Potraktowałam tą książkę jako dodatek po,, Amelii " a nie jako jej zapowiedź. Od nadmiaru słodkich przepisów może zaboleć nie tylko głowa. Kilka przepisów mi się spodobało więc je przepisałem i w najbliższym czasie spróbuję te słodkości upiec. Jakoś tak mocno to ta książka mnie nie urzekła i mogłaby mieć ładniejszą okładkę.

W drugim tomie spotykamy mieszkańców Idy dwa lata później. • Szkoda że nie byliśmy świadkami ślubu Mili i Witolda w sumie przez te dwa lata trochę się zmieniło...Praktycznie całą książkę zdominowała Sabina Południewska pisarka która chciała dokończyć tylko książkę a w tym pięknym dworku,, Pod Graalem i Różą"otoczonym zapachem róż odkryła i dostała o wiele więcej...Jak dla mnie to trochę za mało było o bohaterach których polubiłam w pierwszym tomie. Czytając różne książki często zapamiętujemy dziwne rzeczy. Ja z,, Doliny mgieł i róż" zapamiętam pewną fryzurę- kok na skarpetce. • Mimo to że drugi tom moim zdaniem jest troszkę gorszy niż pierwszy to i tak przeczytam trzeci,, Ogród księżycowy".

,,Magiczne miejsce"to trafiony tytuł do tej powieści. Witold Mossakowski odkrywa że takim miejscem jest mała wioska- Ida oraz dworek który kupił i przekształcił w hotel.Sama z przyjemnością zamieszkałabym w takim miejscu. Mieszkańcy są sympatyczni a ich wiedza i sposób spędzania wolnego czasu może zaskoczyć czytelnika. Czytając tą książkę dowiemy się też czegoś o perfumiarstwie, astronomii,piłce nożnej, morskich opowieściach, poszukiwaniu skarbów i Harry'm Potterze.Muszę też dodać że dworek jest nawiedzony i skrywa tajemnicę ale jaką to musicie przeczytać sami. Jest to lekka i przyjemna powieść o znalezieniu swojego miejsca na ziemi,przyjaźni, kiełkującej miłości...Bardzo się cieszę że nie przestraszyłam się takiej ilości stron(prawie 500).Całość ozdabia skromna okładka w pastelowej tonacji. Czekam już na drugi tom,, Dolina mgieł i róż ".

Czytałam już książki pani Michalak więc z przyjemnością sięgnełam po,, Amelię". Główną bohaterką jest Amelia dziewczyna z amnezją która mimo spotykanych trudności znajduje swoje miejsce na ziemi, przyjaciół,miłość.Z książką spędziłam dwa leniwe popołudnia.Jest to bardzo lekka i sympatyczna powieść ze słodyczami w tle. Chyba skuszę się na dodatek do książki,, Kawiarenka pod Różą"w którym znajdziemy przepisy na wszystkie łakocie które piecze Amelia. Jeśli ktoś lubi się czepiać to powie że,, Amelia " jest bardzo podobna do,, Sklepiku z niespodzianką" i niestety ma rację...

,,Biała róża "zaczyna się dokładnie w tym samym miejscu w którym kończy się,, Klejnot". • Violet ucieka z Klejnotu z ukochanym Ashem i przyjaciółką Raven. Ucieczka okazała się o wiele bardziej trudniejsza niż się tego spodziewali. Na każdej ulicy wiszą listy gończe za Ashem i polują na nich Gwardziści.W drodze na Farme pomagają im Lucien, Garnet oraz osoby sprzysieżone z Czarnym Kluczem.Podczas tej podróży możemy bliżej poznać Asha oraz jego rodzinę. Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie postać Garneta który mimo początkowej niechęci zaczyna traktować głównych bohaterów jak przyjaciół. Do tego stopnia ze ma opory wracać do domu na swój własny ślub. W,, Białej róży "bohaterowie poznawają Sil która przewraca życie Violet do góry nogami.Dziewczyna odkrywa w sobie potężne moce i dowiaduje się kim były jej przodkinie. Sprzysiężenie Czarnego Klucza pokłada bardzo duże nadzieje w tym że dzięki Violet zmieni się ich dotychczasowe życie. W połowie książki można się domyślić na czym się skączy... • Kontynuacja,, Klejnot" jest bardzo udana mimo że wątek miłosny zszedł na drugi plan.Książkę bardzo szybko się czyta.Sporo osób porównuje,, Białą róże " do,, Igrzysk śmierci "a okładki mimo że ładne są bardzo podobne do serii,, Rywalki"