„Wiele razy, gdy woda w rzece i pobliskim jeziorze się podnosiła, zalewając okolice, ich dom stawał się wyspą, do której można było dostać się jedynie łodzią. Ziemowit i Erna czuli się tu bezpiecznie. Ich wyspa zawsze była w stanie ich ochronić. Dziś Erna myślała, że będzie podobnie, lecz coś podpowiadało jej, żeby sprawdzić, czy Ziemowit wrócił. Na dworze szalały wiatr i ulewa. Drzewa i krzewy mocno falowały, jakby się kładły na ziemi. Erna skierowała się w stronę pomostu na rzece, do którego mąż cumował łódź. Zrobiła zaledwie kilka kroków, gdy oślepił ją niebieski strumień światła. Kobieta próbowała zasłonić ręką oczy, lecz światło było tak silne, że nic to nie dawało.” • [Link]

Warto przeczytać poniżej link do recenzji: • Witajcie w Wislandii chłopcy!- czyli parę zdań o „Mateuszu i Kamiennym Kręgu” Krzysztofa Nied­ział­kows­kieg­o. • [Link]