Cienka, zawierajać krótkie historie ludzi. Historie bardoz prawdziwe, nie upiększane, nie cukierkowe. Niezwykłe, wręcz dziennikarskie docieranie do trudnych doświadczeń osób opowiadajacych swoja historię. Osnową wszystkich historii jest adopcja. Trudy prezciwności. Adopcja widziana z różnych stron. Osrodków adopcyjnych, rodziców biologicznych i adopcyjnych, a także samych adoptowanych. Książka nie daje prostych odpowiedzi. Zostawia raczej czytelnika z podpowiedziami różnych dróg do celu, dróg z których czytelnik powinien wybrać tą włąściwą. Szczera, prawdziwa, czasem wręcz naturalistyczna. Nie ma w sobie nic z podkolorywania czy namawiania do adopcji - wręcz praciwnie. Ujawnai najwieksze wyzwania i problemy z którymi trzeba się zmierzyć podejmując adopcję.

Książka ciekawa, aczkolwiek nie porywająca. Autorka jest podróżniczką lubiąca nowe dświadczenia, jednak brak jej czasem polotu literackiego by je obrazowo opisać. Piersza część to coś na kształt dość surowego dziennika. Całość przeplatana jest porywami serca i tęsknoty za Kumari. Druga część jest zapisem walki o dziecko z machiną urzeniczą kraju pełnego przekupstwa i łapówek. Pokazuje też potęzne ubóstwo północy Indii. Ciekawsze mogłyby być dwie osobne książki. Jedna podróżnicza z bogatszymi opisami i druga opisujaca walkę o dziecko zawierajac w sobie ładunek emocji i zmagań autorki.

Historia dwóch kobiet opisująca drogę ich małżeństw do rodzicielstwa adopcyjnego. Krótkie obrazy ich wspomień przekazujące najtrudniejsze jak i najradośniejsze z momentów. Książka pokazuje tą drogę w bardzo prawdziwy sposób - nie jest to cukierkowa opowieść, ale reportaż z życia naznaczonego cierpieniem w różnych jego aspektach.