Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m0.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
| Rodzaj: | Biblioteki publiczne |
|---|---|
| Telefon: | 61 25 00 401 |
| Województwo: | wielkopolskie |
| Powiat: | poznański |
| Adres: |
Szkolna 16 62-002 Suchy Las |
| E-mail: | biblioteka@osrodekkultury.pl |
Godziny otwarcia Biblioteki Publicznej w Suchym Lesie:
Poniedziałek 9.00 – 18.00
Wtorek 9.00 – 18.00
Środa 9.00 – 18.00
Czwartek 9.00 – 18.00
Piątek 9.00 – 18.00
Wybrane soboty w roku 9.00 – 13.00
Biblioteka Publiczna w Suchym Lesie od 65 lat zajmuje się promocją czytelnictwa, przybliżając czytelnikom literaturę i propagując ideę czytelnictwa.
Bibliotekę otwarto 3 maja 1946 roku w ramach Święta Oświaty, ale za oficjalną datę przyjmuje się rok 1948, kiedy zarejestrowana została w Inspektoracie Szkolnym w Poznaniu jako Biblioteka Gminna w Suchym Lesie. Początki były niezwykle skromne: 135 książek otrzymanych z Powiatowej Biblioteki, Inspektoratu Szkolnego i Kuratorium Szkolnego w Poznaniu, przechowywanych w szafie Szkoły Podstawowej w Suchym Lesie. W latach pięćdziesiątych ub. wieku biblioteka mieściła się w Klubie Rolnika w Suchym Lesie, później w nie istniejącym już baraku w pobliżu sucholeskiego kościoła. W 1957 roku otrzymała pomieszczenia w dawnej „starej szkole” przy ul. Strażackiej, i tam miała swoją siedzibę przez prawie 30 lat. Od 1986 roku do maja 2013r. biblioteka mieściła się w budynku przy ul. Bogusławskiego 17.
Od 1988 roku sucholeska biblioteka nosi imię zmarłego w 1979 roku poznańskiego pisarza Jerzego Mańkowskiego, autora takich powieści jak: ,Anna w moim życiu”, „Najpiękniej umiera gałąź”, „Nie nauczyłem się ziemi”, „Miłość potrafi”, „Ballada sierpniowa”, „Portret dziewanny smukłej”, „Dwoje na wrzosowisku”, „Zasypany piołunem Ślad”.
27 sierpnia 1991 roku, decyzją Rady Gminy Suchy Las, biblioteka została włączona w strukturę organizacyjną Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las.
28 czerwca 2013 r. zmieniono uchwałę o utworzeniu Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las i utworzono Centrum Kultury i Bibliotekę Publiczną Gminy Suchy Las z siedzibą przy ul. Szkolnej 16.
Nowa biblioteka jest przestronna jasna, nowoczesna. Na czytelników czeka prawie 77 tys. woluminów, 1118 audiobooków, ponad 200 filmów, codzienna prasa, czasopisma, pracownia multimedialna ze stanowiskami komputerowymi z dostępem do Internetu, programów edukacyjnych, skanera, drukarki.
Biblioteka posiada dwie filie: działającą od 1975 roku w Chludowie i od 1990 roku w Złotnikach.
Od 2003 roku biblioteka w Suchym Lesie oraz jej filie są skomputeryzowane, co niezwykle ułatwia organizację pracy. Katalog jest dostępny on — line, od 2007 roku dostępna jest także usługa internetowego zamawiania książek.
Biblioteka swą działalnością obejmuje: obsługę wypożyczeń na zewnątrz, udostępnianie zbiorów na miejscu, dowożenie książek do domu osobom starszym i niepełnosprawnym, działalność informacyjną, udzielanie informacji rzeczowych i bibliograficznych, wypożyczenia międzybiblioteczne, udostępnianie czasopism, usługi ksero.
Biblioteka prowadzi działalność wydawniczą. W 2008 roku wydany zastał zbiorek poezji Krystyny Czarneckiej — Augustyniak zatytułowany „Drobiny szczęścia — tutaj?”, w roku 2009 „Fragmenty uczuć” Joanny Rutkowskiej-Zoneman, a w 2015 "Insza inszość" Andrzeja Janusza Stanisławskiego.
-
Dawno temu smoki i ludzie żyli w największej przyjaźni. Władcy stawiali zamki nad grotami, by móc korzystać ze smoczych rad w każdej chwili. Dzieci spędzały każdą wolną chwilę z tymi wspaniałymi stworzeniami. Niestety, w wyniku rozsiewania przez ludzi krzywdzących plotek związek człowieka i smoka został raz na zawsze zerwany, a pamięć o dawnych czasach zatarła się. Teraz z pomocą przychodzi nam jednak Nikola Kucharska, autorka świetnie przyjętej serii „Jak to działa?”, która odkrywa nieznane fakty (i plotki!) z życia tych mitycznych gadów. Kto wymyślił liczbę dyrdymalną? Czy istnieją grupy wsparcia dla smoków dotkniętych obsesyjnym liczeniem? I najważniejsze pytanie: czy smoki potrafią polizać swój łokieć? „Fakty i plotki...” to interesująca lektura dla młodszych odbiorców. Dzięki niewielkiej ilości tekstu pozwala na swobodne oswajanie się z książką oraz ćwiczenie opowiadania o niezwykłych wyczynach jej bohaterów. Kolorowe ilustracje aż kipią od szczegółów i nawiązań do motywów literackich, pozwalając na zabawy w wyszukiwanie przedmiotów oraz ćwiczenie spostrzegawczości.
-
Święty Mikołaj wraz z reniferami wracają do domu po ciężkiej nocy pełnej pracy. Objechanie całego świata, by rozwieźć prezenty to kawał roboty, nic więc dziwnego, że jeden renifer jest podziębiony, a sam Mikołaj czym prędzej wskakuje w piżamę i już, już ma położyć się spać…kiedy spostrzega ostatni niedoręczony prezent. Jego adresat, Korneliusz Klops, mieszka na szczycie odległej Marmoladowej Góry. Św. Mikołaj, nie chcąc budzić śpiących zmęczonych reniferów, wyrusza w samotną podróż. Po drodze spotyka jednak lotnika, kierowcę, narciarkę, wspinacza…a każde z nich towarzyszy brodatemu wędrowcowi na niewielkim odcinku. „Prezent gwiazdkowy...” to prosta i pełna czułości opowieść, której bohaterowie są bardzo ludzcy. Mikołajowi trochę się nie chce wychodzić znów w zimną noc, samochód utyka w zaspie, narty pękają...a jednak żadna z tych niedogodności i usterek nie potrafi przyćmić baśniowej atmosfery i ważnego przesłania historii. Suma niewielkich przysług od obcych, napotkanych nocą osób składa się na obraz świątecznej magii – bez lukru!
-
Ester od początku cieszy się w nowej klasie sporym zainteresowaniem. odważna, pewna siebie i wyróżniająca się - nic dziwnego, że imponuje cichej, wycofanej Signe. Ester ma własny klucz, sama wraca do domu, a jej mama to światowej sławy aktorka Greta Garbo. Dziewczynka jest zapatrzona w Ester jak w obrazek. Z czasem jednak Signe odkrywa, że nowa przyjaciółka ma wiele tajemnic i daje się wciągnąć w sieć niedopowiedzeń oraz zmyśleń, które stają się nieznośnym ciężarem. Książka z dużą wrażliwością uczula młodych odbiorców na pojęcie odpowiedzialności i wagę wzajemnego zaufania. Poprzez proste, subtelne dialogi czytelnik odkrywa niszczycielską moc kłamstwa (również tego niewinnego, wynikającego z chęci zdobycia uznania czy złagodzenia samotności). Ciekawy, niejednoznaczny portret przyjaźni uczy, że nie warto mieć swoje zdanie i odwagę, by go bronić, ale jednocześnie przestrzega przed przyczepianiem łatwych etykiet innym. Duże litery i przystępny język sprawdzą się w przypadku początkujących czytelników, a fabuła zaprasza do późniejszej rozmowy z dorosłym na ważne dla dziecka tematy.
-
Czytanie w myślach? Przenikanie przez ściany? Widzenie w ciemności? To nic szczególnego, w tym świecie każdy ma jakąś supermoc (choćby była tak absurdalna jak zginanie papieru siłą woli). Każdy oprócz Normana, który żadnej nie posiada i (całkiem mocno) utrudnia mu to życie. Jak przejść test ujawniający nieistniejące zdolności? Jak przeżyć egzamin z pamięci absolutnej, będąc ofermą z historii? Jak nie zawieść oczekiwań rodziców? Jak zdobyć serce dziewczyny, która umie latać? I wreszcie, jak wywinąć się zbirom, którzy czyhają na jego zupełnie niezwyczajną zwyczajność? Norman będzie to musiał wygłówkować… oczywiście nie sam! Z pomocą przyjdą mu przyjaciele. Magiczne perypetie przeplatają się w powieści ze scenami ze zwykłego szkolnego życia. Czytelnicy lubiący wartką akcję i poczucie humoru znajdą tu wszystko, czego trzeba do dobrej zabawy. Jest to również historia o przyjaźni, inności i wstydzie przed śmiesznością. Książka Kamela Benaoudy została we Francji wyróżniona nagrodą dla najlepszej debiutanckiej powieści dla młodzieży.
-
Niewielka objętościowo, poruszająca reporterska opowieść o przemijaniu, pamięci i sztuce żegnania się ze światem. Angelika Kuźniak oddaje głos starszym i młodszym, którzy od dawna starannie obmyślają, w jakich ubraniach położą się do trumny, jaka ona będzie, kto przyjdzie ich pożegnać, co najbliżsi dadzą im w ostatnią drogę. Projektują własne odchodzenie, ale tak naprawdę opowiadają o życiu – o wojennych miłościach, o nadal żywym bólu po stracie, o relacjach z sąsiadami, o sprawdzonych ziołach na dolegliwości. Dzielą się swoimi przekonaniami i tym, w co wierzą. Historie kolejnych bohaterów autorka przeplata znalezionymi w zeszycie babki fragmentami pieśni pustonocnych, śpiewanymi dawniej przy zmarłym jako część rytualnego pożegnania. Z opowieści Kuźniak wyłania się gorzki obraz tego, jak na przestrzeni lat zmieniał się nasz stosunek do śmierci – jak poprzez kulturę masową żyjącym w zgiełku i pośpiechu ludziom wpaja się obraz życia bez śmierci, a jej temat budzi dyskomfort lub popłoch. „Soroczka” jest poetyckim zapisem socjologicznym, który stara się uchwycić istotę tego, o czym coraz częściej boimy się rozmawiać.
![[awatar]](/static/gen/avatars/ckibp/m2.png?3 "Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Suchy Las"){kind=avatar}
