Na domofonie przy drzwiach wejściowych widnieje zamiast nazwiska nazwa "Instytut", dzwonisz, wchodzisz na górę do starej kamienicy w Krakowie, gdzie widna ma podwójne drzwi a każde piętro osobną bramę do zamykania schodów. Pukasz do mieszkania i wchodzisz... tylko po to, by już nie wyjść. Bo nagle okazuje się, że ktoś zamknął mieszkanie od zewnątrz. A co gorsza, na drugi dzień podczas szybkiej drzemki, przecierasz oczy i uświadamiasz sobie, że masz zamurowane okna. Ale na szczęście nie jesteś sam, są z tobą ludzie, którzy czują to samo. Emocje, początkowo okazywane samowolnie - przekleństwa i gniew - zaczynają przekształcać się w obłęd, zagubienie, totalne wycofanie przemieszane z nieuzasadnioną agresją. Zamknięcie w 4 ścianach każdego może doprowadzić do zezwierzęcenia i skrajności. Do szaleństwa i rozpaczy. • "... Rosła we mnie rozpacz, zatykała mi klatkę piersiową tak, jak kłaki zatykają filtr od odkurzacza, rozpychała mi przełyk, właziła do ust." • Kto zamknął mieszkanie? Kiedy? Kto nas śledzi i po co? Dlaczego się nami bawi? Każda godzina spędzona na tym pietrze staje się zagrożeniem dla życia. Ktoś maluje krwią hasła żądając zwrotu SWOJEGO mieszkania, nagle zostaje wyłączony prąd, nie ma dostępu do netu, wszystkie telefony nie działają, cała kamienica wyludniona... Coś tu nie gra. Właścicielką mieszkania jest Agnieszka, która dostała je po zmarłej babci, ale kto ma czelność teraz rościć sobie prawa do niego w tak drastyczny sposób? I nagle giną współtowarzysze.... • Ta książka jest mieszanką realność z potencjalnym fantazyjnym gdybaniem "a co gdyby". Czytasz ją na wdechu, bo na wydech szkoda czasu. Nie sposób ją odłożyć. Zaskakująca się choćby sama fabuła - umiejscowienie grupy ludzi na ograniczonej przestrzeni i obserwacja ich zachowań. To mieszkanie to więzienie - klatka.

Idealny dzień w szkole, pełen radości dzieci i zawodów sportowych, są nawet urodziny Adama, 9-latka, który ma przygotowany wspaniały tort ze świeczkami... I dochodzi do tragedii. Do pożaru, którego skutki odczują wszyscy, a którego konsekwencje będą dramatyczne. • Siostra Adama i jego mama trafiają z najgroźniejszymi obrażeniami do szpitala. Nie ma z nimi kontaktu, lekarze nie dają szans na przeżycie. I gdy czas nagli, a dokładnie mówiąc, nie ma go za wiele, każdy szuka winnego by stało się zadość. Jenny i Grace jednak wszystko to, co ziemskie obserwują z \"innej perspektywy\". Stają się duchami uczestniczącymi w życiu, które i tak niebawem dobije do mety. • Czytanie tej powieści budzi w człowieku wiele pytań. Czy warto wierzyć w \"coś\", co jest POTEM, po śmierci? Czy śmierć faktycznie jest progiem dzielącym dwa światy? Jak zrozumieć bliskich i ich tragedię, gdy muszą pogodzić się z odejściem kogoś bliskiego podczas gdy ciało więdnie, ale duch nadal żyje i będzie czkać na ... spotkanie z ukochanym? Książka wzbudza wiele emocji w czytelniku. Pochłaniałam ją, a każda kolejna strona wywoływała we mnie inne reakcje. Jest tu i thriller i kryminał i psychologia. Jest bicie nieletnich, jest pogarda dla starszych, jest pazerność i chęć posiadania, jest też bezwzględność, ale są i gorzkie łzy, które spływają po policzkach zbyt późno, są też niewypowiedziane słowa, które wiszą w powietrzu a które nie mają już odbiorców. Za późno na tak wiele rzeczy, na tak wiele dotyków, przytuleń... smutek rozsadza duszę, serce nie nie daje rady z pompowaniem krwi.

Zacznę od tego, że po obejrzeniu "Polowania" w Madsem Mikkelsenem zachwyciłam się tym aktorem - jego osobą, mimiką, surowością i dobrą grą. I chyba dlatego, szukając innych filmów z nim w roli głównej, trafiłam na "Kochanka Królowej". • Mamy film kostiumowy ukazujący opartą na faktach historię słynnego romansu duńskiej królowej Karoliny Matyldy Hanowerskiej, żony króla Chrystiana VII, z wpływowym lekarzem i politykiem Johannem Friedrichem Struenseem. Mąż królowej to fircyk i szalony młodziak bawiący się i kpiący z życia i władzy. Nieodpowiedzialny Pan na stanowisku władcy, który nie poważa autorytetów ani tym bardziej, samego siebie. Na dwór zostaje sprowadzony lekarz, który ma temu zapobiec, co się jednak okazuje tragiczne w skutkach. • Film zrealizowany na wysokim poziomie - odnośnie kostiumów, gry aktorskiej i scenariusza. Wszystko bezbłędnie dopracowane i zapięte na przysłowiowy "ostatni guzik" co znalazło odzwierciedlenie w przyznanych nagrodach. genialnie i słusznie.

Dom innego, to duża, nowoczesna i gustownie urządzona willa na przedmieściach Hamburga, należąca do Stefana Luberta, Niemca. Jest rok 1946 i miasto znajduje się w brytyjskiej strefie okupacyjnej. Posiadłości tej klasy, co willa Luberta rekwirowane są na potrzeby wysokich rangą wojskowych angielskich i ich rodzin. Mieszkańców "usuwają" w domów, a wkracza tam nowa władza. Jednak Lubert ma "szczęście" - nowy właściciel posiadłości postanawia zamieszkać wraz z Niemcami pod jednym dachem. Lubert z córką zostaje eksmitowany na poddasze, piętra zaś należą do pułkownik Lewis`a Morgana, jego żony Rachael i syna Edmunda. • Jak ułożą się relacje pomiędzy niedawnymi “wrogami”, z których każdy doświadczył bolesnej straty? Lubert odchorowuje żałobę po żonie, którą kochał nad życie, która była jego przewodnikiem w życiu, wytyczną. Ona dawał mu sens, a teraz? Anglicy pod jednym dachem? Jak to pogodzić? Jak zaakceptować? Czy w tak niezręcznych okolicznościach można okazywać sobie szacunek i zwykłą ludzką sympatię? Przełamać stereotypowe myślenie, wyciągnąć rękę? Czy pod dwuznacznym “wspólnym dachem” może narodzić się miłość, czy jedynie przelotny romans? Czy jest w ogóle miejsce na miłość jakąkolwiek? • Lewis próbuje odbudować Hamburg jako miasto, a w ich mieszkańcach odbudować wiarę w przyszłość. Nie ma go całymi dniami w domu, który żyje swoim trybem. Okazuje się, żer wojna i zgliszcza za oknem nie rujnują w ludziach uczuć. Nawet ich resztki, które jeszcze gdzieś w głębi się tlą potrafią z czasem wybuchnąć pełną feerią namiętności. • W DOMU INNEGO jest powieścią wielopoziomową. O duszy nastolatki, o duszach dorosłych i doświadczonych i jednocześnie samotnych, o głębi tragedii całego narodu. Autor pisze i ... rani nas w środku. Chciałoby się wyrwać pióro z jego ręki i inaczej pokierować losami bohaterów. Do samego końca jednak jest w nas nadzieja na dobro. • wspaniała mimo opisanych tragedii • ciepła mimo wielu łez i goryczy • samotna, mimo obecności tylu osób wokoło • piękna

Niesamowity film. • Jakże realistyczny i prawdziwy. Pokazuje sposób zniszczenia dobrego człowieka, a wszystko zaczyna się od niby niewinnych słów małej dziewczynki, którą wychowuje w przedszkolu nauczyciel. Bo mała ma problemy w domu, a te mają swoje ujście poza jego murami. Ostrze trafia w dobrego i nader uczciwego człowieka, opiekuna grupy małych szkrabów, lubianego i cenionego w pracy i poza nią. • Polecam koniecznie