Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m0.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
| Rodzaj: | Biblioteki publiczne |
|---|---|
| Telefon: | 61 25 00 401 |
| Województwo: | wielkopolskie |
| Powiat: | poznański |
| Adres: |
Szkolna 16 62-002 Suchy Las |
| E-mail: | biblioteka@osrodekkultury.pl |
Godziny otwarcia Biblioteki Publicznej w Suchym Lesie:
Poniedziałek 9.00 – 18.00
Wtorek 9.00 – 18.00
Środa 9.00 – 18.00
Czwartek 9.00 – 18.00
Piątek 9.00 – 18.00
Wybrane soboty w roku 9.00 – 13.00
Biblioteka Publiczna w Suchym Lesie od 65 lat zajmuje się promocją czytelnictwa, przybliżając czytelnikom literaturę i propagując ideę czytelnictwa.
Bibliotekę otwarto 3 maja 1946 roku w ramach Święta Oświaty, ale za oficjalną datę przyjmuje się rok 1948, kiedy zarejestrowana została w Inspektoracie Szkolnym w Poznaniu jako Biblioteka Gminna w Suchym Lesie. Początki były niezwykle skromne: 135 książek otrzymanych z Powiatowej Biblioteki, Inspektoratu Szkolnego i Kuratorium Szkolnego w Poznaniu, przechowywanych w szafie Szkoły Podstawowej w Suchym Lesie. W latach pięćdziesiątych ub. wieku biblioteka mieściła się w Klubie Rolnika w Suchym Lesie, później w nie istniejącym już baraku w pobliżu sucholeskiego kościoła. W 1957 roku otrzymała pomieszczenia w dawnej „starej szkole” przy ul. Strażackiej, i tam miała swoją siedzibę przez prawie 30 lat. Od 1986 roku do maja 2013r. biblioteka mieściła się w budynku przy ul. Bogusławskiego 17.
Od 1988 roku sucholeska biblioteka nosi imię zmarłego w 1979 roku poznańskiego pisarza Jerzego Mańkowskiego, autora takich powieści jak: ,Anna w moim życiu”, „Najpiękniej umiera gałąź”, „Nie nauczyłem się ziemi”, „Miłość potrafi”, „Ballada sierpniowa”, „Portret dziewanny smukłej”, „Dwoje na wrzosowisku”, „Zasypany piołunem Ślad”.
27 sierpnia 1991 roku, decyzją Rady Gminy Suchy Las, biblioteka została włączona w strukturę organizacyjną Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las.
28 czerwca 2013 r. zmieniono uchwałę o utworzeniu Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las i utworzono Centrum Kultury i Bibliotekę Publiczną Gminy Suchy Las z siedzibą przy ul. Szkolnej 16.
Nowa biblioteka jest przestronna jasna, nowoczesna. Na czytelników czeka prawie 77 tys. woluminów, 1118 audiobooków, ponad 200 filmów, codzienna prasa, czasopisma, pracownia multimedialna ze stanowiskami komputerowymi z dostępem do Internetu, programów edukacyjnych, skanera, drukarki.
Biblioteka posiada dwie filie: działającą od 1975 roku w Chludowie i od 1990 roku w Złotnikach.
Od 2003 roku biblioteka w Suchym Lesie oraz jej filie są skomputeryzowane, co niezwykle ułatwia organizację pracy. Katalog jest dostępny on — line, od 2007 roku dostępna jest także usługa internetowego zamawiania książek.
Biblioteka swą działalnością obejmuje: obsługę wypożyczeń na zewnątrz, udostępnianie zbiorów na miejscu, dowożenie książek do domu osobom starszym i niepełnosprawnym, działalność informacyjną, udzielanie informacji rzeczowych i bibliograficznych, wypożyczenia międzybiblioteczne, udostępnianie czasopism, usługi ksero.
Biblioteka prowadzi działalność wydawniczą. W 2008 roku wydany zastał zbiorek poezji Krystyny Czarneckiej — Augustyniak zatytułowany „Drobiny szczęścia — tutaj?”, w roku 2009 „Fragmenty uczuć” Joanny Rutkowskiej-Zoneman, a w 2015 "Insza inszość" Andrzeja Janusza Stanisławskiego.
-
Witajcie w świecie, gdzie książki są zupełnie zakazane, a ich czytanie uważane jest za tabu. Jeśli istnieją jakieś zapisane historie, to tylko tworzone przez Oprawiaczy – żyjących na marginesie społeczeństwa ludzi posądzanych o zajmowanie się magią. W tym samym świecie każde złe wspomnienie i rozpacz mogą zostać całkowicie wymazane z pamięci, a sprawcy niegodziwości mogą ukryć wszystkie swoje czyny. Emmet Farmer jest prostym chłopakiem, spędzającym dnie na pomocy rodzicom w gospodarstwie. Wszystko się zmienia, gdy otrzymuje list z wezwaniem do odbycia praktyk w pracowni Seredith – leciwej Oprawczyni. Początkowo niechętny młody mężczyzna stopniowo poznaje sekrety gilotyny, czcionek i starego pergaminu. Podczas nauki Emmet odkrywa, że bardzo niewiele wie na temat swojej przeszłości, a prawda o niej może zupełnie zmienić jego życie. Autorka stworzyła mroczną wiktoriańską baśń, w której magia i fantastyka subtelnie przeplatają się z historią o zakazanej miłości, przyjaźni i lojalności.
-
Opowieść Maliny Prześlugi zabiera małych i dużych w towarzystwie Arbuza oraz Pchełki w całkowicie bezpieczną podróż po Wielkopolsce. Autorka prowadzi nas w miejsca doskonale wszystkim znane, jak i te bardziej tajemnicze zakątki naszego regionu. Dzięki niej mamy okazję przespacerować się po Ostrowie Lednickim, zajrzeć do Muzeum Arkadego Fidlera w Puszczykowie, wziąć udział w festiwalu jarocińskim, czy też poznać historię niegdyś królewskiego miasta Pyzdry. Wędrówkę po Wielkopolsce umilają nam dość niecodzienni dwaj przewodnicy. Są nimi pies o imieniu Pchełka i Arbuz, mała rezolutna świnka morska. Choć książka ta powstała z myślą o dzieciach, może okazać się również doskonałą lekturą dla dorosłych czytelników. To inspirująca lektura ze świetnymi ilustracjami Alicji Kocurek. Wybierzcie się zatem wraz z dwoma przesympatycznymi jej bohaterami w wyprawę po pięknej Wielkopolsce - naszej małej ojczyźnie, bo naprawdę warto.
-
Colson Whitehead usłyszał po raz pierwszy o kolei podziemnej, gdy miał siedem lat. Wyobraził ją sobie dosłownie jako odpowiednik metra, bo na tyle pozwalała mu dziecięca świadomość. Wykorzystał ten obraz, konstruując świat przedstawiony swojej powieści, która dotyczyła systemu wspierania uciekających z plantacji niewolników. W Kolei podziemnej to, co realistyczne miesza się z fantastycznym, jednak nie ma się wrażenie, że to odbiera moc opisywanym sytuacjom. Mamy po prostu do czynienia z innym sposobem opisu historii Ameryki, w której ciągle trzeba przypominać, że została zbudowana dzięki wyzyskowi niewolników. A ich potomkowie, jak mówi o sobie Whitehead, chcą uzupełnić brakujące elementy w układance. Można to zrobić między innymi dzięki inicjatywie, jaką podjął w latach 30. XX wieku rząd amerykański, zatrudniając pisarzy, żeby notowali opowieści byłych niewolników. • Pierwszoplanową bohaterką powieści jest Cora, niewolnica na jednej z plantacji na Południu Stanów Zjednoczonych. Ma niezwykłe dziedzictwo: jej matka była uciekinierką, której nigdy nie schwytano. Kobieta wie, co jej grozi za ucieczkę – Whitehead opisuje nam przemyślne sposoby torturowania ciemnoskórych przez ich właścicieli, aby przestraszyć innych, którzy chcieliby spróbować tego samego. Cora podejmuje wyzwanie, udaje się jej dzięki wsparciu ludzi zaangażowanych w pomoc takim, jak ona. Kobieta wędruje przez kilka stanów: Georgię, Karolinę Południową, Karolinę Północną i Indianę. Według autora ich wybór jest symboliczny: chodziło mu o pokazanie różnego stosunku do niewolników. Whitehead syntetyzuje elementy doświadczenia dziewiętnastowiecznego, by pokazać, ile wart jest człowiek, którego stawiano na podeście, traktując jak rzecz i sprzedając. Mamy do czynienia z eksperymentami medycznymi i przymusową sterylizacją, publicznymi egzekucjami, specyficzną sytuacją ciemnoskórych kobiet czy z farmami tworzonymi przez byłych niewolników. Co ważne, ciemiężeni nie są szlachetnymi ofiarami, ale przede wszystkim straumatyzowanymi ludźmi – jak inaczej można by wytłumaczyć to, że matka porzuca własne dziecko, aby zyskać wolność? • Książka Whiteheada przypomina to, o czym wolelibyśmy nie myśleć. Jednak z drugiej strony jest powieścią o wartkiej akcji, która trzyma czytelnika w napięciu, odsłaniając w sfabularyzowanej formie ważne problemy Ameryki. Bo „czarne życia mają znaczenie”. • Autor recenzji: Ilona Starosta
-
Państwo Lundakowie, ich dwunastoletnia córka Basia i jej starsza siostra Kasia tworzą na pozór typową szczęśliwą rodzinę. Rodzice pracują, dziewczynki są zadbane, czyste i dobrze się uczą. Jednak pod powłoką normalności buzują wzajemne pretensje, problemy i brak zrozumienia. Dojrzewająca Basia odkrywa w sobie talent plastyczny i próbuje żyć w zgodzie z własną naturą, jednak apodyktyczna matka i przemocowy ojciec usilnie starają się „zrobić z nią porządek”. Ponury spektakl poniżenia i obojętności obserwują gniazdujące niedaleko mieszkania wrony, z którymi Basia nawiązuje specyficzną więź. W opowiedzianej na głosy historii kipi od emocji i niemożliwości radzenia sobie z nimi. Wrony to oszczędna w objętości, ale nabrzmiała od wagi podejmowanych tematów książka o rodzinie, porażce szkoły i systemu wychowawczego.
-
Bohaterkami powieści Wstydu za grosz! są trzy bliskie sobie kobiety: babcia, mama i córka. Nastoletnia Julianna czuje, że różni się od koleżanek z klasy, ale jednocześnie tęskni za przynależnością do grupy. Jej babcia Delfina przebojowa reżyserka, która czuje, że zaczyna być dyskryminowana ze względu na wiek i nie akceptuje wizji „staruszki”, jaką usilnie narzuca jej otoczenie. Pomiędzy seniorką i nastolatką jest jeszcze matka Julianki – Marta, która próbuje podnieść się z załamania po niedawnym rozwodzie. Kiedy z braku lepszych propozycji Delfina postanawia poprowadzić warsztaty teatralne dla koła seniorów w gminnym domu kultury i „zatrudnia” wnuczkę jako swoją asystentkę, nikt nie podejrzewa, jaki wpływ wywrze to na wszystkie trzy bohaterki. Rozstanie rodziców, pierwszą miłość i inne poważne codzienne problemy autorka traktuje z wrażliwością oraz dużą dawką humoru. Lekkość języka i klimat historii z pewnością przypadną do gustu miłośnikom Jeżycjady Małgorzaty Musierowicz. Książka została doceniona nagrodą w V Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m2.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
