Przyjaciele z Szepczącego Lasu przeżywają kolejne perypetie. Obchodzą urodziny Tappiego, który zupełnie o nich zapomniał. Dzieje się coś również nies­podz­iewa­nego­. Las nawiedza powódź i nikt nie wie z jakiej przyczyny. W ręce naszych bohaterów wpada tajemnicza błyszcząca rzecz, która budzi nie lada kontrowersje. Mamy okazję poznać zapominalskiego olbrzyma, starą wierzbę i pewnego nieproszonego gościa. Pomagamy Chichotkowi znaleźć jego ukochaną poduszkę do zasypiania, bo gdzieś się zapodziała. W końcu w Szepczącym Lesie zaczyna padać długo wyczekiwany śnieg, ale niestety zima oznacza dla wielu jego mieszkańców wielką nudę. Jak zwykle i na to sposób idealny znajduje dzielny wiking Tappi. Myślę, że dla wielu wielbicieli Tappiego opowiadania te będą jak niesamowitą przygodą z odrobiną magii w tle.

Dwaj przyjaciele postanawiają wrócić do swojego bukowego żywopłotu. Przed nimi niesamowity rejs, pełen niespodzianek. Na dzień dobry spotyka ich gwałtowna burza, podczas której ich wszystkie zapasy i przedmioty nawigacyjne lądują w wodzie. Henrykowi nie pozostaje nic innego, jak upleść sieć i ją zarzucić, by co nieco złowić w kryzysie. Niestety do sieci trafia jedynie butelka. Nie jest to jednak byle jaka butelka, zawiera bowiem fragment mapy skarbów. Niestety, żeby do niego dotrzeć, należy zdobyć jej drugą połowę. Pytanie brzmi, w jaki sposób i kto jest w jej posiadaniu? Bzyk wraz z Henrykiem mają zamiar oczywiście zdobyć ukryte złoto. Do ich załogi trafia ostryga Aron i Nora. Poznają historię pewnego Bronka. Przychodzi im także zmierzyć się z groźnymi piratami. Po ucieczce z pirackiej niewoli nasi bohaterowie trafiają na tajemniczą wyspę, gdzie mają okazję stanąć oko w oko z czarnym smokiem, który absolutnie w niczym smoka nie przypomina. A co z tym skarbem spytacie? Jest i ten skarb. Ale w jakiej postaci i gdzie dokładnie najlepiej sprawdźcie wraz z Bzykiem i Henrykiem. Udanej przygody! A hoj!

„Ogród” to opowieść o mężczyźnie, który zrezygnował z dalszej posługi kapłańskiej. W otrzymanym w spadku po dziadkach domu zaczyna porządkować zapuszczony ogród. Prócz tego stoją przed nim zupełnie nowe wyzwania. Praca, którą znalazł na początek nie dostarczy mu niezbędnej ilości pieniędzy do normalnego funkcjonowania. Życie jako ksiądz było jednak o wiele łatwiejsze. Jednak niczym niezrażony stara się małymi kroczkami realizować swój plan. Nawiązuje również relację z sąsiadami zza płotu. Mają urocze dzieci, które najwyraźniej zaczynają go bardzo lubić. Pozostali okoliczni mieszkańcy podchodzą do jego osoby dość nieufnie. Okazuje się, że powrót do normalnego życia wcale nie jest taki prosty. Na dodatek po drodze odkrywa siebie na nowo i niekoniecznie podoba mu się to, co się dzieje w jego umyśle. W porę jednak stara się zaradzić temu kiełkującemu w nim złu… • „Ogród” nie jest książką łatwą, zresztą żadna książka Petry do takich nie należy. Autorka ponownie wnika w najgłębsze zakamarki ludzkiej duszy i jak zwykle pozostawia czytelnika z mnóstwem pytań na koniec…

Kryminał ten rozpoczyna się dość niewinnie. Maksymilian Rajczakowski wybiera się w Karkonosze na krótki urlop. Jest zmęczony pracą w gabinecie stom­atol­ogic­znym­. Ma zamiar spędzić kilka nocy w schronisku, który zakupił jego wuj Artur. Niedawna i nagła jego śmierć sprawiła, że od tego momentu schronisko pozostało zupełnie puste. Maks nie może uwierzyć w to, co się wydarzyło. Na dodatek rzeczy, które znajduje na miejscu Nad Śnieżnymi Kotłami wzbudzają w nim bardzo wiele wątpliwości, co do wypadku Artura. Chcąc, nie chcąc zaczyna drążyć temat jego zainteresować i z czasem dochodzi do bardzo wielu intrygujących wniosków. Jednak w górach jest wiele osób, którym przeszkadza pobyt Maksymiliana w kotlinie. Niejaki Duch Gór próbuje go nawet nastraszyć, ale czy skutecznie? Jaki jest finał tej historii, radzę przeczytać. Okazuje się, że losy głównego bohatera bardzo mocno związane są z czasami wojennymi. Mamy tu do czynienia z retrospekcją, która przybliża nam pewne wcześniejsze sytuacje związane z dziejami schronisk w Karkonoszach i ich właścicielami. Akcja w powieści jest naprawdę bardzo wartka. Mimo mnogości bohaterów, raczej nie da się pogubić w fabule. I choć samo zakończenie raczej nie jest wielkim zaskoczeniem, to lektura ta jest bardzo dobrą rozrywką. Polecam zatem dla zabicia wolnego czasu.

Biuro Dete­ktyw­isty­czne­ Lassego i Mai w wersji komiksowej to jest coś. Wartka akcja, brak zbędnych opisów i krótka historia dete­ktyw­isty­czna­. Są znacznie lepsze niż przygody tej dwójki bohaterów w ujęciu prozatorskim. Przynajmniej w moim mniemaniu. • W „Zielonej dywersji” znajduje się aż pięć ich komiksowych historii. W pierwszej poszukiwane są skradzione z kościoła sadzonki drzew. Mieszkańcy Valleby sadząc je mieli zamiar uczcić w ten sposób Święto Drzew. Następnie ze sklepu jubilerskiego znikają pieniądze, które pracownicy rzekomo odkładali do puszki, by zakupić za nie ciastka w kawiarni Panini & Bernard. Na chwilę obecną nie ma ani, ciastek, ani pieniędzy. A Lasse i Maja zabierają się za poszukiwanie sprawcy. Jednak najzabawniejsza historia dotyczy pewnej lodówki na stołówce, którą ktoś bardzo dokładnie i skutecznie postanowił zakluczyć na amen za pomocą solidnego łańcucha i kilku kłódek. Komu aż tak bardzo nie smakowały szkolne obiady, że postanowił utrudnić ich wydawanie kucharzowi? Cuda zaczynają się dziać także przy budce serwującej lody. Od kilku dni grasuje tu jakiś sprytny i nieuchwytny kieszonkowiec. Kradnie portfele delektującym się zimnymi smakołykami łasuchom. Sprytne, ale i na tego złodziejaszka mali detektywi znajdują pewien sposób. W ostatnim komiksie dochodzi do splądrowania cyrkowego wozu. Ktoś okradł magika Trocadero ze wszystkich rekwizytów. Na szczęście bardzo szybko zostaje namierzony ten czarodziejski złodziej. • Emocji co nie miara i śmiechu całkiem sporo. Zachęcam do sięgnięcia po komiksy z Lassem i Mają w rolach głównych oczywiście 😉