Antydydaktyczna lektura dla najmłodszych. Żeby nie powiedzieć wprost - demoralizująca i niebezpieczna. Dziecku wychowywanemu w duchu odpo­wied­zial­nego­ i przyjaznego egzystowania w społeczeństwie (i nie mam tu na myśli trzymania pod kloszem) może sporo namieszać, każdemu innemu - zaszkodzić. • Pierwszy króciutki rozdział - małe dziecko wyłazi przez dziurę w żywopłocie ze swojego ogródka. Szczęście w nieszczęściu, że w niej utyka i znajduje go tata. • Drugi - dziecko płacze u fryzjera, "boli" go każde ciachnięcie, ale fryzjer twardo tnie. Nagle, dziecko zrywa się i ucieka, wybiegając na ulicę. Fryzjer za nim. Zaraz, zaraz, gdzie są rodzice?... Nie wiemy, nie z malcem w każdym razie. O zgrozo, chłopiec dobiega pod drzwi swojego domu, więc... Fryzjer zrezygnowany macha na wszystko ręką i wraca do siebie. • Potem koleżanka widzi niedokończoną fryzurę malca. Wyśmiewa się z niego i ubliża mu. Oczywiście tak po dziecięcemu, "niewinnie", że "głupio wygląda". • Takie i inne wątpliwe walory serwuje nam sam początek książki. Nie czytam dalej. Nie wchodzimy z Młodym Czytelnikiem w tę serię, będziemy omijać ją szerokim łukiem. Może co najwyżej odnotuję tytuł w pamięci jako doskonały antyprzykład dobrej książki dla dzieci. • Jak tu czytać dziecku tę książkę, nie spiesząc zaraz z wyjaśnieniami: że dzieci same u fryzjera nie zostają, że gdy dziecko czegoś nie chce, to siłą nie można do niczego przymuszać, że krzywda psychiczna jest tak samo bolesna, że z czyjegoś wyglądu nie ma co się wyśmiewać, że ludzie są różni, wreszcie że fryzjer - jeśli malec był z jakiegoś powodu pod jego opieką - powinien go chociaż odprowadzić pod same drzwi i przekazać pałeczkę opiekunom dziecka... • Skąd te dobre oceny wystawiane przez współczesnych dorosłych odpo­wied­zial­nych­ za dobrostan najmłodszych? Tego nie pojmuję.

Świetny audiobook dla przedszkolaków, w tym zachwycający Czytający.