Grona gniewu

• 

  malgorzataratajczak4
  Klasyka literatury zawsze się obroni. Przejmująca powieść o czło­wiec­zeńs­twie­, trudach ziemskiego życia.
• 

  Anicka
  Książka, która nie pozwala zapomnieć o tym, że w sytuacjach kryzysowych zawsze cierpi najbardziej prosty człowiek. Tę beznadzieję czujemy razem z nim, ale również, tak jak on, mamy złudną nadzieję na poprawę. Książka obowiązkowa dla wszystkich, którzy lubią poznawać klimat określonej epoki, a nie tylko fakty historyczne, daty i liczby.
• 

  beata.zofia.skowron
  Książka rewelacyjna, wciągająca...bardzo mnie poruszyła, zmusiła do refleksji. Po przeczytaniu długo ją przeżywałam. Polecam!
• 

  Dumna_i_Uprzedzona
  Moje tutaj pierwsze pięć na pięć w opinii jakiejkolwiek książki. Lektura, która boli - dosłownie. Podróżując wraz z Joadami bardzo szybko zbliżamy się do tej rodziny. Teoretycznie, oni nie za bardzo chcą dać się czytelnikowi polubić. Bywają okrutni, niesympatyczni, sarkastyczni. Ale człowiek szybko zauważa, że ta ich gruboskórność to tylko zasłona dymna dla cierpienia, które odczuwają. Niesprawiedliwość systemu, w którym przyszło im żyć, częstokroć dramatyczne decyzje, które podejmują uczyniły to, że nie są w stanie zachowywać się inaczej. • Ich dobroć i pewna słabość ujawniają się tak naprawdę jedynie w postaci Rose of Sharon, która nie boi się swojej uczuciowości. Jednakże w przypływie dramatu chwili i ona wykazuje ogromny hart ducha i odwagę. Być może zakończenie książki czyni z niej tak naprawdę największą bohaterkę tej rodziny. • Podsumowując, polecam ABSOLUTNIE każdemu. To ciężka opowieść, ukazująca kryzys lat 30. w jego najczarniejszych barwach. Ale to też historia o człowieku. Nie o systemie. Tak, on też jest to ukazany. Ale przez cały czas to Jednostka Ludzka jest w środku tej opowieści. • Fenomenalna, fenomenalna, fenomenalna.

Brak wątków