Książka o arabskich korzeniach Hiszpanii, od ok.711r. do współczesności. Dawno nie przeczytałam tak dobrej pozycji reportażowo-historycznej: bardzo pojemnej treściowo a jednocześnie przystępnej, mega wciągająco napisanej. Nie miałam pojęcia jak wielka część moich wyobrażeń o hiszpańskości NIE JEST ZWIĄZANA z popularnymi polami skojarzeniowym które wbija nam do głów szkoła i kultura popularna jako "słoneczne i kolorowe kultury śród­ziem­nomo­rski­e", "katolickie korzenie Hiszpanii", "faszystowska/frankistowska Hiszpania" itp., TYLKO ma rodowód arabski, żydowski, romski i/lub jest mieszanką wszystkich wyżej wymienionych. Jak zwykle, rzeczywistość okazuje się bardziej złożona, płynna, nic nie jest jednoznaczne; konwiwencja w przeszłości (pojęcie wytłumaczone w książce) daje nadzieje na przyszłość.

Słaby komiks: ładny ale powtarzalne obrazki, biseksualność jako skandalizująca cecha Łempickiej rozciągnięta właściwie do jedynego wątku komiksu co czyni fabułę najzwyczajniej nudną, płytkie i toporne dialogi (głównie przywitania przyjaciół i zachwyty nad artystką i niep­owta­rzal­nośc­ią dekadenckiego towarzystwa). Pod koniec krótka biografia Łempickiej, moim zdaniem jakoś trudna do czytania/niek­omun­ikat­ywna­. Całość jest przekładem z francuskiego, w czym upatruję przyczyny niewypału: być może w oryginale sam komiks brzmi barwniej + tłumacz chcąc być konkretny w bio, jakoś się pogubił.

Dużo ciekawych informacji, przyjemnie się czyta. To taki (dobry) pierwszy (ale jednak tylko) kroczek w zdobywaniu wiedzy o Hiszpanii, tworzy bardzo ogólny i powierzchowny pejzaż tego kraju.

Książka pełna opowieści o ludziach i miejscach, osadzonych w Historii (tej bezosobowej, pełnej wielkich wydarzeń, dzięki czemu zyskuje ona wymiar jednostkowy). Jest zbiorem ciekawostek o regionie ale rozbudowanych, wykopywanych z głębi, a nie takich na dwa zdania i kropkę. Obejmuje nie tylko Bieszczady polskie, ale też ukraińskie i słowackie, przyrodę i jej poskramianie, kulturę Rusinów i wysiedlenia ludności. Oprócz warstwy krajoznawczej Robiński niesamowicie oddaje klimat miejsc i emocje towarzyszące podróży. Trzy miesiące temu przeszłam GSB i przemierzanie beskidzkich zarośli, dzikich sadów, wspinaczki na szczyty czy spotkania z jaworami odczuwałam bardzo podobnie. Jestem zachwycona książką Kiczery, która okazała się jeszcze lepsza od Hajstrów (którą też wysoko cenie)!

Specyficzna pozycja dla wielbicieli historii społeczno-kulturowej, designu (przede wszystkim tego codziennego i własnoręcznego) lub artefaktów rodem z PRL. Mnóstwo pogrupowanych przedmiotów, konkretne przykłady, opisy, odniesienia i interpretacje. Wg mnie najciekawsze rozdziały: o monidłach, małych plastikowych figurkach i nośnikach muzycznych. Na minus: oczekiwałam więcej ilustracji.