Narrator Jan Hredeczke (Dziecię) to człowiek maleńki pod każdym względem. Nikczemny wzrost, niska pozycja społeczna, wąziutkie horyzonty myślowe. Niewiele rozumie z otaczającej go rzeczywistości. Niemiecki wisiorek ze swastyką opisuje jako kółeczko z czterema "F", wybuchu wojny prawie nie zauważa. Nawet będąc w centrum historii, Jan nie widzi jej i nie potrafi zinterpretować. W wieku 14 lat zaczyna pracować jako pikolak. Pierwsze pieniądze zarabia, oszukując podróżnych na dworcu. Gdy awansuje na kelnera w prowincjonalnym miasteczku, jasne jest, że zdobył zawód najbardziej odpowiadający jego osobowości. Zawód, w którym niemożliwy jest autentyzm, zmuszający do konformizmu, zawsze ustawiający ludzi w relacji "pana" i "sługi". Gdy przed samym wybuchem wojny Jan zakochał się i poślubił Niemkę Lizę Papanek, niespodziewanie znalazł się po stronie silniejszych. Musiał jednak przejść upokarzające testy na "godnego Rzeszy reproduktora" i wziąć udział w szalonych rytuałach kopulacyjnych.

Opowieść o życiu małomiasteczkowego, a poźniej praskiego kelnera: pnie się on z mozołem i uparcie coraz to wyżej po drabinie gastronomiczno-hotelarskiej hierarchii i zostaje wreszcie właścicielem lokalu. Traci go, kiedy władza w Czechosłowacji trafia w ręce ludu.