Pierwsza książka przeczytana w nowym roku i to był właściwy wybór. Książki Colleen Hoover nie bez powodu są nazywane bestsellerami. Z początku wydawało mi się, że będzie to zwykłe romansidło. Szybko jednak okazało się, że jest to historia niezwykłej i wyjątkowo trudnej miłości. Historia niełatwych wyborów, które decydują o naszym życiu oraz przeznaczenia, które jest nam pisane. • Auburn, to młoda dziewczyna, która już jako nastolatka doświadczyła wiele. Straciła swoją pierwszą, wielką miłość Adama. I choć wszyscy wmawiali im, że to nic nie znaczące uczucie, a oni są młodzi, to i tak Adam chciał jak najwięcej czasu na łożu śmierci spędzać właśnie z nią. • Owen to utalentowany młody malarz, który na płótna przelewa anonimowe wyznania. • Ci dwoje poznają się, kiedy Owen pilnie szuka asystentki do swojej galerii, a ona jeszcze pilniej poszukuje pracy. Tak los złączył dwie różne drogi. Jak już mówi sama okładka książki, pomiędzy bohaterami rozwinie się wyjątkowe uczucie. Niestety skrywane sekrety i ich przeszłość sprawią, że dopiero co złączone drogi zaczną być kręte. O wyborach będzie decydować rozum, a nie serce. • Bardzo podoba mi się historia, którą serwuje nam autorka. Wzruszająca, mądra i skłaniająca do refleksji. Ukazująca dobro człowieka, które jest fundamentem do budowania prawdziwego uczucia. Zdecydowanie polecam.

Dalsze losy Emilii Przecinek, pterodaktyli, Kropków i Kropeczek oraz Wieśki. Po raz kolejny nie zabraknie również przystojnego policjanta, który miał być strażakiem. Będzie też morderstwo i nieznany sprawca, którym najp­rawd­opod­obni­ej jest ktoś z mieszkańców... Na kogo spadną podejrzenia? Kim jest ofiara? • Olga Rudnicka jak zawsze prezentuje czarny humor na dobrym poziomie. Barwne postacie, które wprowadzają sporo chaosu i sprawiają, że chce się poznać ich dalsze losy. Polecam, jak każdą książkę tej autorki :)

Olga Rudnicka - to już mówi samo za siebie. Każda książka tej autorki jest opatrzona w dużą dawkę czarnego humoru i wątek kryminalny, który o dziwo... bawi czytelnika! • W tej powieści poznajemy Emilię Przecinek - pisarkę romansideł, którą właśnie porzucił własny mąż. Zostawił nie tylko ją, ale również dzieci, Kropkę i Kropeczka oraz rodzoną matkę Jadwigę i tę drugą matkę - teściową, która miała go za dobrego człowieka! I zostawił ich wszystkich, dla tej jednej jedynej - Helenki! I od tego wszystko się zaczęło, a działo się po drodze wiele... ;) • Lekka, zabawna i przyjemna, polecam! :)

Bardzo dobra kontynuacja powieści "Ostatni dzień roku", a właściwie ukazanie jej od drugiej strony - "Dziewczyny, która przepadła". • Pierwsza część książki - mroczna i przerażająca. Wydawało mi się, że trudno o coś bardziej trudnego niż sytuacja w jakiej znalazła się rodzina Moniki. Zaginęła ich córka, siostra, żona. Strach, niepewność, troska o jej losy. Wieczne pytania czy dziewczyna jeszcze żyje? A to co zafundowała nam już na wstępie Katarzyna Misiołek to coś, czego nie byliście w stanie sobie nawet wyobrazić. Mrożąca krew w żyłach historia przedstawiająca losy uprowadzonej Moniki. Nękanej psychicznie i fizycznie. Thriller psychologiczny - tak można określić pierwszą część "Dziewczyny, która przepadła". • Kolejne części to losy Moniki po jej odnalezieniu. Wydawało się wszystkim, że jak dziewczyna wróci do domu, wszystko wróci do normy i będzie jak dawniej. Nic bardziej mylnego! Zmieniła się nie tylko fizycznie, ale skrywa w sobie lęki, które nie ułatwią jej odnalezienia się w tej lepszej codzienności. • Trudna, smutna i przerażająca - taka jest ta seria. Dlaczego warto się z nią zapoznać? Może jak teraz usłyszymy, że ktoś zaginął to nie przejdziemy obok takiej informacji obojętnie. Za każdym plakatem z wizerunkiem zaginionej osoby kryje się ludzki dramat, którego nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić. Historia ta uświadamia nam jak wielu rzeczy nie doceniamy, może warto się nad tym zastanowić...

Takie rzeczy się dzieją. Słyszymy o nich. Nigdy jednak nie dotyczą nas i naszych bliskich. Tylko Ci zaginieni mają przecież rodziny, znajomych. Są czyimiś sąsiadami. Jak wygląda życie osób, którzy stracili bliską osobę w niewyjaśnionych okolicznościach? • I tak właśnie było z Moniką, która wyszła z domu i... zniknęła. Ślad po niej się urywa. Co się z nią stało? Uciekła, popełniła samobójstwo, została porwana? Czy ona jeszcze żyje? Każdy dźwięk telefonu jest jak rozpalana nadzieja, która gaśnie bardzo szybko. Czy można żerować na cudzym nieszczęściu? Oskarżać zrozpaczonego męża o zabójstwo swojej żony? Odwracanie wzroku, litość i oskarżenia - tak wygląda codzienność. Czy da się po czymś takim wrócić do normalnego życia i być jeszcze choć przez chwilę szczęśliwym? Święta, urodziny, pusty talerz przy wigilijnym stole. Każdy kąt mieszkania, który przypomina o obecności córki, siostry, żony... • Bardzo dobra i jednocześnie trudna historia, pokazująca ludzki dramat i emocje jakie temu towarzyszą. Z pewną dozą strachu i niecierpliwości sięgam po drugą część.