Pierwszą połowę książki przeczytałam dosyć płynnie, drugą za to nie mogłam przejść. Zupełnie przestała mnie interesować historia i czytałam byle dotrwać do końca a nuż coś mnie zainteresuje. Nie zainteresowało.

Przeczytałam zachęcona opiniami innych czytelników. Myśle że ciekawa, lekka lektura, którą dobrze czyta się w zimie przy garnuszku gorącej czekolady. Jeszcze nie jestem pewna czy sięgnę po dalsze części.

Być może zabrzmi to głupio, ale gdyby nie fakt, że historia została zmyślona dałabym jej nawet 5 (chociaz pewnie wtedy narzekałabym ze mimo wszystko bardzo mało prawdopodobna) Mnie wciągnęła, polubiłam główną bohaterkę i jej bunt do otaczającego swiata, do świata ludzi.

Czy Celine naprawdę miała talent muzyczny? Szczerze w to wątpię, ona po prostu została zaprogramowana aby grać i grać tak a nie inaczej. • Dlaczego już jako kilkuletnie dziecko nie potrafiła się przeciwstawić praktykom ojca? Przecież dzieci są krnąbrne, ciężko ich do czegokolwiek zmusić, sztuką jest utrzymać uwagę kilkulatka na czymkolwiek dłużej niż pół godziny. Jaki więc ogromny wpływ na Celine miał jej ojciec - dla mnie wręcz niewyobrażalny. • Postawa matki jest dla mnie niezrozumiała. Czy można kochać aż tak aby pozwalać na katowanie własnego dziecka? Czy jej siostra także doświadczyła podobnego piekła? Czy ojciec kiedykolwiek przed samym sobą przyznał się do błędu? Te i wiele innych pytań rodziły się w mojej głowie po przeczytaniu tej książki.

Będzie to poniekąd recenzja mojego 1,5 rocznego syna • "mama jenen, wa, ci" • Skoro potrafi przeglądać te książkę 5 razy dziennie jest świetna.