zagorzała fanka kryminałów, thrillerów potrzebuje dużej dawki adrenaliny, stresu i utrzymującej w napięciu historii, która jak już pisałam, w którejś recenzji będzie miała miliony zakrętów i niespodziewanych zwrotów akcji. Tutaj tego nie doświadczyłam. • Bailey Weggins to postać stworzona przez Kate White jako dziennikarka śledcza. Przyjaźni się z osobami, których nie lubi (?), samo to wydało mi się dziwne, ale jednocześnie ciekawe. Cała akcja książki toczy się wokół zabójstw druhen, które giną jedna po drugiej w niewyjaśnionych i dziwnych okolicznościach, które z pozoru wyglądają na nieszczęśliwe wypadki. I w sumie na tym akcja się rozpoczyna i kończy. Główna bohaterka, Bailey, jest jedną z tych druhen, obawia się o siebie jednak zajmuje się tą sprawą i chce ją wyjaśnić do końca. Jeździ przez pół książki z miejsca na miejsce, przeprowadza monotonne dialogi, wypytuje różnych ludzi o to co widzieli, czego nie widzieli. Nic ciekawego jednym słowem się niestety nie dzieje. Ta pozycja mnie nie porwała, a jak zauważyliście nie jestem jakoś krytyczna co do książek. Dużo czasu przeczytanie mi nie zajęło, jednak wydaje mi się, że mogłam spożytkować ten czas na coś lepszego, aczkolwiek zawsze zdarzają się dobre i złe książki. Na zabicie czasu książka dobra, dla tych ludzi, którzy nie lubią zbyt mocnych kryminałów, lub rozpoczynają zabawę z tego typu książkami to może okazać się dość wciągającą książką, jednak na mnie tak nie podziałała. A szkoda, bo tytuł, okładka i nawet pozytywne opinie na temat tej serii książek Kate White czytałam dość dobre opinie. Kiedyś może sięgnę po inne części przygód Bailey Weggins jednak jeszcze nie teraz, nie po tak kiepskim wprowadzeniu.

Wzruszająca historia, która w bardzo poruszający sposób obrazuje okrucieństwo zagłady Żydów. Pierwszy raz z tytułem "Chłopiec w pasiastej piżamie" zetknęłam się oglądając film, na którym nie ukrywając płakałam jak bóbr. Po kilku miesiącach wybrałam się do biblioteki i mój wzrok przykuła okładka książki z dobrze znaną mi już sceną z filmu, kiedy to Bruno siedział pod ogrodzeniem obozu śmierci i rozmawiał ze Szmulem, jednym z uwięzionych Żydów. Chłopcy poznają się przypadkiem, kiedy to Bruno stara się poznać nową okolicę, w której zamieszkał wraz z rodzicami i siostrą. Tematyka książki dotyka bardzo wrażliwego tematu, szczególnie dla Polski. Przedstawia okrucieństwo i brak poszanowania dla człowieka. Uważam, że nie jest ważne to, kto jaką wiarę wyznaje czy jaki ma kolor skóry. To kim jesteśmy uwidocznione jest w naszych czynach, czyli w tym co robimy. Po tym jak człowiek działa powinno się go oceniać, a nie na przykład po wyglądzie. Znowu odbiegam od tematu... Chłopcy, jak to dzieci pragną bawić się ze sobą, uważają się za przyjaciół. Jednak ich przyjaźń zostaje wystawiona na ciężką próbę, kiedy to Szmul pracuje w domu swojego kolegi podczas przygotowań do kolacji, na której pokazywany będzie ulepszony i fałszywy obraz warunków jakie panują w obozie, który zostaje przedstawiony jako przyjazna dla ludzi i pomocna organizacja. Podczas tych przygotowań niczego nieświadomy Bruno pozwala poczęstować się jedzeniem przyjacielowi, fakt ten nie jest mile widziany w oczach pewnego porucznika gdy młody Niemiec ukrywa prawdę o tym, że zezwolił na to aby młody Żyd się posilił. Następnie porucznik zabiera młodego syna zegarmistrza. Po tym zdarzeniu Bruno przez pewien okres czasu, gdy podchodzi pod ich wspólne miejsce spotkań nie zastaje tam Szmula. • W powieści Johna Boyne’a, jest wiele takich momentów, po których trzeba się długo zastanawiać co się stało z danym bohaterem. Nawet zakończenie nie jest do końca jasne. Opisy przeżyć bohaterów i obrazy widziane oczami dziecka, które nie rozumie co się wokół niego dzieje, są tak bardzo poruszające, przynajmniej w moim odczuciu, że mogłabym przepłakać połowę opowieści. Byłam zła na siebie, że trafiłam na tą książkę znając już zakończenie, które moim zdaniem było potwornie okrutne, jednak idealnie pasujące do tej historii. • „Chłopiec w pasiastej piżamie” to pozycja, która według mnie powinna stać się jedną ze szkolnych lektur, po to aby młodzi ludzie nie zapomnieli o okrutnej historii i nieopisanych zbrodniach dokonanych podczas wojny.