Autor przybliża sytuację panującą w Bośni i Hercegowinie- nie skupia się jedynie na Sarajewie, porusza m.in temat podziału Mostaru na Mostar Wschodni oraz Mostar Zachodni ze względu na narodowość. Ghesquière pokazuje, że nacj­onal­isty­czne­ tendencje wciąż są popularne a ich druzgocące skutki nadal wpływają na życie mieszkańców. Sytuację we wspomnianym państwie najlepiej obrazują leżące w niewielkiej odległości od siebie miasta Bosanski Petrovac oraz Bosankso Grahovo. Pierwsze z nich daje nadzieję na lepszą przyszłość natomiast drugie symbolizuje zwątpienie.

"Wiesz, co to znaczy nigdzie nie być u siebie? We Francji słyszę, że jestem Iranką. W Iranie- że Francuzką. Chcesz te moje dwie kultury? Proszę bardzo, pożyj sobie z nimi trochę, a potem mi powiesz, czy to "wspaniałe bogactwo", czy nie. " • Książka opowiada o rzeczywistości emigrantów, próby odnalezienia swojej tożsamości rozdartej pomiędzy dwiema kulturami. Początkowo czułam ogromny gniew na rodziców autorki jednak im dłużej czytałam to zaczęłam w jakimś stopniu rozumieć ich postępowanie( sam fakt tego co przeżyli nie usprawiedliwia ich zachowania w stosunku do ich córki jednak ciężko jest oceniać ludzi, którzy musieli uciekać z kraju przez swoje poglądy z obawy przed prze­ślad­owan­iami­) .Najbardziej podobała mi się tematyka dotycząca języka perskiego i języka francuskiego.

"Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych" • Wow. Jestem pod wrażeniem jak wiele symboliki autor zdołał zawrzeć w tak niewielkiej ilości stron. Książka pokazuje jak członkowie rewolucji po staniu się elitą okazują się tak samo okrutni, a nawet gorsi od poprzedniej władzy. Pomimo rewolucji, która miała poprawić jakość życia wszystkich zwierząt tylko nieliczne cieszyły się przywilejami. Podobało mi się przedstawienie stopniowego przejmowania władzy przez świnie, ich manipulowanie innymi zwierzętami. Moimi ulubionym bohaterami był Boxer i Benjamin.

Powinnam była się domyślić, że mordercom okaże się osoba, podejrzewana przez absolutnie nikogo. Motywy mordercy były całkiem zrozumiałe, nie byłam zbytnio zdziwiona, gdy dowiedziałam się kto okazał się zabójcą. Kocham panią Marple, cieszę się , że pożegnała się z nieznośną panną Knight i skazała inną osobę na jej irytującą egzystencję.

Książka porusza temat stereotypowego postrzegania ogromnego kontynentu- Afryki jako jednego państwa. Autor w swojej książce poruszył temat kolonializmu, tego jak destrukcyjnie wpłynął on na kształtowanie się nowo powstałych państw, relacji między poszczególnymi grupami etnicznymi. Bardzo podobało mi się porównanie funkcjonowania demokracji w istniejących dyktaturach. Wielokrotnie śmiałam się czytając ów lekturę, humor autora jest wspaniały. Jedyne czego teraz pragnę, to to by spróbować ryżu jollof.