Tata Oli to bohater nie do podrobienia. To doskonały przykład nier­efor­mowa­lneg­o w żadnej kwestii ojca. Drugi bohater Edek swymi absurdalnie niepoważnymi pomysłami dotyczącymi zwalczania nudy wprost zwala z nóg. Ojciec, jak i syn absolutnie są postaciami, z których pod żadnym pozorem nie należy brać przykładu. W całym tym opowiadaniu najbardziej rezolutna, jak zwykle z resztą pozostaje Ola. Czasami można odnieść wrażenie, że jest znacznie bardziej rozsądna niż jej prawny opiekun- patrz tata. I tym razem wykazała się nie lada sprytem. Chcąc odłożyć konkretną sumę pieniędzy na wyprawę do parku rozrywki, wykorzystuje do tego celu największą słabość swojego taty, mianowicie rzucanie przekleństw. Odtąd każdy kto w ich domu wypowie nawet najmniejszy bluzg musi wrzucić piątaka w ramach kary do specjalnego pojemnika. Ola jednak niespodziewała się, że tego typu zabieg sprawi, że tata zacznie być bardziej powściągliwy w słowach i być może nie uda im się uzbierać kaski na wspólny weekendowy wypad. Przekonajcie się sami jak skończyła się ta niesamowicie zabawna historia. Książki z serii o tacie Oli, choć walorów edukacyjnych może nie mają za grosz, bo taki jest niepodważalny fakt,to stanowią doskonałą rozrywkę. A i ta jest od czasu do czasu bardzo wskazana. Bu ha ha... polecam gorąco.

"Wrócę, gdy będziesz spała" to reportaż o ludziach, których matkom udało się dać im życie po raz drugi. To jedna z tych naprawdę niewielu książek, które czytałam bardzo długo, z uwagi na emocje jakie wywołują zawarte w niej relacje. Historie jej bohaterów są pełne najgorszych nieszczęść, ogromnego smutku, żalu, strachu, samotności. To opowieści o opuszczeniach, dzięki którym mimo wszystko zostało ocalone kolejne pokolenie żydowskich dzieci. Matki, które w ten sposób zdecydowały się ratować swoje dzieci, stały przed wyborem tragicznym. Żadna z nich jednak nie chciała skazywać ich na pewną śmierć. Znacznie lepszą perspektywą był dla nich los z pewną niewiadomą niż bliski kres ich życia. W większości dzieciom tym udało się ocaleć, a nawet poznać swą prawdziwą tożsamość, z którą niektórym trudno było się pogodzić. Nie ma w świecie nic gorszego niż życie w ciągłym poczuciu winy, wewnętrznym rozdarciu między dwiema tożsamościami. Z perspektywy ocalałych trudno jest mówić o wdzięczności, bo nie wiadomo komu i za co należy się być wdzięcznym bardziej... Bez względu na przedstawione w książce przeżycia poszczególnych jej bohaterów i bohaterek zdołali oni doznać w swoim życiu większego lub mniejszego szczęścia, stłumić w sobie żal i iść dalej, aby dawać świadectwo kolejnym pokoleniom. Bo pamięć i zachowanie tożsamości w przypadki każdego z nas są wartościami o niebagatelnym znaczeniu, które powinniśmy pielęgnować aż po sam kres swojego istnienia. Publikacja Patrycji Dołowy jest prawdziwym wyciskaczem łez, niejednokrotnie zmuszała mnie do płaczu. Trudna lektura, aczkolwiek niezwykle nam wszystkim potrzebna. Polecam.

„Gwiazdkowy Prosiaczek” czyli opowieść o niesamowitej Wigilii, nocy cudów i przegranych spraw… • Rowling poraz kolejny zaskakuje swojego czytelnika. Jej pomysły na powieści o charakterze fantastyczno-przygodowym chyba nigdy się nie skończą. Głównym bohaterem historii jest Jack. Chłopiec, który nie wyobraża sobie życia bez ukochanej przytulanki w postaci prosiaczka o nazwie Daj Proś, w skrócie DP. Nieoczekiwanie jednak w wyniku ciągu niefortunnych zdarzeń i zwykłej złośliwości DP „ginie” gdzieś w meandrach aut poruszających się po autostradzie. Chłopiec wpada w czarną rozpacz. Bliscy jednak szybko próbują zaradzić smutkowi Jacka i obdarowują go pewnym beznadziejnym „świnkowym zamiennikiem”, który w niczym nie przypomina chłopcu DP. Jack wpada w furię. Okazuje się jednak, że w noc wigilijną zdarzają się rzeczy zupełnie nieoczekiwane. Dzięki magii świąt gwiazdkowy prosiaczek wprost spod choinki zabiera chłopca do świata zgub, aby uratować życie zawieruszonemu DP. • „Gwiazdkowy Prosiaczek” to książka bardzo mroczna, ale pełna uczuć i ogromnych emocji. To opowieść o przywiązaniu, miłości ponad wszystko i walce o własne szczęście. Poza tym znajduje się w niej mnóstwo bohaterów i nietuzinkowych miejsc. Jest Nietrwałe, szeryf Patrzałka, tajemnicza śniadaniówka z inhalatorem, Gdzietowcieło, Adzia i Poezja. To przedługa opowieść o wędrówce przez Pustkowie Nieopłakiwanych, o rezolutnej Busolce, Niebieskim Króliczku i dziwnych Rzeczach z Miasta Wytęsknionych, a także o pewnej przerażającej Norze i zamieszkującym ją Lamusie. W skrócie, to kolejna świetna i wciągająca opowieść przedstawiona przez jedną z najz­nami­enit­szyc­h pisarek literatury dla dzieci obecnego stulecia. Polecam gorąco.

Po powieść Lucindy Riley "Sekret listu" sięgnęłam z ciekawości, z chęci poznania języka prozy autorki. Czego dotyczy przedstawiona w niej historia? W Wielkiej Brytanii umiera sławny aktor James Harrison. Jego śmierć wywołuje ogromne poruszenie nawet poza granicami brytyjskiego królestwa. Joanna Haslam żądna rozgłosu dziennikarka udaje się na nabożeństwo żałobne. W ceremonii pogrzebowej uczestniczy mnóstwo słynnych osób. Joanna chcąc poprawić swą pozycję w redakcji ma zamiar znaleźć jakiś „smakowity kąsek”, który jej to nieco umożliwi. Jednak uwagę dziewczyny przyciąga pewna staruszka, która zdaje się jej utrudniać nieco polowanie na sensację. Dziennika jest rozczarowana, ale nie zdaje sobie sprawy z tego, że celowe działania staruszki stwarzają jej niepowtarzalną szansę na odsłonięcie długo skrywanej tajemnicy… Tajemnicy związanej z pewnym napisanym przed laty miłosnym listem, którego treść może wstrząsnąć całą monarchią. • Sam pomysł na taką fabułę jest nawet całkiem niezły. W moim odczuciu akcja mogłaby być znacznie bardziej wartka. Książka napisana została prostym językiem, nie zawiera wielu zbędnych opisów. Zakończenie choć może niezbyt zaskakujące należy do tych z rodzaju szczęśliwych. Trochę w niej z romansu, trochę z opowieści sensacyjnej czy szpiegowskiej, ale w większości to i tak obyczaj o bardzo lekkim charakterze. Historia, jak z tych o Jamesie Bondzie, bardzo "brytyjska". Na oderwanie się i tak zwane "odmóżdżenie" może być, ale bez większego ŁAŁ. Na jednym tytule pani Riley poprzestanę.

Pamięć, czyli nasze być albo nie być... • Choroba Alzheimera to doświadczenie, które budzi grozę. Jest ona trudna zarówno dla osoby bezpośrednio nią dotkniętej, jak i jej bliskich. Gdy jeden na nią zapada tak naprawdę cierpi i choruje wraz z nim cała rodzina. Trudno się przed nią ustrzec. W zasadzie tak jak pisze w swej analizie Lisa Genova możemy tylko starać się niwelować pewne czynniki mające wpływ na przyspieszenie jej rozwoju. Nie każdy padnie jej ofiarą. Nawet Ci, którzy noszą w swoim organizmie ku temu stosowny gen zawsze mają 50 procent szans na wytrwanie w psychicznym zdrowiu do końca swych dni. Być może marna to pociecha, ale zawsze dająca minimalne chociażby nadzieje. • Publikacja "Zrozumieć pamięć" wyjaśnia w sposób bardzo prosty aspekty związane z zapamiętywaniem, a zachodzącym w naszych mózgach problemem zapominania. Mówi o tym w jakich sytuacjach zapominanie jest czymś zupełnie nieszkodliwym i kiedy nie powinno budzić w nas lęku. Okazuje się, że w większości przytoczone przez autorkę przykłady zapominania są całkiem normalne, bo tylko pojedyncze jednostki posiadają tak zwaną pamięć doskonałą i są w stanie zakodować najmniejsze szczegóły z własnego życia na bardzo długo. Pamięć zawodzi każdego z nas, ale nie zawsze są to symptomy świadczące o wystąpieniu choroby otępieńczej. W publikacji tej wskazane zostały różnice między zapominaniem zwykłym, a tym świadczącym o chorobie. Różnice te są znaczne i dotyczą pamięciowo różnych sfer naszego funkcjonowania. Budujące w przedstawionej analizie jest to, że dzięki oszczędnemu pod względem emocjonalnym trybowi życia, dostarczaniu sobie snu w odpowiedniej dawce, przestrzeganiu diety i zażywaniu aktywności fizycznej mamy wpływ na spowolnienie zachodzącego w nas procesu zapominania. • "Zrozumieć pamięć" to swoistego rodzaju poradnik, który w krótki i rzeczowy sposób wyjaśnia czym jest choroba Alzheimera i jak się przed nią mamy szansę nieco obronić. Polecam zainteresowanym tematem i ku pokrzepieniu serc.