Co może pójść nie tak? Czy może być gorzej? Nie zawsze jest tak jak sobie coś zaplanujemy. • „Niespokojni ludzie” to historia napastnika i zakładników, która rozgrywa się w kamienicy szwedzkiego miasteczka. Zarówno przestępca, zakładnicy jak i policjanci prowadzący sprawę okażą się nieszablonowi. Opowieść przedstawiona przez Backmana jest nietuzinkowa. Jak się okaże, paradoksalnie, czytelnicy będą kibicować rzekomemu przestępcy. I paradoksalnie cała historia skończy się happy endem. Dla wszystkich. • „Niespokojni ludzie” w opinii wszystkich klubowiczów okazała się udaną powieścią i godną polecenia.

John Hooper, brytyjski dziennikarz, rezydujący w słonecznej Italii, opisał mieszkańców Półwyspu Apenińskiego, ich życie, zwyczaje, obowiązujące, często pełne kontrastów, prawa, ciekawostki. • Klubowicze w trakcie spotkania wymienili się też spostrzeżeniami i wrażeniami w oparciu o własne doświadczenia związane z Italią. • Można powiedzieć za jedną z najbardziej znanych w XX w. włoską dziennikarką i pisarką Orianą Fallaci: „To taki podzielony kraj, nasza ojczyzna. Tak sekciarski, tak zatruty przez stare waśnie plemienne!”. I niech ten fragment z „Wściekłości i dumy” tejże autorki posłuży za puentę.

Patchwork na cztery historie • Tematem rozmowy podczas marcowego spotkania DDK „Skorosze” była książka Joanny Bator „Gorzko, gorzko”. Powieść laureatki Nagrody Literackiej „Nike” wzbudziła wiele emocji i stała się zarzewiem gorącej dyskusji. Wprawdzie nie wszystkim przypadły do gustu naturalistyczne opisy, których Bator nie skąpi czytelnikowi, jednak nie przesłoniło to nam tego, co stanowi istotę powieści. Pasjonująca historia czterech kobiet żyjących w różnych czasach i dziedziczonej przez nie z pokolenia na pokolenie traumy nie pozwalają przejść obojętnie żadnemu miłośnikowi książek. Tym, co mocno spaja losy bohaterek, jest krępujący je łańcuch samotności i utraty, który skutecznie uniemożliwia im doświadczenie w pełni miłości i wolności. Udaje się go przerwać dopiero najmłodszej z nich, Kalinie. Powieść po mistrzowsku doprawiona szczyptą czarnego humoru, groteski i realizmu magicznego jest przystępna w odbiorze mimo poruszanych bolesnych i zawikłanych spraw.MP

Marta – główna bohaterka pochodzi z nieco dziwnej rodziny. Poznajemy ją w dniu jej czterdziestych urodzin, a właściwie przyjęcia urodzinowego, które dla niej zorganizował mąż. Nie znając historii Marthy możemy powiedzieć, że ma całkiem udane życie. Jednak nasza bohaterka od prawie ćwierć wieku zmaga się z chorobą psychiczną, której nikt nie potrafi zdiagnozować. Choroba, której rozwój obserwujemy, jest ukryta i nigdy nie wiadomo, kiedy ją dopadnie i na jakiś czas wykluczy ją z normalnego życia. Wprawdzie Martha chodzi od lekarza do lekarza, jednak nie otrzymuje odpowiedniej pomocy. Dopiero przypadek sprawia, że zostaje prawidłowo zdiagnozowana. • Książka wywołała gorącą dyskusję, ponieważ porusza ważny temat – choroby psychicznej, która w świadomości społeczeństwa pozostaje chorobą wstydliwą, a osoba chora na nią cierpiąca często jest wykluczana, niezrozumiana. • „350 mln ludzi na świecie zmaga się z depresją. Z nieoficjalnych szacunków wynika, że w Polsce ten problem może mieć nawet 10 proc. społeczeństwa. Większość nie dostaje odpowiedniej pomocy lekarskiej, walczy z chorobą w zaciszu własnego domu. Chorzy dobrze się maskują – o toczącej się chorobie mogą nie wiedzieć nawet najbliżsi. Depresja atakuje niepostrzeżenie — człowiek staje się zobojętniały, traci zainteresowania, nie czuje radości.” (źródło: medomed.pl) • „Smutek i rozkosz” powinien przeczytać każdy dorosły czytelnik, aby lepiej zrozumieć osobę chorą i sposób jej funkcjonowania w społeczeństwie. Książka nie jest łatwa, ale czyta się ją płynnie i szybko, ale przede wszystkim porusza ważny temat społeczny. • Gorąco polecam tę wartościową lekturę. • ~EF • Narratorką i główną bohaterką powieści jest Martha – czte­rdzi­esto­letn­ia kobieta, która nie do końca radzi sobie z własnym życiem. Martha cierpi na tajemniczą chorobę psychiczną (domyślamy się, że chodzi o jakąś odmianę depresji). Prawie każdy dzień jej życia jest wypełniony walką i cierpieniem odczuwanym wręcz fizycznie. Przez lata zmaga się z dolegliwościami, długo nie potrafiąc nazwać swojej choroby. Kiedy wreszcie trafia na lekarza, który stawia trafną diagnozę i przepisuje odpowiednie leki, zaczyna dostrzegać szansę na funkcjonowanie bez bólu. Z chorobą walczy nie tylko Martha, ale także jej najbliżsi, którzy starają się jej pomóc i uczą się, jak żyć z tak trudną osobą. Bohaterka pracuje zawodowo, dwukrotnie wychodzi za mąż, mierzy się z zagadnieniem posiadania dziecka. Choroba niszczy ją, jej relacje z ludźmi i ambicje. Martha opowiada o sobie, łącząc olbrzymi smutek, złość, huśtawkę nastrojów z czarnym humorem i ironią. • Mimo trudnego tematu powieść czyta się jednak bardzo lekko, a to właśnie za sprawą przewijających się regularnie dowcipnych, niekiedy absurdalnych, a czasem sarkastycznych fragmentów. • ~MP

Jest to zdecydowanie moja ulubiona książka ze wszystkich. • Zupełnie skradła moje serce. • Delia w swej bestsellerowej powieści ukazuje historię Caterine Klark, samotnej młodej dziewczynki, mieszkającej na mokradłach w Karolinie północnej. Jako dziecko została porzucona przez matkę i rodzeństwo, pozostawiona z ojcem alkoholikiem, który znęcał się nad całą rodziną. W krótce Kya została zupełnie sama, wśród natury, która ją wychowywała. • W książce zawarte są wątki miłosne, dotyczące bohaterki i jej wielbicieli, są one nieco skomplikowane. W powieści zawarty jest również wątek morderstwa jednego z chłopców, który miał po części wpływ na życie głównej bohaterki. Są dość mocne dowody na to, że to właśnie ona stoi za tą zbrodnią. Lecz czy to faktycznie ona się tego dopuściła? Jakie jeszcze sekrety skrywają się związane z tym zabójstwem? Gwarantuję, że zaskoczyć się zakończeniem tej sprawy. • Delia ukazuje w książce bardzo dużo opisów przyrody, dzięki którym możemy wyobrazić sobie dokładnie wszystkie rośliny, muszle, ptaki. Postacie są dobrze wykreowane, miejsca dobrze opisane. • Czyta się ją przyjemnie, natomiast jeżeli ktoś nie lubi aż tylu opisów, może być to męczące. Ma ona niesamowity klimat, pokochałam ją, tak samo jak i autorkę, zamierzam przeczytać inne powieści stworzone przez Owens. Julia