No właśnie - o to chodzi, że to nie jest lekka książka, ani przyjemna. Ciężka i niesmaczna jak pewnie życie w opisywanych latach. Walka o przetrwanie i codzienne sprawdzanie jak jeszcze niżej potrafi człowiek spaść, jak jeszcze gorzej się upodlić. Pouczająca. i dająca do myślenia. Dla rozrywki - nie polecam)))

Pierwsza książka od bardzo dawna, której po prostu nie umiałam skończyć... Słabo...słabo... I pomyśleć- aktorka wyśmienita - a pisać - nic! Chyba, że to dla niej pisał ktoś wynajęty - to by mogło wszystko wyjaśnić;-)

Dobre i przyjemne czytadło na podniesienie nastroju i podwyższenie poziomu samoakceptacji... Nic zaskakującego - spokojna, przewidywalna narracja i wszystko, oczywiście, dobrze się kończy... Girl power forever!!!)))

Plan Be. I książka Be. Autorka pięknie pokazuje, jak można zepsuć nawet bardzo niezłą historię brakiem wyobraźni i ubogim, nieciekawym językiem... Jeżeli opisywać tę książkę jako "harlequin", to jest to bez dwóch zdań "przeciętny harlequin". Literatura (?) niskogatunkowa, słaba, nic nie wnosząca... czyta się wręcz nieprzyjemnie - dużą część zajmują opisy kłótni równie nieprzyjemne, co mało realistyczne. Z opisu na okładce wynika,że autorka imała się w życiu różnych zajęć, cóż... literatury stanowczo nie powinna była dotykać...

Druga część "Domu na skraju". Ciekawie zrobiona książka - formalnie, bo każdy rozdział zaczyna się od opisu poszczególnych gatunków róż. I, szczerze powiem, to te opisy są najciekawsze... Odnosi się wrażenie, że zostało wybrane efektowne tło dla w sumie nader przeciętnej historii rozwodowej, choć przyznam, druga część jest bardziej dynamiczna od pierwszej - dodatkowo pojawia się ubarwiająca historię powódź. Los głównej bohaterki obudowany (niekiedy bardzo "na siłę") zagmatwanymi powiązaniami ludzi mieszkającymi przy jednej ulicy. Lecz wszystko jest bardzo "poprawne", jeżeli w którymś momencie wydaję się, że pojawia się dyskurs homoseksualny...to się tylko wydaje...))) Przesłanie jest takie, że choć partner nie jest jakiś tam rewelacyjny (nie docenia, pije, poniża), to dobrze , że jest - i tak (go) trzymać... Nie rozsądnie, nieżyciowo... Przeciętna literatura kobieca, niezbyt wyrafinowana językowo, niezbyt ambitna narracyjnie. Czasami z rażącymi błędami zadziwiającymi dla autorki, opisującej pasjonatów ogrodnictwa (w stylu " zbliża się południe - cienie stają się coraz dłuższe")... Nie wybitna. Świetna też nie.