Książka jest opowieścią o niezwykłej podróży w Himalaje wilczaka czec­hosł­owac­kieg­o – Diuny ze swoimi „dwunożnymi”. Historia została opowiedziana właśnie z jej perspektywy. Pani Agacie, autorce pozycji, udało się zrealizować coś niezwykle trudnego – połączyła barwną opowieść pieska, z ciekawostkami związanymi z obcą kulturą oraz nienachalnym poczuciem humoru. PSYsmak literacki wyszedł z tego wyborny! • Diuna od pierwszej strony wzbudza sympatię i zainteresowanie. Choć przeczytałam już wersję o Himalajach na czterech łapach „dla dorosłych” z zapartym tchem śledziłam kolejne PSYgody tego uroczego zwierzaka. • Już pierwsza książka „Wataha w podróży. Himalaje na czterech łapach” pokazała, że prócz niebanalnego tekstu, otrzymamy również miłe dla oka fotografie. W tym przypadku, kawał naprawdę dobrej roboty wykonała pani Ksenia Potępa. Ilustracje zdobiące pozycje nawiązują do feerii barw himalajskich szlaków i nieboskłonu. Portrety Diuny znakomicie pokazują psie postawy w zależności od ich nastroju. Widzimy zatem Diunę zadowoloną, zaciekawioną czy też w opałach. Jest to także rodzaj edukacji dla dzieci, by mogły rozpoznać odczucia swoich czworonogów. • Kamila Sośnicka •

No już, natychmiast, przytulaj mnie! – chciałoby się powiedzieć do pierwszej napotkanej osoby, po przeczytaniu tej uroczej książeczki. Jej bohaterami jest tata Niedźwiedź i syn Niedźwiadek. Pewnego ranka wybierają się na spacer, by przytulać każdego, kto pojawi się na ich drodze. Ale po co? – ktoś zapyta. Ano po to, aby mieć udany dzień. Taki sposób na dobry humor i miłe spędzenie czasu zdradził swojej latorośli tata Niedźwiedź. Okazuje się, że metoda naprawdę działa. Przytulanie jest „fajne” i choć niektórzy są nieco zaskoczeni wylewnością Misiów, to reakcje są jednak pozytywne. W trakcie swojej wędrówki po lesie przytulają bobra, łasicę, parę zajęcy, wilka, łosia, anakondę, gąsienicę oraz pana myśliwego. Spotkanie z każdym zwierzątkiem jest miniopowieścią. • Pozycja ta niesie proste, ale jakże ważne przesłanie – nawet niewielkie gesty znaczą wiele. Mogą poprawić nastrój, rozweselić, wzruszyć, stopić komuś lód w sercu. To co przykuwa uwagę, to fakt, że o przytulaniu, o czułych gestach rozmawia dwóch „mężczyzn”. Zapewne autor chciał przełamać stereotyp, że takie czyny zarezerwowane są przede wszystkim dla „słabszej płci”. A to przecież nieprawda. Mężczyźni również mogą (a nawet powinni) przytulać, dumnie z podniesioną głową! • Przy pozycjach dla dzieci, prócz treści, równie ważną rolę odgrywają ilustracje. „Proszę mnie przytulić” jest kolejną książką, do której ilustratorka Emilia Dziubak wykonała przepiękne, ciepłe rysunki. Kiedy się je ogląda, ma się nieodpartą chęć, by wszystkie te zwierzaki wyskoczyły ze stron, a my byśmy je przytulali, przytulali i przytulali. • Książka uzyskała Nagrodę Literacką Miasta Stołecznego Warszawy 2014 w kategorii literatura dla dzieci i młodzieży oraz wyróżnienie w Konkursie Książki Dziecięcej im. Haliny Skrobiszewskiej w 2013 roku. Ponadto została wpisana do katalogu Białych Kruków „White Ravens 2014”, książek z całego świata rekomendowanych przez Internationale Juge­ndbi­blio­thek­, a także na Listę Skarbów Muzeum Książki Dziecięcej. • Serdecznie polecamy! Przytulanie jest dobre na wszystko! • Kamila Sośnicka •

Autorka, tej przezabawnej, ale także rozwijającej zdolności językowe dzieci, książeczki, jest logopedą, pedagogiem szkolnym oraz pedagogiem twórczości. Zapewne jest także osobą o ogromnym poczuciu humoru i nieograniczonej wyobraźni. Wszystkie jej publikacje zostały stworzone tak, że wciągają dziecko w świat i przygody bohatera, a jednocześnie, zupełnie bezboleśnie dla malucha, ale zauważalnie dla dorosłych, uczą. Uczą słownictwa, wyraźnej wymowy, elokwencji i jak ciekawie opowiadać. Ponadto pobudzają wyobraźnię i rozwijają wysublimowane poczucie humoru. Nie zapomnijmy, że przy okazji zapoznawania się z książką, w sposób kreatywny spędzamy z dzieckiem czas. • Omawiana pozycja przedstawia przygody uroczej, ale niezbyt mądrej muszki Fefe, która wybrała się na wakacje do Hiszpanii. Jej historyjki są nieco chaotyczne i nie zawsze zgodne z prawdą. W związku z tym, dziecko ma okazję opowiedzieć towarzyszowi wspólnej lektury, co źle zrozumiał nasz mały owad i jak to naprawdę było. • Szata graficzna książki na najwyższym poziomie. Gorąco polecamy najnowsze dzieło pani doktor! • Kamila Sośnicka •

Nie zawsze bycie praktycznym popłaca. Może przez to boleć głowa albo trzeba brać tabletki na uspokojenie. Nie, że od razu bycie praktycznym jest złe. Ale może czasem „trzeba w życiu wyluzować”? Może zrobić coś, co nie zostało skrzętnie zaplanowane? A może zrobić coś tak szalonego i niepraktycznego, jak wzięcie i pokochanie kota? Może się wówczas okazać, że choć to takie szalone i niepraktyczne, ale przynosi radość. A przecież i ona jest w życiu potrzebna. • W tej pozycji niebanalne są ilustracje Adama Pękalskiego z elementami geometrycznymi nawiązującymi do twórczości Mondriana, a jednocześnie symbolizujące wszechobecny ład w życiu Praktycznego Pana. Pozycja naprawdę warta zapoznania! • Kamila Sośnicka •

”Baltazar wraca do domu” Katarzyny Wasilkowskiej • Dziś chcielibyśmy zaprezentować Państwu nasz nowy nabytek, książkę pt. ”Baltazar wraca do domu”, której autorką jest Katarzyna Wasilkowska, zaś ilustratorką – Marta Kurczewska. • Bez wątpienia, nie lada wyzwaniem jest wyjaśnienie najmłodszym takich abstrakcyjnych pojęć, jak prawda czy tolerancja. Ta wspaniała historia z pewnością bardzo ułatwi rodzicom przekazanie dzieciom takich istotnych wartości. Wydarzenia, jakie rozegrały się „we wsi pod lasem” na pewno pozwolą na lepsze zrozumienie tego, dlaczego nie warto kłamać ani oceniać kogoś negatywnie, tylko dlatego, że się od nas różni. Hmm… polecamy ją nie tylko dzieciom, ale także niektórym dorosłym:) • Kamila Sośnicka •