Książka jest rzeczywistym arcydziełem literatury polskiej. To finezja stylu i dyplomacja smaku. Tak więc smakuje jak eteryczna arabeska, jak złotobarwne confetti mieniące się natchnieniem i wyobraźnią. Kosztuje ją moim smakiem małostkowości, przygarniając do wnętrza anielskich doznań, a gdy, wznoszą się opary cykorii i winne uniesienia-chcę jeszcze. Ta proza jest soczysta, słodka i kusząca. Bruno Schulz skąd przybyłeś tu... by tak szybko odejść... zbyt wcześnie i wielka szkoda.

Przede wszystkim autor pisze piękną polszczyzną,językiem wiejskiego gawędziarza, co sprawia, że czyta się książkę z wielką przyjemnością. Stosunki, relacje między ojcem a synem wprawiaja mnie w spokój, za dumę i tęsknotę. Miłość ich jest bezwarunkowo szczera i czysta. Polska wieś, spokojna, zwyczajna i tradycyjna jest tłem tej miłości. Uroniłam łzy, pożałowałam, że nawet w małej części nie doznałam takiej bliskości z rodzicami.

Trudna książka i trudno o niej pisać. Przepełnia mnie uczucie żalu, bólu, smutku, a jednocześnie towarzyszy strach i totalna niemoc. Zawsze byłam ufna, wręcz naiwna, wierzyłam w człowieka, teraz już nie wiem, kim są ludzie. Brak mi nawet słów, by określić jak jestem rozczarowana, zawiedziona i ludźmi jako masą. Każdy powinien tę książkę przeczytać, wierzący, by zobaczyć na co pozwalał Bóg podczas wojny, i niewierzący, aby przekonać się do czego są zdolni ludzie.Pomimo, że znałam tą niehlubną kartę naszej historii, byłam bardzo wstrząśnięta.

Książka, która na pewno należy do najlepszych powieści. Po jej przeczytaniu wiem, dlaczego autor Pan Wiesław Myśliwski otrzymał dwukrotnie nagrodę literacką Nike. Styl pisania i język polski, jakim posługuje się autor należą do rarytasów literackich. Wielokrotnie podczas czytania zatrzymywałam się zastanawiając nad naszym istnieniem, byciem i przemijaniem. Sposób przekazania myśli, spostrzeżeń, odczuć, tak bardzo mi bliski tworzy swoisty widnokrąg. Autor jest wspaniałym gawędziarzem. Doskonale przekazuje uczucie dobroci, miłości i zrozumienia a także tolerancji. Dokonuje analizy postaw ludzkich i każdemu z osobna daje jego szansę bycia. Te prawdy i sposób ich opisywania, wzruszyły mnie do łez. Dziękuje za tę książkę.

Książka debiutancka, którą przeczytałam po "Alchemiku" i którą odebrałam nieco inaczej, żeby nie powiedzieć gorzej. "Alchemik" jak dla mnie jest lepszy.Książka wycisza, pozwala a wręcz kieruje, by pomyśleć nad światem, nad drogą życia. Polecam nie tylko osobom wierzącym, ale również tym, którzy potrzebują zadumy nad własną drogą miłości, tolerancji, tradycji. Dla mnie to dobra lektura, chociaż daleka od moich poglądów.