Jest to ważna lektura. Wstrząsająca historie Ocaleńców - dzieci, które przetrwały eksperyment edukacyjny Kanady "dedykowany" społeczności pierwszych mieszkańców kontynentu. • Pokazuje tez, jak niebezpieczne jest powierzenie dzieci kościołom przy jednoczesnym całkowitym braku kontroli a także do jakiego okrucieństwa są zdolni ludzie i jakich zwyrodnialców ma w swoich szeregach szeroko rozumiane duchowieństwo ( różnych kościołów). • Osobny aspekt to pudrowanie rzeczywistości przez polityków, administrację państwową Kanady. • Sądzimy, ze takie sprawy to historia ( trudna, zła ale dawno miniona) a tymczasem to wszystko dzieje się ... • Gorąco polecam

Ważna lektura. • Pokazuje ważną kartę naszej historii i chociaż zmierzenie się z treścią tej pracy nie jest łatwe (w warstwie językowej napisana jest znakomicie), to jednak warto przeczytać i przemyśleć jej zawartość . • Praca J. Grabowskiego unaocznia też konformizm historyków, którzy wolą obracać się wokół znanych tematów i interpretacji, nie szukają źródeł historycznych, zakładając, być może, że nie istnieją. Okazuje się jednak, że zachowało się jeszcze zadziwiająco dużo dokumentów...

Powieść jest według mnie raczej średnia. Dla Montgomery świat opisywany był współczesnością : nie opisywała spraw dla niej oczywistych, gdyż i dla czytelnika były one w pełni zrozumiałe. W ten sposób istniała nić porozumienia pomiędzy autorką a czytelnikiem, która dzięki temu "nied­opow­iedz­eniu­" przetrwała. Sarah McCoy pisze powieść historyczną i to się czuje : widzę współczesne postaci w historycznych dekoracjach i przez to brak w nich autentyzmu.

To jest książka potrzebna (i to pewnie bardziej dla Czytelników spoza Śląska, niż wywodzących się z tego regionu), gdyż uzmysławia, jak łatwo posługujemy się utrwalonymi przekonaniami i stereotypami o ludziach z innych części kraju, jak bardzo nie rozumiemy innych, -może nawet : jak bardzo nie chcemy zrozumieć,- abyśmy nie musieli "zmienić zdania", przekonać się, że historia nie jest prostym zapisem z jakiegoś podręcznika, że niezrozumieniem krzywdzimy. • To opowieść osobista Autora, o Jego rodzinie, co tym bardziej zasługuje na szacunek.

Powieść jest bardzo klimatyczna i napisana dobrym językiem. Czytelnik poznaje niezwykłą historię uratowanej dziewczynki niemal tak, jakby był częścią społeczności i dowiadywał się o spotykanych ludziach stopniowo coraz więcej. Najpierw poznajemy kogoś, potem jakaś wiadomość zaskakuje nas, kolejna rzuca nowe światło... Jak w życiu, gdy przekazywane z ust do ust opowieści zaczynają brzmieć coraz bardziej tajemniczo i nic w nich nie jest całkowicie pewne. Trudno się oderwać od lektury