Czy to na serio napisała Penelope Ward? • Straszna...To najsłabsza książka autorki, którą do tej pory przeczytałam. • Zdecydowanie ogromny zawód. • Denerwowało mnie w niej prawie wszystko: bohaterowie, wydarzenia, sceny erotyczne, dramaty z przeszłości. Nie mogłam zidentyfikować się z postaciami tej książki. Nie rozumiałam ich codziennego postępowania.. Dialogi w książce doprowadzały mnie do szału. • Książka strasznie mdła, nijaka, słodka. To co zupełnie mi nie pasowało (o zgrozo!) to sceny erotyczne kompletnie nie trafione zupełnie nie pasujące do całości jakby oderwane i doklejone na siłę a już zwłaszcza przygoda z korkiem do wina ;) Przez cały czas miałam świadomość,że "siedzę" w wymyślonej historii, wszystko było ZBYT- zbyt łzawe, zbyt ckliwe, zbyt słodkie, zbyt szybko, zbyt idealnie. Bohaterom zabrakło charakterów, wydarzeniom realności a uczuciu fajerwerków. • Bardzo lubię tę autorkę ale książką mnie nie porwała była dla mnie nudna przygnębiająca i przewidywalna. • Na pewno znacznie wolę te książki, które pisze ona wraz z Vi Keeland.

Bardzo dobry thriller psychologiczny. • Ukazuje pułapki ludzkiej pamięci oraz naszą podatność na sugestie i manipulacje. Przedstawia także wpływ traumatycznego dzieciństwa na dalsze życie. • Fabuła książki zaczyna się bardzo powoli, ślamazarnie, i raczej przez całą powieść nie za bardzo przyśpiesza, co jest wielkim atutem. Powoli autorka dorzuca garstkę informacji, która pozwala snuć fantazję, że wiemy jaka jest prawda i kto jest zabójcą kobiet, ale nic bardziej mylnego. • Książka bardzo ciekawa, chociaż temat ciężki. Walka samemu ze sobą, po tragedi która trwała od zawsze. Czy leki pomagają, czy wręcz przeciwnie? Czy można ufać policji ,lekarzom ,sobie ? Odpowiedź znajdziecie w książce, którą dobrze i szybko się czyta. Polecam.

"Leo" to już siódmy i ostatni tom cyklu "Bezlitosna siła" kończący historię chłopaków z Panta Rhei. • Tym razem mamy tutaj Leona i Kasię którzy mimo iż poznali się dawno temu dopiero teraz zapałali do siebie uczuciem. • Książka klimatem nie odbiega od poprzednich tomów serii, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać. Całość satysfakcjonująca, historia z gatunku tych lekkich i na swój sposób przewidywalnych. Lubię ten klimat. • Pióro autorki jest niezwykle lekkie i przyjemne, przez co książkę czyta się dosłownie w mgnieniu oka. Autorka nie zagłębia się w niepotrzebne opisy, mamy tu zdecydowanie same konkrety, przez co czytelnik napewno nie będzie się nudził. • Autorka oczywiście poraz kolejny pokazała siłę przyjaźni, jaką otaczają się członkowie Panta Rhei oraz Fundacji Demi Help, co bardzo mi się podobało. Świetnie spędziłam czas z tą książką i bardzo żałuję, że to już koniec perypetii bohaterów ten serii, którzy mają szczególne miejsce w moim sercu! Polecam! • Są takie książki, serie, z którymi absolutnie nie chcemy się rozstawać. • Zapewniam was, że ja mam tak z BEZLITOSNĄ SIŁĄ.

Ciekawa opowieść o porwaniu samolotu, równolegle w tle zaskakujące samobójstwo. • Dobrze mi się czytało, bo książka od początku trzyma w napięciu, a akcja cały czas się rozwija. Ciekawa i zaskakująca fabuła, wciągająca i emocjonująca. Zawiera kilka dość brutalnych scen. Ponoć jest tu sporo "lotniczych" niedociągnięć, ale mnie to nie przeszkadzało - jestem w tych sprawach zuepełnym laikiem. • Rozdziały jak to zwykle w książkach napisanych przez Mroza, kończą się w taki sposób by człowiek czytał i czytał bez końca. • Mnie książka wciągnęła od pierwszych stron.

Lekka książka o zagmatwanej miłości dwojga ludzi, którzy są blisko siebie a mimo wszystko bardzo daleko. • Napisana prostym i lekkim językiem, czyta się szybko i przyjemnie.