Książka „Karuzela” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pauliny Świst. „Karuzela” to także pierwsza część cyklu o tej samej nazwie. • Paczka znajomych adwokatów korzystając z prawniczej wiedzy i kontaktów w przestępczym półświatku postanawia rozkręcić karuzelę podatkową. Szybkie i duże pieniądze niewątpliwie kuszą, ale jednak nie wszystkich. Jest ktoś kto nie wchodzi w ten biznes i twierdzi, że przyda się jak reszta wpadnie. Sprawy nie ułatwia romans pomiędzy Piotrem i Olką. • Akcja książki jest wartka, nie pozwala się nudzić, jednak język jakim jest napisana pozostawia trochę do życzenia. Odniosłam wrażenie, że autorka nie używa przekleństw, aby podkreślić emocji tylko aby było ich jak najwięcej.

Ostatnia część serii gruzińskiej. I chyba cieszę się, że to już koniec. Nie czytałam tak drastycznych scen jak w tej serii. Tak wysoka moja ocena za szybki zwroty akcji, książka trzyma w napięciu do ostatnich scen. Polecam dla osób z mocnymi nerwami. Czasami odkładałam książkę, bo akcje były dla mnie za mocne, dlatego czytałam ją tydzień. • Obydwie Serie o mafii rosyjskiej i gruzińskiej pochłonęła w tydzień, bo są tak wciągające i ciężko odłożyć książkę. Żyłam ta historia cały ten tydzień, nawet w snach :) • Książki czyta się lekko i szybko, co jest prawdziwym majstersztykiem ze strony autorki gdyż opowiadają dość krwawe i brutalne historie. Zwroty akcji są zaskakujące, wątki romantyczne chwytają za serce, a przy okazji można się dowiedzieć wiele o mafii rosyjskiej/gruzińskiej/czeczeńskiej jak i o samych zwyczajach w tychże państwach.

Mam nadzieję że deszcz nie zmył pajączka... • Ta cześć dużo bardziej przypadła mi do gustu, pewnie dlatego, że mieliśmy w większości nową historię nie opowiedzianą wcześniej. • Igor przepadł, widział w oczach pajączka całą gamę uczuć i po raz drugi w życiu odważył się pokochać. Choć Sofia nie zaznała szczęścia u jego boku, to jednak wydaje się że z Aiszą może być inaczej. Już nie mogę się doczekać kiedy dorwę kolejną część. Polecam

Jeśli czytało się serię rosyjską tak naprawdę zna się cześć historii, tu mamy jej rozwinięcie. Mimo wszystko bardzo fajnie się czytało, pochłaniając kolejną stronę. Poznajemy Igora i jego rozterki, na naszych oczach zaczyna odczuwać, przestaje być bezwzględnym mordercą. Polecam i biorę się za kolejną część.

Bardzo pozytywne i optymistyczna książka. Po tej lekturze mam ochotę wyjechać do Szczawnicy. Książka o tym że warto podążać za swoimi marzeniami i głosem serca. • Chcąc zmienić swoje dotychczasowe życie, Agnieszka decyduje się wybrać razem z przyjaciółką na kurs przewodników po malowniczych Pieninach. Kobieta ma dość swojej nieciekawej pracy i wierzy, że nie ma nic do stracenia, a taki wyjazd pomoże jej oczyścić umysł i odnaleźć sens życia. Na miejscu poznaje sympatycznych i przychylnych ludzi, zakochuje się w tamtejszych krajobrazach i postanawia wrócić do dawno zapomnianego zajęcia, które porzuciła wiele lat temu.