Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Silvi Avallone. • Opowieść o dwójce ludzi, którzy spotkali się przypadkowo, o ich bagażu życiowym, o przeszłości, która wisi nad każdym z nich. • Ogólnie nie jest to zła książka, napisana ładnym językiem. • Ale ma tak dużo opisów nic nie wnoszących że po prostu w pewnym momencie staje się nudna. • Drugi raz bym jej nie przeczytała.

Nie jest to książka górnych lotów, ale lekka i dość naiwna która może być przerywnikiem między trudniejszymi lekturami. • Da się przeczytać.

Paulina Świst jest jedną z moich ulubionych autorek.Można ją lubić lub jej nie znosić. • Ja w jej książkach znajduję wszystko: morderstwa, które nie zawsze okazują się oczywiste, humor, który niejednokrotnie rozładowuje napięcie między bohaterami, cięty język i świetne riposty, trochę pikanterii. • To wszystko sprawia że jej książki nie są nudne i dobrze się je czyta. • Tę również.

Coś wyraźnie nie zaiskrzyło między mną a najnowszą powieścią A.Dzierżka. • Ta książka nie broni się pod żadnym względem. Kiepska fabuła, absurd za absurdem, beznadziejnie plastikowe postaci i brak jakiegokolwiek realizmu, nie wspominając już o klimacie, to wszystko co mogę napisać po przeczytaniu tej powieści. To cud, że wytrwałam do końca.

"W rękach diabła "to niby romans z wątkiem mafijnym. • Jak dla mnie to ta książka nie sprawdza sie ani jako erotyk, ani jako romansidło, ani jako opowieść o mafijnym życiu. • Słaba od samego początku. • Bohaterowie płytcy, sytuacje absurdalne i nierealne, brakuje rozwinięcia niektórych wątków. Dziwne zachowania głównych bohaterów. Szantaże, kłamstwa, manipulacje, nic nie wnoszące. Kobieta w tej książce traktowana jest jak g*wno, nie ma nic do powiedzenia. Blair jest tylko środkiem do celu, więc jakim cudem zakochała się w Calebie? • Plus taki że błyskawicznie się czyta, brak zbędnych opisów, więc szybko miałam ją z głowy.