"Pan Lodowego Ogrodu" to niezwykle klimatyczne połączenie science- fiction z fantasy. Połączenie bardzo ryzykowne, ale Grzędowicz poradził sobie idealnie z tym zadaniem. • Pisarz zastosował ciekawy zabieg wprowadzając do swojej powieści aż trzy rodzaje narracji. Mamy dwóch narratorów pierwszoosobowych: Vuko oraz Ardżuka opowiadających swoje historie. W momencie aktywacji Cyfrala i przejścia na tryb bojowy narracja jest trzecioosobowa. Każdy z narratorów ma własny styl i trochę inną dynamikę. • Świat stworzony przez Grzędowicza to pozornie kolejna wariacja na temat mitologii nordyckiej i celtyckiej, ale na swój sposób oryginalna i nieprzewidywalna. Magia w Midgaardzie to nieokiełznana siła, potwory zaś to inteligentni przeciwnicy. Świat i tajemnice planety autor stopniowo odkrywa przed czytelnikiem, intrygując go coraz bardziej. Sama symbolika Midgaardu tworzy niesamowity nastrój. Klimat jest mroczny, niepokojący, czasem wręcz upiorny. • Spotkanie z głównym bohaterem, to była moja miłość od pierwszego wejrzenia. Vuko to typ człowieka bardzo pewnego siebie i twardego. Oszczędny w słowach a jednocześnie doskonale przekazuje swoje uczucia i emocje. • Wciągnęła mnie również historia Ardżuka, trochę naiwnego ale jeszcze młodego,szukającego swojego przeznaczenia w walce z kultem Podziemnej Matki. Ciekawe jak połączą się losy tych dwóch postaci w kolejnych tomach? • "Pan Lodowego Ogrodu" to dla mnie lektura obowiązkowa dla każdego fana fantastyki, realność przedstawionego magicznego świata, kreacja bohaterów, wszystko dopięte jest na ostatni guzik. Jarosław Grzędowicz przedstawił tu swój doskonały warsztat literacki. Czyta się wyśmienicie. • Marta Ciulis- Pyznar

Autor zabiera czytelnika wraz z tytułowym Pielgrzymem w epicką i niep­rzew­idyw­alną­ podróż mającą na celu rozwikłanie zbrodni doskonałej oraz odnalezienia Saracena zanim zada Stanom Zjednoczonym cios znacznie większy niż nuklearna zagłada. Akcja przenosi się z USA do Afganistanu, Libanu, Strefy Gazy i Turcji. Autor prowadzi nas przez labirynt pozornie niepowiązanych wydarzeń, których finał może być katastrofalny. • Terry Hayes porównał pisanie powieści do pływanie w oceanie. Jest więc doskonałym pływakiem. Jego debiut literacki to rewelacyjna powieść, wciągającą i bardzo niep­rzew­idyw­alna­, a czyta się jednym tchem. Powieść jest dla mnie ideałem, rzadko się zdarza, by powieść pozbawiona była słabych punktów, a tutaj nie mam się czego przyczepić. • Fantastycznie wykreowani są bohaterowie. Zarówno tytułowy Pielgrzym jak i Saracen to bardzo mocne charaktery, obaj są niezwykle inteligentni i sprytni. To godni siebie przeciwnicy. Ciekawe są również postacie drugoplanowe. Moją największą sympatię wzbudził Bradley, policjant, bohater wydarzeń z 11 września 2001 roku, przyjaciel głównego bohatera. • "Pielgrzym", to powieść napisana z rozmachem, jest przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. Mimo że porusza znany temat walki z terroryzmem, to autorowi udało się go pokazać z trochę innej strony. • Genialna powieść, skomplikowana, wielowątkowa intryga, wartka akcja, świetnie bohaterowie. • Marta Ciulis- Pyznar

"Mój przyjaciel Kaligula" to zbiór piętnastu opowiadań o dość szerokim przekroju tematycznym, począwszy science- fiction, historii alternatywnych, poprzez horror i opowiadania obyczajowe. • Opowiadania w większości mają charakter pesymistyczny i wprowadzają raczej melancholijny klimat, ale można odnaleźć również opowiadania kontrowersyjne, gdzie pisarz nie boi się ostrej krytyki niektórych postaci znanych ze sceny politycznej, jak i wywołujące znaczną poprawę humoru osoby czytającej. • Piekara posiada niezwykle lekkie pióro oraz niezwykłe poczucie humoru. Dzięki zastosowaniu narracji pierwszoosobowej miałam wrażenie jakby każde opowiadanie było historią opowiadaną specjalnie dla mnie. • Nie można zarzucić autorowi braku pomysłów. Stworzone przez niego światy są bardzo zróżnicowane, bohaterowie bardzo różnorodni, w większości jednak są to postacie negatywne. Autor jest szczery i bezkompromisowy w swoich poglądach i nie boi się ich przedstawić , nie pragnie się nikomu przypodobać ani przymilać. Dla niektórych czytelników takie ostre demonstrowanie swoich poglądów może być wadą zbioru, mi jednak nie przeszkadzało. • Zbiór nie jest równy, można znaleźć opowiadania słabsze jak i bardzo dobre. I ze względu na te bardzo dobre warto po zbiór sięgnąć. Znajdziecie tu historie wzruszające i dramatyczne. Cyniczne i sentymentalne. Zabawne i okrutne. Najbardziej przypadły mi do gustu opowiadania: Mądrość Głupca, Taniec na falach, Zielone Wzgórza Avalonu i wspomniane na początku Stowarzyszenie Nieumarłych Polaków. • Polecam Wam zbiór Jacka Piekary "Mój przyjaciel Kaligula", bardzo ciekawe i bardzo dobrze napisane opowiadania, w której każdy znajdzie dla siebie chociaż jedną historię, która zapadnie mu w pamięć. • Marta Ciulis- Pyznar

Jennifer Strange pełni funkcję menadżer Kazamu - Domu Zaklęć. Magowie, no cóż zajmują się bardzo przyziemnymi sprawami jak chociażby bezinwazyjną wymianą instalacji elektrycznej czy transportem latającymi dywanami. Kapitalizm, żyć z czegoś trzeba. • Życie Jenn i magów toczy się normalnie, dopóki całego magicznego świata nie dotyka wizja w której ostatni żyjący smok zostaje zabity. W ostatniej chwili Jennifer zostaje mianowana ostatnim smokobójcą i za bardzo nie wie, co z tym faktem począć. Smok okazuje się nad wyraz inteligentną i towarzyską kreaturą, i nie pomaga Jenny w tym, że musi go zabić. • Ciężko jest stworzyć dobrą i nowatorską powieść fantastyczną o czarodziejach i smokach. Obawiałam się, że autor powieli pomysły i schematy z innych powieści. Jest szkoła magii, główna bohaterka jest jednocześnie sierotą i wybranką. Chciałoby się rzecz: To wszystko już było! A jednak nie było. Pisarzowi udało się wyczarować bardzo sympatyczną i wciągającą historię , która mimo że wydaje się nam przypominać przygody młodego czarodzieja Harrego Pottera, to ze znanych już nam schematów udało mu się wykrzesać sporo oryginalnych treści. • Jedną najmocniejszych stron powieści to bohaterowie i humor, od którego powieść aż kipi. • Głowna bohaterka Jennifer to inteligenta dziewczyna, o wielkim sercu i ogromnym poczuciu odpowiedzialności. Wzór do naśladowania, i chciałabym aby moja córka wyrosła na taką nastolatkę. Z kolei Kwarkostwór to najbardziej charakterystyczna postać powieści, zapada w pamięć na długo, a wszystkie sceny z jego udziałem powodują szeroki uśmiech na twarzy. • Jeśli lubicie brytyjski angielski humor to powieść będzie lekturą idealną. Pisarz zaserwował sporą dawkę dowcipu, zabaw słownych, dzięki temu powieść stanowi lekką i przyjemną lekturę. • Marta Ciulis- Pyznar

"Kocia kołyska" to powieść o miłości, kłamstwach i samozagładzie ludzkości, a wszystko to z solidną dawką ironicznego humoru i absurdu w stylu Vonnegut'a. • Fascynująca jest koncepcja religii przedstawiona w powieści. Bokononizm to zbiór zasad, w których nie ma ani krzty prawdy ni sensu, propaguje kłamstwo jako środek do osiągania celu Niezwykły jest jej fatalizm, karrasy, wampetery i obrzęd boko-maru, czyli zbratania dusz, polegający na dotykaniu się podeszwami stóp. • "Kocia kołyska "to jedna z najbardziej zabawnych, ale jednocześnie najbardziej przerażających powieści jakie stworzył Vonnegut. Pisarz nie szczędzi krytyki pod adresem zakłamania i obłudy elit rządzących, fałszu religijnego, upadku nauki i zaniku głębszych uczuć. • Autor posiada niebywały talent, by trudne tematy ośmieszyć i za pomocą ironii i absurdu, jeszcze bardziej obnażając tym samym absurdalną tragedię ludzkości, destrukcyjną rolę nauki oraz paradoksy wynikające z religii. • Powieść to swego rodzaju intelektualna gra, którą autor serwuje czytelnikom. Trzeba podążać za sznurkami kociej kołyski, by odkryć misternie utkane i wplecione przez autora problemy i absurdy ludzkości. Pozycja śmieszna, ale głęboka. Zmusza do tego by się zatrzymać i pomyśleć. • Marta Ciulis- Pyznar