Great book. Full of a carefully collected data, the result of an impressive historical survey. The historical contribution of the Jewish community of Dobczyce cannot be overstated. What is blatant is the obvious political correctness (why is this still P.C. ?!) of this study in the Holocaust section. Here we have nothing but examples of some positive attitudes of the neighbors in saving Jews. (just few notes like this one e.g.: “Schmuel Milner was sold to Germans for 6 kgs of sugar”). Great if it would have been a true perspective. On Jedwabne memorial we read: “To the memory of those murdered and burned alive at this site.” Period. Not a mention that by their closest neighbors (who became the beneficiaries of this crime). Whitewashing the past for political purposes creates successive generations of nationalists and xenophobes. Which is what we experience right now. Or perhaps the Goyim of Dobczyce were a laudable exception on a national scale, as this study suggests? I wish it had been true

Cudna książka. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich - dla robiących kariery na nacjonalizmie i ksenofobii populistycznych polityków, jak i dla samych Ślązaków. W miarę pisania autor rozkręca się poszukując odpowiedzi czy i czym jest narodowość śląska. Uświadamiamy sobie, że odgórna polonizacja Górnego Śląska była i jest jeszcze bardziej nie do przyjęcia, jak jego germanizacja. W maju prezydent hobbysta z opcji totalitarnej zawetował ustawę o języku śląskim argumentując to trwającą wojną w Ukrainie (sic!). Kiedy w końcu politycy zrozumieją, że wielość kulturowa państwa jest właśnie istotną przesłanką jego dynamicznego rozwoju, a nie kulą u nogi. To dlatego NY czy Londyn są stolicami gospodarczymi świata. A Polska nigdy nie była jednonarodowa, co szczególnie nachalnie próbowano nam wdrukować w socjalizmie

Mój teść brał udział w tych walkach w ramach zgrupowania Żelbet. Oczywiście sensacyjnym aspektem są negocjacje z Niemcami. Brak krążącego w sieci zdjęcia z negocjacji na Rynku w Dobczycach. W ogóle opracowanie mocno chaotyczne. Przydałaby się jakaś mapka, spójniejsza chronologia dat. Nie dziwi ukrywanie tego spektakularnego sukcesu w PRL, ale po 90-tym roku już tak. Niedawno stałem w okolicy pomnika w R. przepytując okoliczną ludność na ten temat. Nikt o niczym nie wiedział / nie słyszał (sic!)

Same zapiski lekarza to auto­biog­rafi­czne­ wprawki literackie, podobnie jak reszta opowiadań z początkowego okresu twórczości. Da się to czytać, choć szału nie ma. Natomiast zwróciłem uwagę na to, co między wierszami. Nędza, głód, i kłopoty młodego lekarza i literata, porewolucyjny bałagan, ale jednak odbudowa i optymizm. Bułhakow musiał zdawać sobie sprawę, że wylądował w piekle historii, ale chcąc publikować musiał się dostosować. To są aspekty, które ostro, ale trafnie wyraził Miłosz w ‘Umyśle zniewolonym’. Można było albo uciekać, albo flirtować z reżymem. Jak później u nas Tyrmand, wczesny Hłasko – flirt polegał na ukazywaniu ówczesnej patologicznej rzeczywistości jako przejściowo trudnej, ale sympatycznej i jednak ludzkiej. ‘Robiący’ w takim krypto-socrealizmie twórca walczył o zniewolenie umysłów i prawdopodobnie bardziej umacniał reżym niż dywizje czołgów. Nie specjalnie warto, a już na pewno nie @ 150.- ‘złych’, co proponuje Tezeusz.