Książka głośna, głownie za względu na film, a jeszcze bardziej, ze względu na oskarową rolę Leonarda Di Caprio. • Determinacja - to chyba słowo najbardziej oddające ducha tej książki. Odwaga, ogromna siła woli, oraz niezwykłe szczęście, to kolejne cechy głównego bohatera książki, Hugh Glassa. • Hugh Glass (ur. ok. 1780 - zm.1833) to postać autentyczna. Faktycznie przeżył on atak niedźwiedzia i został porzucony w stanie agonalnym przez kolegów (Johna S. Fitzgeralda i Jima Bridgera). Przeżył jednak i przeszedł 320 km w poszukiwaniu zemsty. • Ta postać stała się kanwą do napisania książki. Do opisania jak się podnieść pomimo ogromnego bólu ciała, po ataku niedźwiedzia, ale także bólu ducha, że zostaje się porzuconym na pewną śmierć, przez współtowarzyszy wyprawy. • Autor w doskonały sposób opisuje walkę Hugh z pragnieniem, głodem i zimnem oraz z samym sobą. • Czy głównemu bohaterowi uda się dotrzeć do Fortu i odnaleźć swoich "przyjaciół" by dokonać zemsty dowiecie się z książki "Zjawa" Michaela Punke. Oczywiście, jeśli jeszcze nie znacie tej historii... TT

Niezwykła kobieta, niezwykła postać, niezwykła książka. Właściwie trudno ja streścić, tyle się tam dzieje! • Wspomnienia europosłanki Róży Thun to opowieść o wspaniałych osobach, miejscach i zdarzeniach losu. Pani Poseł opisuje swoje życie, niezwykle barwne, które zaczęło się na ul. Pijarskiej w Krakowie, gdzie przyszła na świat. Młoda Róża jeździ stopem po Europie ucząc się języków, pracuje jako kelnerka w barach oraz opiekunka koni. Ulubionym wujkiem Róży był Józef Czapski, choć największym autorytetem cieszył się Jej Tata - Jacek Woźniakowski (inicjator wydawnictwa „Znak” i były prezydent Krakowa.). Przez ich dom przewija się mnóstwo znakomitości, m.in.: Wojtyła, Tischner, Ronikierowie. • Wychodzi za mąż za Franza Thuna i przeprowadza do Frankfurtu. W Polsce zaczyna się stan wojenny, więc nie może do niej wrócić. W Jej frankfurckim mieszkaniu spotykają się m.in Jacek Kuroń, Tadeusz Mazowiecki, Władysław Bartoszewski oraz wiele innych osobistości, a to wszystko przy gorących tematach o Polsce oraz przy 3 dzieci! • Kiedy Franz dostaje propozycję pracy w Nepalu, pakują wszystko i z małymi dziećmi przeprowadzają się do Katmandu. Spędzają tam najpiękniejsze 2 lata, a pierwszy słowem jakim Róża poznaje w języku nepalskim było "wymię" (tak, te krowie) okazało się bowiem, że "thun" znaczy właśnie krowie wymię:) • W tym czasie jednak w Polsce następują ogromne demokratyczne zmiany, zostają poproszeni o powrót do Polski, by pomóc w realizacji i dążeniu do jej niezależności i integracji z resztą Europy. Róża Thun zakłada Fundację Schumana oraz mocno angażuje się we wstąpienie Polski do Unii Europejskiej. Przychodzi również na świat czwarte dziecko Thunów. • Zostaje europosłanką VII i VIII kadencji. • Obecnie kursuje między Brukselą, Strasburgiem, i Krakowem gdzie można spotkać Panią Poseł jeżdżącą rowerem po naszym uroczym Rynku, a w mieszkaniu, gdzie przyszła na świat obecnie jest Jej biuro poselskie. • Zawsze uśmiechnięta i optymistyczna. Polecam Jej wspomnienia. TT

Mówiąc o śmierci wierzymy lub mamy nadzieję, że "po drugiej stronie" istnieje "coś". Że nasza dusza trafi do "lepszego miejsca" lub doświadczymy reinkarnacji. • A czy zastanawialiście się kiedyś, co stanie się z naszym ciałem kiedy umrzemy? Jeśli tak, to książka "Bez strachu. Jak umiera człowiek" jest właśnie dla Was. Magdalena Rigamonti przeprowadziła wywiad z najbardziej znanym polskim balsamistą Adamem Ragielem o tym, co dalej z ludzkimi zwłokami, nie tylko z biologicznego punktu widzenia. Pod jego przewodnictwem, na własne oczy, przekonała się, jak wygląda praca w prosektorium i przygotowania do pogrzebu. • Jakie są efekty różnych rodzajów śmierci? Czy w prosektorium jest miejsce na wiarę? Na czym naprawdę polega balsamowanie? Dlaczego niektórzy wybierają taki zawód? • Ta wstrząsająca i niezwykle interesująca książka odpowie na powyższe pytania i poruszy wiele innych aspektów związanych ze śmiercią. • A co ze strachem? "Zmarłych nie trzeba się bać. Jedynie żywi mogą zaszkodzić, zrobić krzywdę." AO

Andrzej Stasiuk to niekwestionowany, najpopularniejszy polski autor wśród czytelników bibliotek. Ma stałe grono wielbicieli różnej płci i w różnym wieku, które pęcznieje z roku na rok. Najczęściej można ich określić mianem „ciekawych świata”. Ci czytelnicy wprost są głodni Stasiuka. Stasiuka się nie ma na półce. Stasiuka się miewa. Najczęściej pożyczony, „u kogoś”. Stasiuka się szuka na półkach z muzyką, na afiszach teatralnych i wśród filmów... • Stasiuk w wywiadzie z Wodecką jest szczery. Rozmawiają o książkach, zwierzętach, miłości, szopie, kobietach, polityce i religii... i zarówno czytając, jak i (miałam okazje też słuchać i widzieć pana Andrzeja) słuchając Stasiuka, zobaczyłam człowieka autentycznego. • Nie udaje, nie podąża za modą, żyje według własnych reguł. Odnalazł swój świat. Czuć to w każdej linijce tekstu. Czy spełniony? Czy szczęśliwy? • Tytuł przewrotny? Warto się przekonać... • Oczywiście najwięcej w rozmowie czasu poświęconego jest jego podróżom. Więc „pojedźmy do Wołowca” mając w uszach melodię Lorenca z filmu „Wino truskawkowe”. (Który również polecam)

Zbeletryzowana biografia Izabeli właściwie: Elżbiety Doroty z Flemmingów księżnej Czartoryskiej (1746-1835) to uczta dla czytelników – wiernie trzymająca się faktów historycznych a równocześnie pozwalająca poznać delikatną sferę uczuć głównej bohaterki. Izabela – dama epoki stanisławowskiej, muza artystów, pani na Puławach, Sieniawie, Wysocku, Oleszycach, postać bardzo kontrowersyjna, często znienawidzona, w późniejszym wieku lubiła otaczać się wybitnymi jednostkami, poetami, artystami, muzykami. Żona Adama Kazimierza Czartoryskiego, księcia na Klewaniu i Żukowie herbu Pogoń Litewska, generała ziem podolskich, matka 7 dzieci , m.in. Adama Jerzego księcia Czartoryskiego, przywódcy „Hotelu Lambert”, Marii księżnej Wirtemberskiej , autorki pierwszej polskiej powieści psychologiczno-obyczajowej. • Matka Spartanka, kobieta, która zaczęła gromadzić pamiątki rodzinne i po wielkich Polakach (Świątynia Sybilli, Puławy) a także kolekcję sztuki światowej (Dom Gotycki, Puławy), dając tym samym podwaliny pod Muzeum Książąt Czartoryskich (otwarte w 1878 r.). To dla niej syn Adam zakupił „Damę z gronostajem” (obecnie czasowo na Wawelu). • Przyjaźniła się z najwybitniejszymi umysłami ówczesnej epoki : J-J Rousseau, J. W. von Goethe, T. Kościuszko, J. P. Norblinem, P. Aignerem, F. Zabłockim, I. Krasickim, J. U. Niemcewiczem, F. D. Kniaźninem, S. Konarskim, W. Bogusławskim, S. Staszicem, H. Kołłątajem, A. Naruszewiczem, G. Piramowiczem i innymi. • Bliskie związki łączyły ją również ze znienawidzonym przez Polaków M. W. Repninem, a także królem Stanisławem Augustem Poniatowskim, wydała córkę za księcia Wirtemberskiego (w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 okazał się zdrajcą). • Burzliwe było życie Izabeli – wczesne sieroctwo (Matki Antoniny z książąt Czartoryskich nie znała), obojętność Ojca (podskarbiego wielkiego litewskiego J. D. hrabiego Flemminga) krytyka ze strony Babki (Eleonory z Waldsteinów księżnej Czartoryskiej), wydanie za mąż w wieku 15 lat za swojego wuja ciotecznego, początkowo brak jakiegokolwiek zainteresowania ze strony 12 lat starszego męża, liczne romanse, „przyjaźnie” z wrogami Polaków, następnie całkowite oddanie się sprawie polskiej, zgromadzenie wspaniałej kolekcji dzieł, założenie pierwszego w Polsce prywatnego muzeum (1801 r.). • Izabela – kobieta piękna, zmienna, kapryśna, mecenaska sztuki. Taka była. • Polecam również barwną, napisaną głównie w oparciu o listy Izabeli książkę „Pani na Puławach” G. Pauszer-Klonowskiej. Ród Czartoryskich scha­rakt­eryz­ował­a świetnie M. Dernałowicz w „Portrecie Familii”. JM