Złowieszcza przyszłość, w której będziemy w pełni kontrolowani/inwigilowani i manipulowani dzięki nowoczesnej technologii, interaktywnym okularom. Potrafią one wyszukiwać wszystkie dane dotyczące ludzi widzianych przez te okulary i aplikacjom komputerowym. Życie i przyszłość w takim świecie będzie przerażające. W świecie Zero nie łatwo będzie się odnaleźć. Książka bardziej złowieszcza niż rok 1984 Orwella. Liczmy na to, że to nie wydarzy się zbyt szybko.

Podobno jedynymi pewnymi rzeczami na tym świecie, są podatki i śmierć czyli tego co nie uniknione. • Zakład pogrzebowy (branża funeralna), to miejsce, które każdy z nas odwiedzi/ił. W książce zostały w interesujący sposób przedstawione przesądy, wierzenia, zwyczaje naszych przodków związane ze śmiercią i pogrzebami. Natomiast brakuje praktycznych informacji jak wygląda ostatni scenariusz drogi człowieka od chwili śmierci do pochówku ( kiedy, kogo się wzywa, co z ciałem można zrobić, jak starać się o zasiłek pogrzebowy etc.). Rodzina po śmierci jest w szoku, ratownik ma wizytówkę zakładu pogrzebowego, którą wciska rodzinie. Oczywiście robi to za opłatą z zakładu pogrzebowego ( str. 130). Po kremacji nie uda się odzyskać wszystkich prochów po zmarłym (jest ich około 4-4,5 litra), np. część ulatuje przez komin lub nie zostały porządnie wygarnięte z pieca. Na Str. 236 „W Polsce nie ma firm sprzątających po zgonach z urzędu, nie jest to uregulowane prawnie, musi to załatwić rodzina”. A ze str. 252 dowiadujemy się, że takich firm jest 11-ście. Polecam. Książkę/reportaż warta przeczytania.

Neapol nosi miano urbs sanguinum – „miasto krwi”. Ponoć przechowywanych w nim było 200 ampułek z krwią świętych. Gdy 21 marca 2015 roku najbardziej znaną na świecie relikwie krwi św. Januarego trzymał w swych rękach papież Franciszek to „Krew w połowie się rozpuściła, co pokazuje, św. January kocha naszego papieża i Neapol”. W październiku 1979 roku w przypadku Jana Pawła II, krew się nie rozpuściła. (Str.61.) Ciekawe jak zachowała by się ampułka z krwią Św. gdyby trzymał ją w rękach Kard. Stanisław Dziwisz lub Abp Sławoj Leszek Głódź. Wg autora w Madrycie jest w jednym miejscu prawdziwy rarytas „740 relikwiarzy w których przechowywane są relikwie 2000 świętych”.

Należy pamiętać, że szwajcarska podróżniczka Elli Maillart (1902-1997). Napisała tą książkę w 1933roku, która została wydana w Polsce 2007 roku. Opisany w niej został ginący świat, na drogach którego grasowali zbójcy, świat którego już nie ma (1930 rok). • Książka napisana jest „nierówno” początkowo gdzie jest mało ciekawa są dłużyzny, a pod koniec gdzie zaczynają się relacje historyczne, to tak jakby autorka przyśpieszała. • Autorka jest bardzo odważna i zarazem jest bystrą obserwatorką str. 248. „ Każdy tubylec , nim zamknie się w domku na zapleczu, rozbija cegłę i bierze kawałki ze sobą. No jasne , nie każdy ma gazetę pod ręką, ale przyznajcie, że niezręcznie jest nosić cegłę…Zauważyłam, ze na pustyni i fosach przykucnięci ludzie wykonują dokładnie to samo, kiedy biorą do ręki garść pisaku.. Dowiaduję się, że w taki też sposób zastępuje się ablucje nakazane przez Koran.” • Str. 255. Inteligentny Karakapłak wygłasza krótkie przemówienie: „ Dopiero zaczynamy budować socjalizm, a już osiągnęliśmy wspaniałe wyniki; musimy przy nim trwać, bo tylko tą drogą pokonamy powszechną ciemnotę”. • W każdej miejscowości autorka odwiedza/melduje się w Towarzystwie Turystyki Proletariackiej gdzie dostaje kartki na: chleb, (o braku którego napisała wielokrotnie w książce) cukier, herbatę, olej i ryż. Czasami udaje jej się „załapać” do stołówki gdzie są tańsze obiady. Z książki dowiadujemy się, że autorka jest blondynką co w tamtych terenach jest niezwykłą rzadkością. Ostrzegają ją aby nie wypuszczała się nigdzie sama. W książce brakuje zdjęć, choć bardzo dużo ich zrobiła aparatem leica, wzbudzającym wśród tubylców zainteresowanie. Zdjęcia się ‘udały/wyszły”. Dowiadujemy się o tym bo opisuje jak wywoływała w tamtych trudnych warunkach filmy. Czytając tę książkę dobrze jest mieć pod ręką słownik wyrazów bardzo obcych.

Książka Hala Golda to nie tylko opis dramatycznych wydarzeń, do których Japonia nie przyznała się do dnia dzisiejszego. • Jednostka ta działała już w latach 30. XX • Powinni ją przeczytać decydenci aby się dowiedzieć, że już dawno temu Japończycy rozpylali wirusy z przelatujących samolotów nad obcymi terytoriami. • W Internecie jest obecnie bijący poziomy "oglądalności" bloger,który jest zdziwiony, że Chińczycy mają panującego wirusa w postaci aerozolu. Gdyby przeczytał książkę to dowiedziałby się,że oprócz tytułowej jednostki 731 była również jednostka 406. Pytanie: do którego państwa ta jednostka należała?