Książka „Kameliowy sklep papierniczy” japońskiej powi­eści­opis­arki­ swoją tematyką i lekkim piórem autorki znakomicie wkomponowuje się w przedświąteczny czas. • Jej bohaterka Hatoko, nazywana Poppo, prowadzi odziedziczony po babci sklep papierniczy. Oprócz sprzedaży artykułów papierniczych, pisze listy na zamówienia. By nadać właściwy klimat i sens korespondencji, za każdym razem próbuje zrozumieć, co łączy nadawcę z odbiorcą, bo list to nie tylko puste słowa, ale także relacje i więzi. Dziewczyna z każdym kolejnym listem coraz lepiej odnajduje się w nowej rzeczywistości, emanuje ciepłem, skromnością i pewnym dystansem do świata, budzi sympatię, aż chciałoby się przebywać w jej towarzystwie. Fabuła rozwija się powoli, w typowy japoński sposób. Czas wyznaczają pory roku, święta, niez­obow­iązu­jące­ spotkania i odwiedziny. Oprócz listów spoiwem dla całej historii są też więzi towarzyskie. Widzimy jak Hatoko przechodzi metamorfozę, otwiera się na ludzi i zaczyna cenić ich obecność w swoim życiu. • Książka „Kameliowy sklep papierniczy” niesie przesłanie aby radować się drobnymi przyjemnościami, dbać o relacje i do wielu spraw nabierać dystansu. • ~EF

Książka oparta jest na prawdziwych wydarzeniach i poświęcona niezwykłej osobie – lekarce Jolancie Wadowskiej-Król. „Doktórka” odważnie stawała w obronie najsłabszych – choć mogły ją za to spotkać nieprzewidziane represje. Lekarka w szopienickiej przychodni, całkowicie oddała się pracy i swoim małym pacjentom, chcąc zapewnić im namiastkę godnego życia. Pracowała od rana do nocy, nie dbając o swoje własne potrzeby, żeby tylko pomóc jak największej liczbie dzieci. Starała się dla nich o pobyty w szpitalach, wyjazdy do sanatoriów, a także o zamianę mieszkań z dala od huty i od skażonego środowiska. Książka pokazuje ciekawy obraz życia w latach siedemdziesiątych, a na tym tle niezłomną i nieprzeciętnie odważną w walce o prawdę postać ówczesnej lekarki. • ~EF

„Gorzki cukier” to opowieść o trudnej relacji między matką i córką. Historia jest oparta na retrospekcjach i przedstawiona z punktu widzenia córki, która mierzy się ze wspomnieniami z dzieciństwa. Jej matka od zawsze była buntowniczką, nie potrafiła podporządkować się przyjętym zasadom społecznym obowiązującym kobiety Indiach, ani nie chciała żyć jak posłuszna Hinduska. Porzuciła zaaranżowane przez rodziców małżeństwo, wstąpiła do aśramy, gdzie została kochanką przywódcy, a następnie wdała się w romans z artystą. Żyła jak „hipiska”, a w tym całym stylu życia, od dzieciństwa towarzyszyła jej córka Antara. Po latach, matka zapada na chorobę Alzheimera, a na córkę spada obowiązek opieki nad matką… „Gorzki cukier” to smutna i trudna opowieść, sięgająca do głębokich pokładów uczuć i poruszającej miłości. • ~EF

Mary Wollstonecraft i Mary Shelley, żyjące na przełomie XVIII i XIX w., matka i córka, które nigdy się nie poznały, pierwsza – autorka „Wołania o prawa kobiet”, druga – słynnego „Frankensteina”, obie weszły w trudne związki z mężczyznami i wychowywały nieślubne dzieci, pionierki feminizmu – przez większość życia walczyły o podstawowe prawa kobiet. • To im, jako dwóm niezwykłym kobietom, poświęcona jest pasjonująca i zarazem bardzo rzetelna biografia autorstwa Charlotte Gordon. Nagrodzona National Book Critics Circle Award książka pozwala obcować z żywymi pisarkami, kobietami z krwi i kości, które kochały, pogrążały się w depresji, walczyły, pisały, pracowały na swoje utrzymanie, podróżowały po świecie, rodziły dzieci i grzebały bliskich. Głoszonymi przez siebie ideami zostawiły daleko w tyle czasy, w których przyszło im żyć, płacąc za to ogromną cenę. A wszystko to jeszcze przed 30. urodzinami. Dziś dla nas to oczywiste, że kobiety studiują, tworzą, aktywnie uczestniczą w życiu społecznym i politycznym, piastują tzw. „męskie” stanowiska, wchodzą w związki partnerskie, samodzielnie wychowują dzieci. W Anglii sprzed ponad 200 lat było to nie do pomyślenia. • Gordon wykonała tytaniczną pracę (wystarczy zajrzeć do imponującej bibliografii), by pokazać swoje bohaterki wielowymiarowo w kontekście historycznym, literackim i filozoficznym oraz w ich prywatnym życiu. Zapraszamy do lektury. • ~MP

Marek Łuszczyna wziął na warsztat niszowy temat. Temat niewątpliwie ciekawy, ale bardzo trudny. Pamięć o drugiej wojnie światowej nadal tkwi w nas. O kobietach nazistkach wiemy niewiele. Kilka z nich – z długiego szeregu – które przewijają się w książce, to wyrachowane i pozbawione uczuć osoby. Zapatrzone ślepo w nazistowską ideologię. Posłuszne i brutalne. • Co ciekawe, te, o których mowa w książce Marka Łuszczyny, niekoniecznie były stracone w wyniku orzeczonych wyroków przez powojenne sądy. Ostatni proces jednej z antybohaterek „Złych…” odbył się rok temu w grudniu. Irmgard Furchner, sekretarka komendanta niemieckiego nazistowskiego obozu konc­entr­acyj­nego­ Stutthof, została skazana za współudział w zamordowaniu ponad 11 tys. osób. • Pozycja dla zainteresowanych • ~KD