4 częściowa saga norweska... ale nie uciekajcie od niej sugerując się "sagą" czyli pseudo naciąganym tasiemcem, który prowadzi donikąd. Absolutnie. Saga w tym przypadku może być anty-reklamą tych powieści, które są kunsztem same w sobie... • ZIEMIA KŁAMSTW to 1 część niebywałej przygody, na którą nie każdy da się porwać. Bo treść wesoła raczej nie jest, ale po kolei,... • Anna słabnie, zostaje w łóżku i leży. Ma 80-lat i nigdy nie leżała cały dzień, ani kolejny, zawsze rytualnie robiła śniadania, parzyła kawę i jednocześnie sprawiła, że syn i mąż stali się całkiem zależni od niej. sami nie potrafili nic, nie wiedzieli gdzie co jest pochowane w szafkach kuchennych, ani jak się robić coś dobrego i prostego. maż siedziałby przy pełnym chlebaku i przepełnionej lodówce, a umarłby z głodu... I właśnie ta Anna pewnego dnia tak słaba ląduje w łóżku, by po kilku dniach trafić do szpitala i tu też umiera. Zostawia doroslego syna Tora, który potrafi zajmować się jedynie świniami i męża, biernego mieszkańca domu nie potrafiącego robić nic. • na pogrzeb zjeźdza rodzeństwo Tora - Erlend (homoseksualista od 12 lat nie mający z nikim z rodziny kontaktu), Margido (od 7 lat nie wstępujący do domu, organizator pogrzebów) oraz Torrun - córka Tora, która zna ojca z rozmów telefonicznych. Taki zlepek ludzi, którzy zawsze wolni od siebie i swojego towarzystwa nagle spotyka się i musi ze sobą udając średnią radość spędzić zgodnie czas. A jest to nad wyraz trudne, przerasta ich nawet. Ich wzajemne rozmowy są o niczym, unika się tematów, które bolą i od lat nie były poruszane, a które ich poróżniły. Nie patrzą na siebie jak rodzina, wprost przeciwnie, gardzą sobą w dziwny sposób, starają się, ale nic nie wychodzi, jest jeszcze gorzej, ich usmiechy to krzywe grymasy i pochylenia głowy dla łatwiejszego przetrwania tych wlokących się godzin. • jednak czas pogrzebu wypada po wigilii - trzeba pomyśleć o stole, posiłku, o wystroju i zgodzie. czy to aby nie zbyt wiele jak na jedną rodzinę? czy ten święty czas będzie azylem dla złośliwych zdań, które odejdą w niepamięć czy może jednak katalizator jednego słowa wyzwoli z każdego wulkan furii? dorośli ludzie, których życie niczego nie nauczyło. I ktorzy niczego nie chą się nauczyć. wolą tkwić w swoich formach, pewnych i bezpiecznych. wspólnie nie potrafią nic. • a szkoda, bo każdy ma jakiś dar, smykałkę, coś czego drugie nie ma. i zamiast wzajemnie się jakoś uzupełniać, czy kompensować stają się wrogami. • i każdego wypełnia gorycz, zbierana przez lata, trudna do połknięcia, wiecznie niestrawiona. każdego trzyma w ryzach gorycz tych utraconych dni, tych które nadejdą i wieczny problem z sobą samym. Gdzie iść? co robić? razem, czy po staremu? • wiele pytań i wiele pustki. • czytamy, włazimy w tą rodzinę i wraz z nią szukamy właściwego rozwiązania. Ale czy takie w ogóle istnieje? • teraz szybko czytam 2 część - nie mogę przestać mimo, że gorycz i we mnie puchnie....

druga część czterotomowej sagi norweskiej.. i zacznę tytułem wstępu jak przy 1 tomie - nie uciekajcie od niej sugerując się "sagą" czyli pseudo naciąganym tasiemcem, który prowadzi donikąd. Absolutnie. Saga w tym przypadku może być anty-reklamą tych powieści, które są kunsztem same w sobie... • W tym tomie bardziej wchodzimy w prywatne życie każdego z bohaterów, bliżej poznajemy ich kontakty z ludźmi i z rodziną, jaką teraz tworzą - czy tego chcą, czy nie. Jednemu otwierają się oczy na to, co Bóg daje i zabiera, drugiemu nagle brak spokoju i nudy dotychczas prowadzonego życia, jest i ojciec-nie ojciec - wiecznie tkwiący w fotelu przed telewizorem lub z książką na kolanach, którego każdy woli omijać, a który wie więc niż się innym wydaje... Jest i alkoholik pośród nich, który wpada w nałóg pijąc w samotności, a co gorsza - alkoholem popija leki przeciwbólowe....całą fiolkę.... • ta rodzina nie jest szczęśliwa.

Ten film to majstersztyk wciągania widza w fabułę. Przez dynamikę akcji i tego, co się dzieje na ekranie, a dzieje się dużo i szybko. Młody chłopak wozi autem bandytów napadających na banki. Jego opanowanie kierownicy i brawura każdemu bez mała sprawi, że szczęka opadnie. Plus świetna obsada i ... co może wydawać się dziwne, dobre dialogi. • Jest jednak coś, co działa na niekorzyść tego filmu -okładka. Różowa, jak zapowiedz filmu disco polo z polskimi aktorami. A to jest niewiarygodnie dobry film akcji;) polecam.

Trójka doborowych aktorów, którzy z wiekiem nabierają smaczków, jak leżakujące w piwnicy wino. Każdy z roku (bagatela!) 1934-1940 i jacy dziarscy na ekranie. I oglądając ich ma się wrażenie, że gra aktorska jest dla nich zabawą, przyjemnością i miłym spędzeniem wspólnego czasu. Bawią się słowami, nabijają ze starczych bólów, z kłopotów z pęcherzem, czy choćby z samych siebie. Nie jest tylko śmieszne zajęcie domów przez bank i odebranie wypracowanej i należącej się emerytury. I właśnie te kłopoty sprawiają, że postanawiają napaść na bank... który ich okrada. Bo jak to jest możliwe, że nagle jesteś emerytem-biedakiem i nie stać cię na kupno ciasta, na jakie masz akurat ochotę♥? I chyba to staje się jednym z największych bodźców do podjęcia tak ryzykownego kroku jak....obrobienie banku

Mistrzowska rola Roberta Deniro. Bez udawania, czy specjalnego wciągania się w trudność, której on nie widzi, bo jest tak dobrym aktorem, że każdą rolę rozgryza jak zawodowiec. • Tym razem sprawa dotyczy oszusta, człowieka który przez lata zbudował imperium ...na pieniądzach rzekomych inwestorów. Prawda jest taka, że firma istnieje, ale kasa pusta, a cały potentat to fikcja. Co zostawi dzieciom? Jak na te słowa zareaguje żona? Co się stanie z głównym bohaterem? i co najwazniejsze - kto się okaże przyjacielem, kto rodziną, kto wrogiem? Nawet widz ma kłopot z tymi dylematami.