"To, co niewidoczne, będzie teraz zobaczone. To, co nieslyszane, będzie teraz wysłuchane. Grzechy twojego ciała staną się moimi i w milczeniu zabiorę je ze sobą do grobu." • Czternastoletnia May za kradzież bochenka chleba zostaje skazana na społeczne wyklęcie oraz brutalne napiętnowanie i zostaje Zjadaczką Grzechów, kobieta, która musi wysłuchać grzechów umierających, a później zjeść posiłek odpowiadający konkretnym grzechom. • Jednak mimo wyklęcie i potępiania May wierzy z dobro, sprawiedliwość i zbawienie, dlatego, gdy podczas jednej z ceremonii Zjadania widzi posiłek, którego nie było na liście pokarmów za grzechy rozpoczyna samodzielne i niezwykle niebezpieczne śledztwo, aby dowieść prawdy i oczyści imię zmarłych... • Fascynująca i dość smutna powieść, jednak godna polecenia 😉

Cóż... O tym, że kondycja naszej polskiej medycyny kuleje wiemy wszyscy, jednak psychiatria, jako jedna z dziedzin medycyny, leży i kwiczy... • Jak pomóc ludziom w kryzysie chorobowym skoro nie ma ani narzędzi, ani personelu, ani chęci a czasem nawet wiedzy ? Brutalna rzeczywistość z jaką muszą mierzyć się zarówno ludzie chorzy psychicznie, jak i ich najbliżsi... • Początek problemu tkwi w nas samych, nasze społeczeństwo ( i pewnie nie tylko nasze, ale o nim właśnie mowa w książce ) nie akceptuje chorób psychicznych, od razu stygmatyzuje osoby nią dotknięte, nie dopuszczamy też myśli, że sami możemy być kiedyś w takiej sytuacji.. wstydzimy się, od razu nastawiony na " stracenie" , no bo jak inaczej ? Osoby z epizodami psychicznymi mają problem ze znalezieniem pracy, przyjaciół, wsparcia... • Istnieje oczywiście idea rozwijania pomocy i liczę, że się spełni, wręcz nawet sobie tego życzę 🙂 • Chciałabym mieć świadomość, że gdy mój umysł czy dusza zachoruje trafię pod opiekę ludzi, którzy mi pomogą, uratują a nie nafaszerują lekami i odeślą do domu... • Potrzebna jest nam edukacja psychologiczna i psychiatryczna, żebyśmy wiedzieli co się dzieje zarówno z nami, jak i ludźmi wokół, jak reagować, jak pomóc, gdzie się zgłosić... • Książka przerażająca, bo opisująca bolączki prawdziwych, chorych i zagubionych ludzi, którzy chcą pomocy, aby móc normalnie (w miarę własnych możliwości ) funkcjonować, co jest możliwe, choć niezwykle trudne...

Cóż...jak dla mnie to raczej obyczajówka z dobrze rozwiniętym wątkiem thrillera psychologicznego .. wciąga, ale jest dość przewidywalna, no i smutna.. książka pokazuje jak niepewna jest nasza przyszłość, jak świat, który nas otacza może nagle legnąć w gruzach.. jak krucha bywa nasza psychika... • Czy naprawdę wszystko co obecnie posiadamy, do czego dążymy pozostanie z nami na zawsze ? Czy to, że coś wydaje nam się z pozoru wręcz idealne - faktycznie takim jest ? • Connie - nasza główna bohaterka przekonuje się, że każdy wybór niesie za sobą ogromne konsekwencje, a ludzie, którzy podają się za naszych przyjaciół w rzeczywistości okazują się tymi, którzy najmocniej ranią...

"Kobieca natura ma to do siebie, że jest cykliczna. Dotyczy to również kobiecego szaleństwa. Związek między cyklami obłąkania a menstruacją jest w większość przypadków oczywisty, kiedy zatem ustaje menstruacja, bardzo często ustaje też szaleństwo". • Powyższy cytat jest teorią, która kierował się lekarz prowadzący od roku co najmniej 1891 szpital dla kobiet z zaburzeniami psychicznymi. W książkę poznajemy losy kilku kobiet, które zamiast do więzienia trafiły na wyspę, z której miały już nigdy nie wrócić. Kristina - pozbawiła życia dwoje swoich dzieci, bo chciała odpocząć, wyspać się , tak po prostu. Po przebudzeniu nie pamiętała co zrobiła, a gdy prawda do niej dotarła postradała zmysły i trafiła na wyspę, gdzie po kilkudziesięciu latach zmarła. • Elli- 17- letnia dziewczyna szukająca miłości i spełniania została odesłana przez rodziców na wyspę, a tu poznała Karin , która nie zna życia poza archipelagiem. • Nad nimi wszystkimi czuwa pielęgniarka- Sigrid. • Niesamowita opowieść i szaleństwie, miłości, samotności, strachu, niezrozumieniu. Jednak ukazuje się tu też nadzieja .. Nadzieja na to, że niezależnie od czasów i miejsc, w których się znajdziemy możliwe jest wszystko, zarówno budowanie przyjaźni, jak i miłości . Poruszająca , niewątpliwie pozostanie w naszej pamięci, zwłaszcza , że oparta jest na prawdziwych wydarzeniach .

Powrót do miejsc, w których nie mamy żadnych pozytywnych wspomnień bywa trudny lecz czasem niestety nieunikniony. • Łucja Buchta po zaginięciu swojej nastoletniej siostry musi wrócić do miejsca, które obiecała zostawiać na zawsze za sobą.. czy powrót do "domu" pomoże naszej bohaterce w odnalezieniu prawdy o sobie i swojej rodzinie ? Czy w "rodzinnym " mieście jest ktoś, kto choć przez chwilę za nią tęsknił ? • Czy Łucja odnajdzie osobę odpowiedzialną na śmierć siostry ? I pytanie podstawowe - czy znamy tak naprawdę bliskie nam osoby; czy możemy im ufać , polegać na nich ? Czy raczej jesteśmy całe życie zdani sami na siebie ? Polecamy 😊