„Eksperyment Utopia” to zapiski psychologa Dylana Evansa, na temat prze­prow­adzo­nego­ przezeń doświadczenia: autor postanowił stworzyć wioskę zupełnie odciętą od dóbr cywilizacji, na wypadek globalnej katastrofy. Chciał sprawdzić, czy współczesny człowiek poradzi sobie w post-apokaliptycznej rzeczywistości. Eksperyment jest dość ciekawy, choć narracja momentami nużyła. Niemniej jednak w czasach niepokojów o przyszłość i kondycję naszej planety jest to pozycja wciąż aktualna.

"Szeptucha" jest powieścią, która łączy w sobie cechy romansu i fantastyki . Choć za pierwszym gatunkiem nie przepadam, książka ujęła mnie kreacją świata przedstawionego. Autorka miała ciekawy pomysł, polegający na osadzeniu losów głównej bohaterki (i zarazem narratorki) w alternatywnej historii Polski. Opisywana rzeczywistość jest bowiem konsekwencją decyzji Mieszka I, który w ubiegłym tysiącleciu postanowił nie przyjmować chrztu. W tym świecie obywatele obchodzą zatem Noc Kupały zamiast Nocy Świętojańskiej, Jare Gody zamiast Wielkanocy itp. Wyjątkowość tego świata jednak nie polega wyłącznie na tym, iż Polacy wyznają pradawną wiarę, ale – jak się z czasem okazuje – istoty z kart mitologii słowiańskiej tutaj istnieją naprawdę.

Opowiadania – jak w tytule – „bizarne” a więc „dziwne”, „kuriozalne”, „cudaczne”, ale zasługujące na uwagę. Niektóre mogłyby wydarzyć się dziś, inne są fantazją na temat przyszłości lub naszych rytuałów, które zyskują tu zupełnie inny wymiar. Największym zaskoczeniem dla mnie były właśnie te elementy fantastyczne – nowość w dorobku Tokarczuk. Bardzo polecam zbiór opowiadań wszystkim, którzy lubują się w nieoczywistej lekturze.

„Ucho igielne” – jak większość pozycji w dorobku autora, wymaga nieśpiesznej lektury. Myśliwski zdążył już przyzwyczaić czytelników, do nostalgicznej, refleksyjnej prozy – tak jest i w tym wypadku. „Ucho igielne” to zetknięcie przeszłości z przyszłością – bohatera w czasach młodości i w podeszłym wieku. To spotkanie dwóch bytów, będących przecież tą samą osobą, staje się pretekstem do zastanowienia nad egzystencją i przemijaniem, jak i do stawiania sobie pytań „co by było gdyby?”, które tak często nam towarzyszą w trakcie wędrówki przez życie.

Książka, jak tytuł wskazuje, ma formę dziennika. Są to zapiski lekarza ginekologa. Opisuje on przypadki różnych pacjentów (częściej pacjentek), z którymi miał styczność w trakcie rozwoju swej kariery. Ponadto dzieli się przemyśleniami dotyczącymi wyboru zawodu, zarobków i podejścia do pracy. Choć wiele sytuacji było zabawnych, znalazły się też takie, które nieco przerażały. Z jednej strony jest to ciekawe spojrzenie z perspektywy lekarza, z drugiej – książka momentami była nudnawa. Jeśli jednak ktoś jest ciekawy, jak wygląda praca zza drzwi gabinetu to polecam tę pozycję.