Tytułowy bohater powieści Daniela Kehlmanna „Tyll” to legendarny Dyl Sowizdrzał – błazen, cyrkowiec, kuglarz pojawiający się w wielu przekazach ustnych i tekstach pisanych w kulturze europejskiej. Kehlmann umieścił swojego bohatera w XVII w., w czasie wojny trzy­dzie­stol­etni­ej wyniszczającej Stary Kontynent. Tyll pojawia się w kolejnych rozdziałach niec­hron­olog­iczn­ie i nie jako główna postać, a raczej wnikliwy obserwator rzeczywistości. Jego działania, a czasem sama obecność, w bezlitosny sposób obnażają i wyśmiewają nadęte postawy małych i wielkich tego świata. Sztukmistrz nie szczędzi nikogo – demaskuje głupotę zarówno władców, uczonych, przedstawicieli Inkwizycji, jak i mieszkańców wsi i miasteczek. Rubasznemu śmiechowi towarzyszą niestety obrazy okrutnej wojny, która jest efektem tejże głupoty i pychy możnych. • Powieść Kehlmanna wymaga od czytelnika gruntownej powtórki z historii oraz nadążania za szybko zmieniającymi się okolicznościami wydarzeń. W zamian za ten wysiłek otrzymujemy wyborną ucztę intelektualną i przeświadczenie, że w teatrze (a raczej cyrku) świata przez wieki zmieniają się jedynie scenografie i kostiumy, aktorzy pozostają niestety tacy sami. • ~MP

Iluzja na wyciągnięcie ręki – DKK Oddział „Czechowice” • Pierwsze spotkanie DKK Oddziału „Czechowice” po wakacjach zaowocowało dyskusją nad książką młodego, francuskiego autora – Nathana Deversa. • “Antyświat” Nathana Deversa, to książka, która wciąga czytelnika w wir intrygującej historii, pełnej tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Autor z niezwykłą precyzją kreuje świat, w którym rzeczywistość miesza się z fikcją, a granice między dobrem a złem są nieostre. • “Antyświat” to nie tylko trzymająca w napięciu opowieść, ale również przemyślana refleksja nad naturą rzeczywistości, ludzkimi słabościami i możliwościami. Autor zmusza czytelnika do zadania sobie pytań o to, co jest prawdziwe, a co jedynie iluzją. • Klubowicze odebrali książkę bardzo subiektywnie. W oparciu o wiedzę o nowych technologiach i świecie wirtualnym mamy świadomość, jak cienka jest granica pomiędzy naszym światem rzeczywistym, a tym iluzorycznym, stworzonym w założeniu dla rozrywki. • ~KD

Akcja rozgrywa się na malutkiej irlandzkiej wysepce zamieszkanej przez niewielką grupę autochtonów, którzy jako ostatni oparli się pokusie emigracji. Na wyspie czas płynie wolniej, a wyspiarze wiodą spokojne, czasem trochę nudne, ale tylko pozornie sielskie życie. Kiedy przyjeżdżają do nich brytyjski malarz i francuski językoznawca, okazuje się, że we wszystkich odżywa uśpione myślenie z czasów kolonializmu. O tym, że problemy kolonializmu nie należą do przeszłości, świadczą również regularnie docierające na wyspę informacje prasowe o krwawych walkach między Anglikami a Irlandczykami. Wśród niektórych bohaterów cały czas pokutuje przekonanie, że jednostki i całe mocarstwa mają prawo do decydowania o życiu innych, do zagrabiania ich dóbr, choćby to były tylko (albo aż) język, wizerunek, piękno przyrody, talent artystyczny, wytwory umysłu. • Czy jest szansa na ostateczne rozliczenie się z kolonializmem, na zamknięcie tego bolesnego rozdziału z historii ludzkości? Autorka, pokazując w ciekawy sposób problem w skali mikro i makro, nie daje odpowiedzi, lecz uczula czytelnika na nieprzerwaną aktualność tego tematu. • A jak zakończy się wizyta potomków kolonizatorów w tej zamkniętej społeczności? Zapraszamy do lektury. • ~MP

Marie NDiaye napisała ponad dwadzieścia książek oraz wiele sztuk teatralnych i uznawana jest za jedną z najważniejszych współczesnych francuskich pisarek. • Bohaterką „Zemsta należy do mnie” jest mecenas Susane, dziewczyna pochodząca z robotniczej rodziny, której udało się awansować do wyższej klasy społecznej. Ten awans jednak nie do końca jest jej sukcesem, ponieważ stawiając pracę na pierwszym miejscu, kobieta zatraca jakby samą siebie i nawet nie potrafi zaangażować się w żaden związek. • Pewnego dnia do jej kancelarii trafia klient powierzający jej trudne zadanie – ma bronić jego żony – morderczyni trojga własnych dzieci. Dobra, kochająca i szczęśliwa matka odbiera życie córce i dwóm synom. Rodzi się pytanie, jak zrozumieć tę zbrodnię? Historia jest zagadkowa. • Powieść z jednej strony czyta się jak thriller, z drugiej zaś jak traktat o hierarchii społecznej, męskiej dominacji i psychicznej przemocy wobec kobiet, a jej wyrafinowana struktura rozsadza gatunkowe ramy. Książka nie jest łatwą lekturą, polecamy ją raczej wymagającym czytelnikom, ale warta jest tego, by się nad nią pochylić. • ~EF

Autor urodził się w ZSRR, pod koniec lat sied­emdz­iesi­ątyc­h ubiegłego wieku, rodzina wyemigrowała do Nowego Jorku, obecnie jest amerykańskim pisarzem, satyrykiem, autorem scenariuszy. • „Nasi przyjaciele na wsi” to powieść psychologiczno-obyczajowa o współczesnej Ameryce w dobie pandemii, utrzymana w czechowowskim klimacie. Główny bohater Sahsa Senderovski z pochodzenia Rosjanin organizuje w swojej posiadłości spotkanie dla piątki dorosłych przyjaciół – emigrantów. Zawsze marzył o zaproszeniu gości na wielomiesięczne nasiadówy w stylu klasyki rosyjskiej literatury daczowej. Pandemia ziściła jego marzenia. W trakcie dobrowolnej izolacji między bohaterami zawiązują się romanse i wychodzą na jaw różne tajemnice. Im dłużej ludzie ze sobą przebywają, tym mamy coraz mocniejsze odczucie, że coś się kończy, a świat zmierza ku jakiejś przepaści. • Książa jest naprawdę dobra, ale nie należy do łatwych. Klubowicze mieli w stosunku do niej mieszane odczucia – odkładali ją na bok, a potem jednak do niej wracali… • ~EF