Powieści Barbary Freethy czyta się szybko i przyjemnie. Fabuła zawsze ciekawa i emocjonująca, akcja wartko płynie, a powstający obraz jest intrygujący i pełen traumatycznych wydarzeń. W swych powieściach autorka łączy różne wątki od kryminalnych, poprzez miłosne do warstwy psychologicznej. Polecam bardzo książki tej autorki. Spotkanie z twórczością tej amerykańskiej pisarki zaczęłam przed laty od cyklu ZATOKA ANIOŁÓW.

Nie mów nic musicie koniecznie przeczytać i nastawcie się na świetna lekturę, od której trudno się oderwać. Romans, tajemnice sprzed lat, intrygi a wszystko to podane w sposób lekki a zarazem wciągający. Szybka akcja, fajni bohaterowie, ciekawy romans bez scen łóżkowych...za to dylemat bohaterki- narzeczony czy ten drugi. • A wszystko zaczęło się od zdjęcia dziewczynki przed sierocińcem w Moskwie, która miała na sobie wisiorek taki sam, jak ma ona. Czy to jej zdjęcie sprzed 25 lat. Na pytanie nie może odpowiedzieć je matka, bo właśnie zmarła, pomocy szuka więc u syna fotografa (autora zdjęcia) i wtedy jej życie przewraca się do góry nogami. Razem są śledzeni, ktoś demoluje ich mieszkania, ciągle odkrywają nowe watki i nowe sekrety, przyjaciele okazują się wrogami, a to co uważała za prawdę, okazuje się kłamstwem. • Całkiem inna powieść niż cykl o Zatoce aniołów, ale pod względem emocjonalnym według mnie lepsza.