Moja ocena: 8/10 "Pod berłem króla pikowego - sekrety cygańskich wróżb" autorstwa Jerzego Ficowskiego to konkretna i rzeczowa książka, która odsłania kulisy cygańskiego rzemiosła wróżbiarskiego. Ficowski, jako profesjonalny cyganolog, szczegółowo wyjaśnia istotę i mechanizmy tego zjawiska. • Jednym z największych atutów tej książki jest jej merytoryczność i naukowe podejście. Autor nie staje po żadnej ze stron, przedstawiając jedynie genezę i sposób działania cygańskich wróżb. Ficowski porusza również temat zmian, jakie zaszły w społeczności cygańskiej w ostatnich dekadach, co dodaje książce głębi i aktualności. • Polecam tę książkę każdemu, kto chce zgłębić działalność cyganów i lepiej zrozumieć ich kontekst kulturowy.

Moja ocena: 8/10 "Dzieci Szóstego Słońca" to współczesny reportaż, w którym Ola Synowiec wnikliwie opisuje życie religijne w Meksyku, koncentrując się na mniejszościach religijnych. Książka jest niezwykle ciekawa, a autorka wprowadza czytelnika w tematykę w sposób przystępny i zrozumiały, wyjaśniając, dlaczego życie religijne mieszkańców Meksyku wygląda tak, a nie inaczej. • Autorka odnosi się z wielkim szacunkiem do opisywanych społeczności i kultur, ukazując ich różnorodność bez faworyzowania czy obrażania kogokolwiek. Jednocześnie przedstawia proporcje liczbowe poszczególnych wspólnot, co daje pełniejszy obraz sytuacji religijnej w kraju. • "Meksykańska duchowość" jest w tej książce przedstawiona jako zjawisko unikalne, mające swoje specyficzne źródła i ukształtowanie. Dla czytelnika jest to fascynująca podróż przez różnorodne aspekty życia w Meksyku. • Książka jest godna polecenia, czyta się ją stosunkowo szybko. To bardziej publikacja reporterska niż naukowa, co czyni ją przystępną i interesującą dla szerokiego grona odbiorców.

Moja ocena: 8/10 "Cyganie. Spotkania z nielubianym narodem" autorstwa Rolfa Bauerdicka to bardzo dobra pozycja, będąca rzetelnym reportażem o narodzie cygańskim. Dzięki logicznej strukturze książki, czytelnik może dogłębnie zanurzyć się w temat. • Autor utrzymuje neutralny stosunek do Cyganów, co jest dużą zaletą tej pracy. Bauerdick nie tworzy wizerunku "Cygan - ofiara", a w momentach, gdy pewne środowiska próbują narzucić taką retorykę, autor ukazuje szerszy kontekst i perspektywę. • Książka jest dość rozbudowana, zawiera 320 stron podzielonych na 14 rozdziałów. Napisana dynamicznie i logicznie, trzyma czytelnika w napięciu i dostarcza solidnej dawki wiedzy. • Jest to konkretna i wartościowa lektura, którą gorąco polecam.

Moja ocena: 8/10 "Pinokio" autorstwa Carla Collodiego (właściwie Carlo Lorenzini) to dzieło, które zasługuje na szczególne uznanie ze względu na swój głęboki przekaz pedagogiczny. Ujęła mnie przemiana, jaka zachodzi w głównym bohaterze, ale jeszcze bardziej poruszyło mnie to, jak autor ukazuje konsekwencje postępowania. Za każdym razem, gdy Pinokio popełnia coś niewłaściwego, musi ponieść tego konsekwencje. • Co więcej, Pinokio jest postacią o charakterze paradoksalnym, wręcz tragicznym. Ubolewam nad tym, że w powszechnym odbiorze Pinokio często sprowadzany jest jedynie do postaci, której nos rośnie od kłamstw. Owszem, jest to ważny element fabuły, ale warto zwrócić uwagę także na jego wewnętrzną przemianę, która nadaje książce głębi. • Książka jednoznacznie potępia lenistwo i głupotę, a pochwala pracowitość i chęć nauki. Ukazuje, czym jest oddanie i lojalność, jednocześnie przestrzegając przed naiwnością i bezmyślnym postępowaniem. • "Pinokio" to wspaniała lekcja życia, pełna mądrości i wartości, które są aktualne również dziś. Jest to lektura, która zasługuje na to, by być czytana i analizowana nie tylko przez dzieci, ale także przez dorosłych. • jest to bajka, i należy czytać to jak bajkę -

Moja ocena: 2/10 "Czarne lato. Australia Płonie" autorstwa Szymona Drobniaka niestety nie zasługuje na pozytywną ocenę. Choć książka jest niesamowicie pięknie wydana – elegancka okładka, kremowy papier – to niestety, na tym kończą się jej zalety. • Głównym problemem tej publikacji jest brak klarowności co do jej tematu. Czy jest to książka o pożarach trawiących Australię? Czy może o śladzie węglowym autora, a może nawet o samym autorze? Trudno jednoznacznie stwierdzić, co chciał przekazać autor, co sprawia, że lektura pozostawia czytelnika z poczuciem dezorientacji. • Chciałbym podkreślić, że nie zamierzam umniejszać osiągnięć Pana Szymona Drobniaka, który jest Doktorem Habilitowanym, a ten tytuł zdobył w bardzo młodym wieku, co zasługuje na duże uznanie. Niestety, sama książka wydaje się być niewypałem. • Książkę czyta się szybko, a opisy przyrody momentami przypominają "Śmierć pięknych saren" Ota Pavla, co może być pozytywnym elementem dla niektórych czytelników. Jednak klimat książki i jej styl nie wystarczą, by uczynić ją wartościową pozycją. • Podstawowe pytanie, które nasuwa się po lekturze, brzmi: czy to jest reportaż? Niestety, trudno znaleźć w niej wyraźną strukturę czy jasny przekaz, który char­akte­ryzo­wałb­y dobry reportaż. • Podsumowując, mimo imponującego wydania, "Czarne lato. Australia Płonie" pozostawia wiele do życzenia. Jest to pozycja, która może zaskoczyć, ale niestety nie w pozytywnym sensie.