Historia norweskiej sagi, starego bogatego chłopskiego rodu. Książka wciągająca, pozwala mocno przeżywać emocje i uczucia bohaterów. Zderzenie z surowym życiem w trudnej krainie, tamtejszymi problemami, ludźmi, tradycjami, wychowaniem i kulturą. W dzisiejszych czasach taka powieść napisano by całkowicie inaczej, podobało mi się jednak tak jak było. Polecam lubiącym sagi rodzinne.

Niebanalna pozycja. Lektura przy której można odpłynąć myślami hen daleko. Czytanie tej książki i drugiej jej części nie jest łatwe,ale warto.

czytałam tę książkę jako nastolatka, z przyjemnością powróciłam do niej po latach :) • saga norweskiego rodu w surowym klimacie skandynawskim. tradycja, duma - to podstawowe wartości "ludzi północy". • polecam

Spodziewałam się czegoś więcej, czegoś na miarę "Ludzi lodu" oraz klimatu zimnej Skandynawii. A tutaj? Może jest ciemność za dnia i zimno sięgające do kości. Może jest wiatr i smutek i podział ludzi na tych z północy i z południa lecz...czegoś tej "kultowej powieści" brak. Bo prócz chłodu nie mogłam doszukać się jakiegoś magnesu ukrytego na kartach tej powieści. Do 80 strony czułam magnes i tą ulotną tajemniczość lecz z każdą stroną później nie mogłam już skupić rozbieganych myśli. Długie opisy domów, Daga ojca i Daga syna i ich domu. Jakoś nie mogłam przez tą powieść wesoło przejść, a szkoda, bo z opinii innych wysoko sobie postawiłam poprzeczkę... od której się niestety tylko odbiłam.

Nie oceniałam pierwszej części, pomyślałam, że zrobię to w całości.Jakżeż to inna książka od tych wszystkich nowości, tak w treści, jak i w słowie. Myślę,że czasem przyda się taka odskocznia. Opisy dziewiczej przyrody, przeważnie mroźnej, bohaterowie twardzi, dumni i mściwi. I wiele pouczających słów, wręcz zdawałoby się kazań, jak się w życiu zmieniać na lepsze, jak pracować nad sobą i innymi, by zasłużyć na miłość Boga i ludzi. Trudne to są czasy i warunki, gdy zdani jesteśmy na dziką przyrodę i kontakty z ludźmi z tych okolic, a jednak nic nie jest oczywiste, i wiele razy byłam zaskoczona obrotem wydarzeń. Nie żałuję.