"Toast za przodków" • Autor: Wojciech Górecki. Moja ocena: 9/10. • „Toast za przodków” to znakomity reportaż autorstwa Wojciecha Góreckiego, który przenosi czytelnika na Kaukaz Południowy, obszar pełen skomplikowanej historii, zróżnicowanej kultury i intensywnych emocji. Autor już na wstępie zapowiada: „To jest opowieść o Azerbejdżanie, Gruzji i Armenii” – i rzeczywiście, jego książka wprowadza nas w fascynujący świat tych trzech krajów, pełen kontrastów, napięć, a jednocześnie głębokich podobieństw. • Górecki z niezwykłą wnikliwością maluje obraz regionu o bogatym kolorycie, w którym historia, religia i polityka splatają się w nieustannie zmieniającą się dynamikę. Autor ukazuje różnorodność i specyfikę każdego z krajów, jednocześnie zwracając uwagę na wspólne wątki łączące mieszkańców Kaukazu Południowego. To opowieść o ludziach, ich przodkach, tradycjach, a także trudnych relacjach między sąsiadami. • Styl Góreckiego jest żywy, dynamiczny i pełen empatii, co sprawia, że lektura tej książki jest zarówno pouczająca, jak i wciągająca. Jego umiejętność uchwycenia różnorodności regionu, a zarazem pokazania jego jedności, czyni „Toast za przodków” wyjątkową pozycją dla każdego, kto chce lepiej zrozumieć Kaukaz Południowy. • Gorąco polecam nie tylko tę książkę, ale i inne prace Wojciecha Góreckiego, które są równie warte uwagi. To literatura reportażowa na najwyższym poziomie. • 23:51 * 03.01.2025 *

"Abchazja" • Autor: Wojciech Górecki. Moja ocena: 8/10. • „Abchazja” Wojciecha Góreckiego to fascynujący reportaż, który rzuca światło na mało znany region Kaukazu, a jednocześnie szczegółowo analizuje jego skomplikowaną sytuację polityczną i społeczną. Autor przybliża czytelnikowi realia konfliktu abchasko-gruzińskiego, oferując pogłębioną analizę wydarzeń z lat 90. XX wieku oraz ich wpływu na współczesność. Choć książka kończy się przed rosyjską interwencją na Ukrainie, przedstawiona historia wciąż ma aktualne echo w polityce regionu. • Górecki z typową dla siebie wnikliwością i dbałością o szczegóły potrafi stworzyć obraz Abchazji, który ożywa na kartach książki. Jego styl pisarski jest niezwykle plastyczny – czytelnik niemal czuje surowe kaukaskie góry, słyszy echa rozmów na abchaskich ulicach i spotyka opisywanych ludzi. To reportaż, który nie tylko opowiada o wydarzeniach, ale także zabiera czytelnika w podróż do serca tego zapomnianego konfliktu. • Mimo że książka nie zawiera fotografii, nie odczuwa się ich braku – siła opisu i zdolność Góreckiego do malowania słowami są wystarczające, aby zanurzyć się w realia Abchazji. • To kolejna świetna pozycja w dorobku autora, który konsekwentnie udowadnia, że potrafi przenosić czytelnika w miejsce akcji, angażując wszystkie zmysły. Na zakończenie roku, lektura idealna dla każdego, kto interesuje się Kaukazem, geopolityką i historią konfliktów. • Serdecznie polecam! • 21:54 * 31.12.2024 *

"Prawosławie" • Autor: Józef Keller. Moja ocena: 8/10. • Prawosławie autorstwa Józefa Kellera to solidna, popu­larn­onau­kowa­ pozycja, która w przystępny i rzetelny sposób przybliża czytelnikowi bogactwo tradycji prawosławnej. Autor opowiada o tej fascynującej gałęzi chrześcijaństwa w sposób merytoryczny, a jednocześnie na tyle przystępny, że książka nie przytłacza nadmiarem spec­jali­styc­znyc­h informacji, co czyni ją odpowiednią zarówno dla osób już zaznajomionych z tematem, jak i tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z prawosławiem. • Książka nie tylko dostarcza wielu cennych informacji, ale również przypomina pewne aspekty tej tradycji, o których łatwo zapomnieć w codziennym życiu. Jej atutem jest połączenie fachowej wiedzy z lekkim stylem, dzięki czemu lektura jest przyjemna, a jednocześnie pouczająca. • Ubolewam, że na polskim rynku wydawniczym o prawosławiu dostępnych jest tak niewiele pozycji, co czyni książkę Kellera tym bardziej wartościową. Dlatego z pełnym przekonaniem polecam ją każdemu, kto chce pogłębić swoją wiedzę na temat prawosławia.

"Słowa z Góry Athos" • Autor: Jean-Yves Leloup. Moja ocena: 10/10. • Słowa z Góry Athos to wyjątkowa pozycja, stanowiąca znakomity podręcznik mistyki chrz­eści­jańs­kiej­. Choć książka nie jest obszerna, jej treść niesie głębokie duchowe wartości, które mogą okazać się inspirujące dla osób pragnących rozwijać swoją wiarę i wzrastać duchowo. • Jean-Yves Leloup, w oparciu o bogate tradycje mnichów z Góry Athos, przedstawia refleksje i wskazówki, które mogą pomóc w codziennym, uważnym życiu w relacji z Bogiem. Publikacja zawiera nie tylko głębokie przemyślenia teologiczne, ale również praktyczne rady, jak pogłębiać swoją duchowość w życiu codziennym. • Książka skierowana jest do osób, które szukają duchowego umocnienia i pragną zbudować silniejszą więź z Bogiem, niezależnie od tego, na jakim etapie życia duchowego się znajdują. • Serdecznie polecam tę lekturę wszystkim, którzy chcą odkrywać duchową stronę chrześcijaństwa i poszukiwać wewnętrznego spokoju oraz prawdziwego sensu w codziennym życiu z Bogiem.

"27 śmierci Toby’ego Obeda" • Autor: Joanna Gierak-Onoszko. Moja ocena: 8/10. • 27 śmierci Toby’ego Obeda to książka, która skłania do głębokiej refleksji i porusza ważny temat relacji między rdzennymi mieszkańcami Kanady a osadnikami. Choć można by uznać, że autorka podejmuje kilka wątków, to wszystko sprowadza się do jednego, fundamentalnego pytania – o stosunek kolonizatorów do ludności rdzennych narodów. • To bardzo dobry reportaż – obrazowy, wciągający i dobrze skonstruowany. Joanna Gierak-Onoszko z niezwykłą wrażliwością ukazuje dramatyczne losy ludzi, którzy doświadczyli traumy szkół z internatem, gdzie przez lata dzieci były odrywane od swoich rodzin i kultury. Układ książki jest dynamiczny, co sprawia, że czytelnik płynnie przechodzi przez kolejne rozdziały. • Jednakże przed sięgnięciem po tę lekturę warto zapoznać się ze szczegółową historią Kanady, aby lepiej zrozumieć kontekst. Książka bowiem przedstawia pewne kwestie w sposób, który może wydawać się uproszczony. Kluczowe pytanie, na które autorka nie daje pełnej odpowiedzi, to: dlaczego w ogóle powstała sieć szkół z internatem? W swoim opisie autorka dość szybko przeskakuje do faktu, że placówki te były finansowane przez rząd i prowadzone przez Kościoły. Tymczasem problem sięga głębiej, aż do zaniedbań kolonialnych mocarstw – najpierw Francji, a potem Wielkiej Brytanii – w tworzeniu ogólnokrajowego systemu edukacji. • Warto zauważyć, że w Polsce już w 1773 roku uchwałą sejmową powołano Komisję Edukacji Narodowej, a w Kanadzie w podobnym okresie temat szkolnictwa był daleko w tyle, co prowadziło do późniejszych problemów w rozwoju systemu edukacyjnego. Sieć szkół była w tamtym czasie niew­ysta­rcza­jąco­ rozwinięta, szczególnie jeśli chodzi o edukację wyższą, co miało swoje konsekwencje. • Temat ten jest z pewnością fascynujący, a książka Gierak-Onoszko jest ważnym głosem w dyskusji o trudnej historii Kanady. • Zdecydowanie polecam tę książkę, jednak sugeruję wcześniej sięgnąć po Historię Kanady Henryka Zinsa, aby lepiej zrozumieć szerszy kontekst historyczny.